Τελευταίο ποστ...

Αυτή η λέξη "τελευταίο" ακούγεται πάντα κάπως βαριά...Αλλά έτσι είναι, τελευταίο ποστ για φέτος!!!
Απόψε όμως δεν αισθάνομαι ούτε νοσταλγία ούτε λύπη.Το 2006 ήταν μια γεμάτη χρονιά. Είχε καλές αλλά και δύσκολες στιγμές, κάπως έτσι πρέπει να είναι η ζωή όλων φαντάζομαι.Ήταν μια χρονιά γεμάτη,είχε γέλιο απο καρδιάς,είχε συγκίνηση,παρέα,κίνηση,φιλοσοφία,αγάπη,δουλειά,ήλιο,βροχή και χιόνι.Είχε εικόνες μυρωδιές και χρώματα.Είχε τα συστατικά της ζωής,αρκεί να τα προσέξεις!
Καλή Πρωτοχρονιά!
Σας χαιρετώ για να πάω να γιορτάσω τον χρόνο με αγαπημένα μου πρόσωπα!Κάντε το ίδιο και εσείς, βρεθείτε ή μιλήστε με ανθρώπους που πραγματικά θέλετε γύρω σας.
Αύριο είναι μια καινούρια μέρα & μια καινούρια χρονιά!

Και συ,που στ'άστρα βλέπεις μόνο ζώδια

Βρήκα το παρακάτω «στιχάκι» τυχαία, γραμμένο σε μια πόρτα ενός Λυκείου. Το απαθανάτισα και κοιτάζοντας σήμερα τις φωτογραφίες του κινητού μου το ξαναθυμήθηκα.

Γράφει μια κοπέλα, (άγνωστη μου της οποίας την ανωνυμία όμως θα κρατήσω) που φαίνεται να πίστευε στα άστρα αλλά να απογοητεύτηκε:
«Μην στηρίζεις τα όνειρά σου στα άστρα γιατί τα άστρα δεν στηρίζονται πουθενά».Έτσι αφήνει τον καημό της…
Τι γίνεται τελικά με τα «στιχάκια» - «συνθήματα» που κατά καιρούς αφήνουν οι γύρω μας σε εμφανή σημεία; Βρίσκουν άραγε τον «παραλήπτη» τους ποτέ; Συναντούν τον σκοπό για τον οποίο γράφτηκαν; Μήπως τελικά γράφονται για να ξαλαφρώσουν τον «συγγραφέα» που αυτοσχεδιάζει; Ίσως αρκετοί από δαύτους απλά να θέλουν να αφήσουν κάπου τη σφραγίδα τους.
Θυμήθηκα σήμερα βλέποντας την φωτογραφία ότι κάποτε είχα την τύχη να χορταίνω ουρανό…και άστρα…σε μια άλλη χώρα, σε μια άλλη ήπειρο…! Μακριά από ψηλά κτίρια, χάζευα τον ουρανό. Σίγουρα τότε έκανα όνειρα. Δεν ξέρω αν βγήκαν, δεν θυμάμαι ακριβώς τι ονειρευόμουν…Θυμάμαι όμως να χαζεύω τον αφρικάνικο ουρανό μαγεμένη!
Δύο μέρες πριν μας αποχαιρετίσει το 2006, ένα flashback είναι έστω και υποσυνείδητα στο πρόγραμμα. Εγώ σας πήγα πολύ πίσω στο παρελθόν μου, στο 1997, άλλα μου το ξύπνησε το «γκράφιτι»!!!

Για να μην χάνετε το εορταστικό κλίμα...

Χρόνια Πολλά(Noel-2003)

Σήμερα Χριστούγεννα θυμήθηκα να σας πω και μια άλλη ιστορία. Την ιστορία ενός αστυνομικού, μιας εκδότριας, ενός κακοποιημένου παιδιού, ενός ηλικιωμένου χήρου και μιας Ισπανίδας στην Αμερική. Τι κοινό έχουν όλα τα παραπάνω; Μα την μοναξιά στη Νέα Υόρκη! Όλοι οι ήρωες της ταινίας Noel βιώνουν ο καθένας με τον δικό του τρόπο τη μοναξιά, Χριστούγεννα στην χιονισμένη μεγαλούπολη. Μέσα σε πλήθος κόσμου η μοναξιά είναι χειρότερη. Οι καρδιές των ανθρώπων ποτέ δεν ήταν τόσο μακριά, ωστόσο το τέλος της ταινίας ανακουφίζει πολλές ψυχές!
Είναι μια διαφορετική πρόταση για όσους έχουν βαρεθεί τα «ευχάριστα» «γλυκανάλατα» ταινιάκια που κατά τέτοιους καιρούς κατακλύζουν τους τηλεοπτικούς δέκτες μας! Τα Χριστούγεννα δεν είναι τυλιγμένα με το αστραφτερό περιτύλιγμα που βλέπουμε στα τηλεοπτικά ρεβεγιόν. Είναι μια γιορτή που όσο χαρούμενη και αν φαίνεται, τόσο άδεια και μοναχική μπορεί να γίνει. Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που τέτοιες μέρες συνειδητοποιούν την μοναξιά τους. Η ταινία είναι ρεαλιστική!
Όσοι σήμερα πάμε σε ένα γιορτινό τραπέζι και μοιραστούμε το γεύμα μας με αγαπημένα πρόσωπα να νιώθουμε ευγνώμονες. Είναι μια μεγάλη χαρά που δεν την βιώνουν πολλοί τριγύρω μας. ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡOΝΟΥ!

Μια μικρή Χρισουγεννιάτικη ιστορία

Έχω να σας πω μια ιστορία,σήμερα παραμονή Χριστουγέννων.

Ένα μήνα πριν έρθουν τα Χριστούγεννα βρέθηκα σε ένα δημοτικό σχολείο, σε χωριό του νομού μου για να διδάξω Αγγλικά. Την πρώτη πρώτη μέρα (αρχές Νοέμβρη) οι μαθητές μου της Πέμπτης τάξης με ρώτησαν αν υπάρχει Άγιος Βασίλης!!!

Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει αλλά αυτή είναι από τις πιο δύσκολες ερωτήσεις που μπορεί να θέσει ένα παιδί σε ένα ενήλικα…Σε δευτερόλεπτα έπρεπε να σκεφτώ τι να πω.

«Εσείς πιστεύετε;»

«Ναι κυρία, εμένα μου έφερε πέρυσι ένα ποδήλατο»

«Όχι κυρία, σιγά, εγώ μια μέρα πριν την Πρωτοχρονιά άνοιξα το πορτ μπαγκάζ του κουμπάρου μας και είδα κυρία τα δώρα, αυτός κυρία θα ντυνόταν Άγιος Βασίλης»

«Σταμάτα, ο Άγιος Βασίλης υπάρχει!»

«Τι λες ρε!»

Ξαφνικά είχα βρεθεί στη μέση όλων αυτών των διαφωνιών, δεν ήξερα τι θέση να πάρω. Νομίζω δε, ότι από μικρή ήξερα όλη την αλήθεια για τον χοντρούλη ασπρομάλλη παππούλη. Παρόλα αυτά σκέφτηκα (γρήγορα γρήγορα) στην πεζή καθημερινότητα μας καλό είναι να υπάρχει ένα άγγιγμα φαντασίας για να μας ξελαφρώνει από την κούραση και τα προβλήματά μας. Έτσι είπα «Μα υπάρχει Άγιος Βασίλης» όλα τα μικρά κρεμάστηκαν από τα χείλη μου. «Πως κυρία υπάρχει; Αφού πέρυσι δεν μας έφερε δώρο!» είπαν δυο κοριτσάκια. «Ωχ είπα εγώ!» (από μέσα μου) πως γκρεμίζουμε τώρα μέσα στον Νοέμβρη την εικόνα του Άγιου Βασίλη που πιστεύουν οι τρεις στους πέντε εδώ μέσα…; (Καταλήγω γρήγορα) «Παιδιά ο Άγιος Βασίλης υπάρχει, το δώρο όμως που φέρνει δεν είναι απαραίτητα κάτι τυλιγμένο κάτω από το δέντρο. Επίσης καμιά φορά δεν προλαβαίνει να μοιράσει όλα τα δώρα την Πρωτοχρονιά και δεν δίνει πάντα δώρα όπως τα φαντάζεστε. Ο Άγιος Βασίλης μπορεί να σας στείλει οποιαδήποτε στιγμή μέσα στο χρόνο ένα δώρο, κάτι καλό στη ζωή σας. Να, μπορεί ας πούμε το δώρο σας να είμαι εγώ, να έστειλε εμένα να σας μάθω Αγγλικά. Δεν ζητούσατε μια καθηγήτρια Αγγλικών;»

Όταν άκουσα τι είχα πει, λέω πως ξεστόμισα κάτι τέτοιο; Πρέπει τελικά να είμαι μεγάλο ψώνιο… Εγώ Πρωτοχρονιάτικο δώρο σε δεκάχρονα παιδιά; Τι να έλεγα όμως; Η αλήθεια είναι ότι από τότε που άνοιξαν τα σχολεία τα παιδιά περιμένανε καθηγήτρια Αγγλικών και καθηγήτρια δεν ερχόταν…ως τον Νοέμβριο…Ε, έβαλα και λίγη σάλτσα για να μην γκρεμίσω την εικόνα του Άγιου Βασίλη, όχι τίποτα άλλο…

Άλλο όμως με απασχολεί. Όταν τελείωσε ο Νοέμβρης με ειδοποίησαν ότι πήρα τη βελτίωση θέσης που είχα ζητήσει για σχολεία πιο κοντά στην πόλη μου. Έτσι μια μέρα ξαφνικά εγώ πήγα σε άλλο σχολείο και άφησα τους μαθητές μου που δεν γνώριζαν τίποτα γι αυτή τη μετακίνησή μου. Όταν πριν τρεις μέρες είδα στις ειδήσεις ένα ρεπορτάζ για τον Άγιο Βασίλη που έλεγε ότι είναι τραυματική εμπειρία όταν το παιδί μαθαίνει τυχαία πως δεν υπάρχει τέτοιος Άγιος και πότε είναι η κατάλληλη ηλικία για να μάθει το παιδί την αλήθεια και τι είδους αλήθεια θα πρέπει να είναι αυτή…Θυμήθηκα το παραπάνω περιστατικό και τους πρώην μαθητές μου. Τελικά μήπως εκεί που πήγα να σώσω τα πιστεύω τους εκεί και τους τα γκρέμισα; Πάντως είχα καλή πρόθεση Άγιε μου Βασίλη!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!

ΜΕ Η' ΧΩΡΙΣ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΠΟΣΟ ΧΩΡΟ ΕΧΟΥΜΕ

ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΛΙΓΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΟΝΕΙΡΑ!

ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ.ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΑ ΨΩΝΙΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΤΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ!

Για όσους αισθάνονται παιδιά επισκεφτείτε

τη γειτονιά του Άγιου Βασίλη
Για όσους βλέπουν τα Χριστούγεννα κάτι πέρα απο λαμπερές βιτρίνες δείτε

το act click και γίνετε Online εθελοντές χωρίς να χρεώνεστε (με ένα κλικ μεταφέρετε χρήματα στην οργάνωση απο τους χορηγούς της)

ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ ΠΟΛΛΑ!

Νόμιζα ότι θα είμαι η πρώτη που εύχομαι στον εαυτό μου αλλά με πρόλαβε η φίλη μου η Σοφία.
Σήμερα έχω γενέθλια. Νομίζω τελικά ότι το 18 είναι το τυχερό μου νούμερο. Κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ > Αν προσθέσω την χρονολογία μου 1+9+8+0 = 18, αν προσθέσω 1+8 = 9 και 1+8 (την ημέρα) = 9. 9+9 πάλι 18.
Σήμερα νοιώθω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να σας αφήσω αναγνώστες μου μια χαραμάδα στη ζωή μου…

Εικοσιέξι χειμώνες πριν πήρα την πρώτη μου ανάσα στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης. Κράμα Λευκάδας και Μακεδονίας (όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά) με βάρος 4.100 και μαλλί μπόλικο και μαύρο. Τις πρώτες εικόνες μου τις είδα στην Κατερίνη. Το δεύτερο παιδί ζεύγους καθηγητών είχα έρθει σε μια εποχή που οι γονείς λόγω διορισμού ήταν μακριά. Έμενα για κάποιους μήνες με τους παππούδες μαζί με τον κατά ενός έτους μεγαλύτερο αδερφό μου αναγκαστικά. Φαντάζομαι όμως τότε δεν θα αντιλαμβανόμουν και πολλά από τον κόσμο. Στη συνέχεια ζήσαμε και σε άλλες πόλεις. Η πρώτη λέξη που είπα ήταν το όνομά μου και στάθηκα στα πόδια μου ξαφνικά, αφήνοντας τους γύρω μου άφωνους. Θυμάμαι ότι έπαιζα με τις ώρες και ακούω πως ήμουν τόσο ήσυχο μωρό που ήταν σαν να μην υπάρχω, μπορούσα να κάθομαι στο καρότσι για ώρες.
Δεν γνωρίζω από ποια ηλικία ο άνθρωπος έχει αναμνήσεις πάντως θυμάμαι να παίζω στην αυλή της γιαγιάς, να κυνηγάω κότες, να σκαρφαλώνω σε δέντρα αργότερα, να κολυμπώ στη Λευκάδα τα καλοκαίρια. Όταν ήρθε το σχολείο, μας λιγόστεψε το παιχνίδι. Είχα όμως πάντα όχημα την φαντασία και ακόμη και μέσα στο διαμέρισμα σκαρφιζόμουν διάφορα. Διάβαζα λογοτεχνία επειδή μου άρεσε, και έβλεπα ταινίες από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Τα χρόνια πέρασαν γρήγορα και η ωριμότητα του Γυμνασιόπαιδου διαδέχτηκε τις σκανταλιές του δημοτικού. Καινούργιο σχολείο, καινούργιες παρέες, οι πρώτες βόλτες. Έμαθα φλογέρα, φλάουτο, πιάνο και Γαλλικά. Πήγαινα και ζωγραφική! Στο Λύκειο τα πρώτα ξενύχτια σε «καφετέριες», αλλά και στο σινεμά ακόμη και καθημερινές(!), στην κιν/φική Λέσχη Κατερίνης, να βλέπω Ευρωπαϊκές ταινίες με την μαμά μου! Το καλοκαίρι προς Β’ Λυκείου η ζωή με πήγε αλλού> Η μητέρα μου αποσπάται στο εξωτερικό στο Χαρτούμ του Σουδάν και εγώ την ακολουθώ για δύο σχολικά έτη. Τσάι στην Σαχάρα, Πέρα από την Αφρική, Ο Άγγλος ασθενής και ότι άλλο έχετε δει, επί της οθόνης της ζωής μου. Δυο χρόνια γεμάτα αρώματα, εικόνες και ακούσματα που με συνοδεύουν για πάντα και που τελικά σημάδεψαν την προσωπικότητά μου ες αεί. Επιστροφή στην Ελλάδα, Α.Π.Θ και τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας. Πέρασαν και εκείνα τα χρόνια σαν νερό. Τι ωραία που ήταν η φοιτητική ζωή, τι ξενοιασιά! Κράτησα το πτυχίο στα χέρια με απορία («και τώρα τι…;»). Τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου με μια βαλίτσα πράγματα και όνειρα έφυγα μόνη για Αγγλία, Κέντ και Master in Film Studies. Εκεί λες και έζησα σε 12 μήνες μια πενταετία. Θα είναι για πάντα μια από τις ωραιότερες χρονιές στη ζωή μου, έκανα φίλους από όλο τον κόσμο! Επέστρεψα Ελλάδα και μετά από έναν ΑΣΕΠ (επιτυχούσα μη διοριστέα) ξεκίνησα να δουλεύω σαν καθηγήτρια Αγγλικών σε ολοήμερα δημοτικά (και αλλού...) και παράλληλα να «ψάχνομαι» κινηματογραφικά. Λατρεύω τα ταξίδια και έχω πατήσει το πόδι μου σε Αυστρία, Σουδάν, Αιθιοπία, Αγγλία, Ολλανδία, Αίγυπτο, Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, Τουρκία, Κύπρο.
Όταν μου λένε κάνε μια ευχή δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Πιστεύω στην δύναμη του ανθρώπου και στο ταξίδι της ζωής που συνεχίζεται καθώς η μια μέρα διαδέχεται την άλλη. Μεγαλώνοντας και παρατηρώντας τον κόσμο έμαθα την ομορφιά της διαφορετικότητας, το προτέρημα του να είσαι ανοιχτόμυαλος. Έμαθα να «ακούω» τους ανθρώπους, να επενδύω τον χρόνο μου σ’αυτούς, να σκύβω στο πρόβλημά τους. Η ζωή είναι πολύ μικρή για εγωκεντρισμούς και ο πλούτος των ανθρώπων γύρω μας πολλές φορές μας εκπλήσσει, αρκεί να γείρεις στο μέρος της καρδιάς τους. Τελικά αυτό που δίνεις είναι πραγματικά δικό σου και όσο δεν αφήνεις τον εγώ σου να γίνει εμπόδιο, τόσο ανυψώνεσαι συναισθηματικά καθημερινά, απαλλάσσεσαι απο τα πάθη σου. Όσο είμαστε υγιείς θεωρώ ότι μπορούμε να αγωνιστούμε και να καταφέρουμε πολλά. Όπως πιστεύω στους ανθρώπους έτσι πιστεύω και στα όνειρά τους. Μικρά ή μεγάλα, πρέπει να χαιρόμαστε που τα έχουμε, ακόμη και αν ποτέ δεν πραγματοποιηθούν, πάντα θα έχει αξία απλά και μόνο η σκέψη τους.
Μ.Κ

Y.Γ: Οι φίλες μου κάνανε τα φετινά μου γενέθλια ξεχωριστά. Με την παρουσία και τη φαντασία τους έδωσαν άλλη διάσταση στη μέρα και με έκαναν να αισθανθώ ξεχωριστή! Σας ευχαριστώ κορίτσια, η έκπληξή σας ήταν πολύ ωραία :-) Πάντα να γιορτάζουμε συντροφιά τις χαρές μας και οι φίλοι μας πάντα να πολλαπλασιάζουν το καλό και να διαιρούν το κακό:-P

Harry Potter and the goblet of fire (2005)

It’s the fourth Harry Potter film released, and I’ve seen all of them so far. Personally I’ve enjoyed the first film more than the rest.
In this film we watch Harry, one of the most popular students of Hogwarts (if not the only one…) fight against dragons and Voldemort! Harry gets into trouble when somebody secretly puts his name into the goblet of fire which soon announces the candidates of the “Triwizard Tournament”. If you wonder what’s this tournament, in the world of wizards it’s a tough “game” where you have to solve puzzles, overcome various obstacles and carry out tasks that put your life in danger! Harry is too young for that, but since he’s name is announced there’s no turning back. Of course our wizard overcomes all obstacles (miraculously?). Last but not least, what’s left is a fight face to face with dear enemy Voldemort who’s reborn! Is “evil” going to win over “good”?
This film (I have no clue about the book) is moving one step forward. Harry, Ron and Hermione are no longer children, they’re seventeen. The actors look and act different since the first film of the sequel. The characters (older in their teens) have developed into something else. Even though I haven’t read any of Rowling’s books, I predicted that while little Potter is growing up, issues of girlfriends, courtship etc would arise. In this film (in between fights and dragons) Harry is looking for a girl to take to the ball. There was also a hint about Hermione and Ron (start of a romance?) plus the fact that the girl here is enthusiastic about her first date but friends Ron and Harry feel jealous. Does anybody know what we’re about to watch in the coming “Potters”?

Στο δρόμο για τη δουλειά…

αισθάνομαι τυχερή. Πόσοι βλέπουν όσα βλέπω εγώ; Σήμερα ήταν μια βροχερή μέρα αλλά μέχρι να τελειώσω τη δουλειά με αντάμειψε κάποιος εκεί ψηλά.
Η μια εικόνα διαδέχτηκε την άλλη και οι ψιχάλες της βροχής γέννησαν κάτι πολύ όμορφο, έναν ορίζοντα βαθύ πορτοκαλί, φόντο μοναδικό σε αυτό το φθινοπωρινό τοπίο όπου δεσπόζουν «γήινα» χρώματα.

Shark Tale (2004 Ο Καρχαριομάχος)

Watch out! The Sharkslayer is gonna get you boy!
The seaworld is paniced everytime a shark comes around. Breaking news on video walls warn all fish to stay indoors!
But there's also a harmless shark around. Son of the "shark mafia" boss (De Niro's voice)who is vegetarian. Lenny is a disgrace to his dad who is really proud of his other son but he loses the later in an accident. When Lenny's found dead a small fish named Oscar(W.Smith) happens to be around and takes advantage of the situation. Oscar "nobody" becomes Oscar the "sharkslayer". Now everyone in his "fish town" admires him and all sharks are scared to death. He soon becomes a star but he realizes that his life is a total lie. Sooner or later he'll reveal the truth...
It's fun to watch for viewers of all ages.The interesting part is that this time the characters resemble the voices of the actors heard. The cast includes Robert De Niro, Renée Zellweger, Jack Black, Angelina Jolie, Martin Scorsese,Ziggy Marley.

H Επιστροφή (2003)

Η ιστορία μας λαμβάνει χώρα κάπου σε μια επαρχία της Ρωσίας. Δυο πιτσιρίκια τρέχουν στους δρόμους για να φτάσουν στο σπίτι και να πουν στη μάνα τους ότι ο ένας έσκισε την μπλούζα του άλλου. Εκείνη απαντά «Κάντε ησυχία, κοιμάται ο πατέρας σας». Οι μικροί κοιτιούνται κατάπληκτοι!
Ο Αντρέι και ο Ιβάν από τότε που γεννήθηκαν ζούσαν χωρίς την πατρική παρουσία και ξαφνικά αυτός ο άντρας εισβάλει στη ζωή τους. Είναι άγνωστος προς αυτούς, ξένος και απόμακρος. Την ώρα του φαγητού δεν τους ρωτά, απλά τους ανακοινώνει ότι θα πάρει τα αγόρια και θα λείψουν μερικές μέρες για ψάρεμα. Φορτώνουν τις αποσκευές στο αυτοκίνητό του και ξεκινάνε.
Οι δυο γιοι είναι τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους. Ο Αντρέι θεοποιεί την εικόνα του πατέρα, υπακούει σε κάθε εντολή του και προσπαθεί να του μοιάσει. Ο μικρότερος, ο Ιβάν δεν τον αποδέχεται, δεν μπορεί καν να τον προσφωνήσει «μπαμπά» και κοντράρονται από την πρώτη στιγμή.
Ο πατέρας επιστρέφει, αλλά παραμένει ένα μυστήριο τόσο για μας, όσο και για τους δυο γιους. Κάθε τόσο σταματά το ταξίδι τους για να τηλεφωνήσει «κάπου». Δεν μιλάει για τον εαυτό του και δεν είναι ομιλητικός γενικότερα. Περιορίζεται στο να κάνει παρατηρήσεις στους γιους του συνέχεια, δεν τους δείχνει ίχνος τρυφερότητας. Αντίθετα, μονίμως τους απορρίπτει θέλει να τους ωριμάσει, να τους κάνει «άντρες». Δεν έχει το χάρισμα του να δείχνει την αγάπη του, ωστόσο θυμώνει που οι γιοι του δεν τον αγαπούν.
Το ταξίδι κρατάει αρκετές μέρες και ο Ιβάν «μοιράζεται» με το θεατή την ίδια αγωνία: «Ποιος είναι αυτός ο άνδρας, μπορεί να είναι γκάνγκστερ και να μας σφάξει μέσα στο δάσος». Ο Ιβάν θέλει να γυρίσει στο σπίτι, ο Αντρέι όμως δείχνει πιστή υπακοή στον πατέρα και παραμένουν και οι δυο κοντά του. Το τέλος της ταινίας είναι απρόβλεπτο, ωθεί όμως τους μικρούς στον δρόμο για την ενηλικίωση.
Η ταινία είναι ένας μικρός ύμνος στη φύση και τον άνδρα. Οι τρεις πρωταγωνιστές σε ένα τοπίο εναλλασσόμενο, πότε «κάλμα» πότε «μπουρινιασμένο», να αντανακλά την ψυχική τους διάθεση συνεχώς. Τι να κάνουν δυο αγόρια με έναν άγνωστο άντρα στην ερημιά; Πώς να συνηθίσουν στην ιδέα της πατρότητας, κοιτάζοντας τα μάτια ενός ξένου; Πόσο μπορούν να συνδεθούν μαζί του δίνοντάς του την ετικέτα του πατέρα;Πώς να δεχτούν έναν άνθρωπο που τους παράτησε για τόσα χρόνια; Είναι όντως ο πατέρας τους; Η εσωτερική πάλη και των τριών χαρακτήρων είναι ατελείωτη. Γίνονται βίαιοι όσο προσπαθούν να κατανοήσουν την κατάσταση. Σχέσεις πατέρα και γιου σε τεντωμένο σκοινί.
(Σκηνοθεσία:Andrei Zvyagintsev, Τίτλος:The return /Vozvrashcheniye)

Αντίο Νοέμβρη!

Αποχαιρετώ τον Νοέμβρη με μια ζωγραφιά.Λένε ότι αν θες να δεις ποιος πραγματικά είσαι βάλε μπροστά σου ένα παιδί. Θα δεις στα παιδικά του μάτια όλη την αλήθεια...
Δεν ξέρω αν το μέλλον μου βρίσκεται στη διδασκαλία. Δεν προγραμματίζω γενικότερα πλέον, ζω τη ζωή μου βήμα βήμα. Θέλω να εμπνέω στους μαθητές μου μια δίψα για ζωή, για την γνωριμία με τον κόσμο. Οι γνώσεις των βιβλίων είναι μόνο η αρχή, πέρα απο τις σελίδες υπάρχει ένας κόσμος που περιμένει να "ανακαλυφθεί"...
Μάλλον "η καλύτερη κυρία σε όλο τον κόσμο" όπως λέει το μαθητούδι μου Γ' Δημοτικού δεν είμαι (αλοίμονο!). Η κίνηση όμως αυτή σίγουρα με έκανε να νιώσω πολύ special εκείνη τη μέρα, για αυτό το παιδί αυτή είμαι...Ίσως τελικά να έχω φυτέψει σε κάποια παιδιά σπόρους που μακροπρόθεσμα θα ανθίσουν σε όμορφα λουλούδια, να, σαν και αυτά της ζωγραφιάς. Η καλύτερη αμοιβή!!!

Ο Βασιλιάς (2002)

Ο Νίκος Γραμματικός διηγείται την ιστορία του Βαγγέλη. Ο τριανταπεντάχρονος άνδρας δεσμώτης για πέντε χρόνια, μόλις παίρνει το «εξιτήριο» του, φεύγει για την επαρχία. Φεύγει για να μείνει «καθαρός», να εξαγνιστεί στην εξοχή… Σε ένα ακατοίκητο χωριό, μακριά από τα φώτα και κάθε άνεση της πρωτεύουσας, ο Βαγγέλης βρίσκει την παραμελημένη του περιουσία (ένα ετοιμόρροπο σπίτι των παππούδων) και ρίχνεται στην αναστήλωσή της. Οι κάτοικοι αυτού του χωριού (ονόματι «Παραδείσι») το εγκατέλειψαν πριν χρόνια για το «Νέο Παραδείσι». Μια επαρχία ασφυκτικά κλειστή, ο κόσμος της οποίας είναι η εκκλησία, μια πλατεία και ένα καφενείο. Ο «περίεργος» νέος γίνεται βεβαίως το επίκεντρο της συζήτησης μόλις πατάει το πόδι του στην περιοχή. Όλοι αναρωτιούνται για το παρελθόν του, ο Βαγγέλης που διψώντας για μια καινούργια αρχή, αντιμετωπίζει την περιέργειά τους καλοπροαίρετα, χωρίς να δίνει και πολλή σημασία. Κανείς δεν φαίνεται όμως να τον συμπαθεί, ένα ξένο σώμα που μπήκε στην καθημερινότητά τους παραμένει ο Βαγγέλης και ας κυκλοφορεί πάντα χαμογελαστός. Ο μόνος που του δείχνει κάποια συμπάθεια είναι (τι οξύμωρο!) ο αστυνομικός(!) της μικρής κοινωνίας. Ο αστυνομικός (Μηνάς Χατζησάββας) δεν γνωρίζει στην αρχή το παρελθόν του αλλά βλέπει κάτι πολύ θετικό στον καινούργιο του φίλο, αδιαφορώντας για το πριν κοιτάζοντας το τώρα. Παίζουν σκάκι μαζί και ο Βαγγέλης του κάνει μερεμέτια στο σπίτι.
Τελικά πόσο μπορεί να πετύχει μια ψυχή τον εξαγνισμό της πλάι σε ανθρώπους με μίση, πάθη και μισαλλοδοξία; Πως μπορεί ένας νέος να παρεισφρήσει σε μια κοινωνία τόσο κλειστή; Οι άνδρες του χωριού είναι γεμάτοι καχυποψία για τον νεαρό, παρόλο που αγνοούν το παρελθόν του. Με τη στάση τους του αφαιρούν κάθε δικαίωμα να βρίσκεται δίπλα τους. Ο Βαγγέλης όμως επιμένει, έχει πάρει την απόφασή του να μείνει.
Η ιστορία του Βαγγέλη μου θύμισε λίγο από «Dogville» λίγο από «Παιχνίδι των λιγμών», ήταν η αίσθηση που μου άφησε... Όταν χωρίς καμία αφορμή οι κάτοικοι του χωριού του ατιμάζουν την περιουσία του, τον φτάνουν στα άκρα. Δεν ξέρω αν τελικά «Ο σκορπιός πάντα θα τσιμπάει τον βάτραχο γιατί είναι στη φύση του». Ξέρω όμως ότι η ιστορία του Βαγγέλη όσο μακρινή και αν φαίνεται θα μπορούσε να ανήκει σε κάθε ανθρώπου που γεννιέται και μπαίνει στην κοινωνία. Ο Βαγγέλης αποζητά την αναγέννησή του, γυμνός, καθαρός από το παρελθόν του, προσφέρει όλο τον καλό του εαυτό σε μια κοινωνία που τον απορρίπτειν όμως. Όταν οι αρχές τον στριμώχνουν λέει στον ψυχίατρο «Είναι πολύ υποτιμητικό να σε διώχνουν από ένα τόπο, πολύ υποτιμητικό».

Τελικά ο Βαγγέλης αντί να βλάψει ως πρώην φυλακισμένος, βλάπτεται. Συνειδητοποιεί με τον χειρότερο τρόπο ότι θα είναι παντού παρείσακτος εφ’όσον «διώκεται» ακόμη και από άτομα που αγνοούν το παρελθόν του. Η εσωτερική του πάλη οδηγεί την ταινία σε ένα θλιβερό τέλος. Ο βασιλιάς κοιμάται, στο χωριό βρέχει μετά από καιρό και η «αμετακίνητη» ιδεολογία της επαρχίας θριαμβεύει.

Killing me Softly(2002)

«Ο ερωτευμένος Σαίξπηρ» του 1998 μεταμορφώνεται σε παθιασμένο ορειβάτη. Ο Joseph Fiennes στα χέρια του σκηνοθέτη Kaige Chen γίνεται o Άνταμ, ένας ρομαντικός αλλά και σκοτεινός άνδρας, γεμάτος μυστικά και ψέματα.
Το βλέμμα του μαγνητίζει την Άλις (Heather Graham) με την οποία συναντιούνται τυχαία σε μια διάβαση στο Λονδίνο. Μέσα στο πλήθος, κοιτιούνται και μοιράζονται μια «στιγμή». Την ίδια κιόλας μέρα, ο ένας υποκύπτει στην έλξη του για τον άλλο. Το πάθος τους οδηγεί σε μια ακόμη συνάντηση, και η Άλις αποφασίζει να χωρίσει από τον φίλο της για να δοθεί ολοκληρωτικά στο νέο της έρωτα.
Στο πρώτο μισάωρο σχεδόν της ταινίας το ζευγάρι παντρεύεται!!! Όλα τρέχουν με γρήγορους ρυθμούς που μοιάζουν με την ένταση του πάθους τους. Υπάρχει όμως κλασικά κάποιο εμπόδιο στην ευτυχία τους που δεν θα αργήσει να δει το φως του ήλιου.

Κάποια στιγμές έχουν ανεκτίμητη αξία

Έχω ένα φωτογραφικό άλμπουμ στο σπίτι με 400 φωτογραφίες περίπου αλλά δεν το ανοίγω συχνά.
Έχει φωτογραφίες από τη λίμνη Τάνα, από τον νησάκι μέσα σε αυτή, από το Μπαχαντάρ, απ’τη Λίμνη Λαγκάνο και τα περίεργα bungalows εκεί, από παραδοσιακά Αιθιοπικά καφενεία και «ταβέρνες».
Ναι, οι φωτογραφίες αυτές είναι από ταξίδι στην Αιθιοπία. Από τις 15 μέρες μου στην γη που ακούει στο όνομα Αφρική. Στη χώρα που είναι από πολλούς παρεξηγημένη και βεβαίως outsider στα ταξιδιωτικά γραφεία. Για μένα όμως ήταν το Πάσχα του 2003, δώρο για την ορκωμοσία μου και το πτυχίο της Αγγλικής που κράτησα στα χέρια μου τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου.
Δεν τις βλέπω πολύ συχνά τις φωτογραφίες γιατί αποτελούν πλέον παρελθόν και δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι εκεί δεν πρόκειται να ξαναπάω. Ήταν μαγικά τα όσα είδα και έζησα εκεί, πραγματικά. Ήταν ένα παράθυρο σε μια διαφορετική ζωή, μια φύση ανέγγιχτη, ένα τοπίο παρθένο. Ένα ταξίδι για λίγους (κατά τα λεγόμενα της Μ. Τσόκλη - που έφτασε μετά από μένα εκεί), ένα ταξίδι που μάλλον δεν περιγράφεται με λόγια, απλά το ζεις.
Χθες τυχαία βρήκα μια φωτογραφία στο National Geographic.com με τίτλο “Place of the week/ Ethiopia”.

Την φωτογραφία την ποστάρω εδώ και απεικονίζει τον καταρράκτη του Μπλε Νείλου. Αυτόν τον καταρράκτη άγγιξα τρία χρόνια πριν, στη μέση του πουθενά της Αιθιοπίας. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα σαν να κατέκτησα την κορυφή στο πιο ψηλό σημείο αυτής της γης. Εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα τυχερή που αντίκρισα κάτι για λίγους. Κατάλαβα εκεί, στην καρδιά της Αφρικής ότι στη ζωή τελικά ζούμε για μετρημένες στιγμές, για δυνατές συγκινήσεις. Λίγες είναι οι φορές που θα ανατριχιάσουμε με δέος μπροστά σε κάτι, αλλά το ταξίδι και μόνο τελικά, αξίζει!

Goodbye Altman

Πέθανε τη Δευτέρα, στο Λος Άντζελες ο Αμερικανός σκηνοθέτης Robert Altman. Άφησε την τελευταία του πνοή στο Cedars Sinai Medical Center στα 81 του χρόνια, ηττημένος από τον καρκίνο. Ο εκπρόσωπος της εταιρείας του ανακοινώνοντας τα δυσάρεστα νέα αποκάλυψε ότι ο Robert ήξερε την κατάστασή του εδώ και 18 μήνες αλλά συνέχιζε τα γυρίσματα της ταινίας του A Prairie Home Companion η οποία κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιούνιο και ετοιμαζόταν για την επόμενη ταινία του, τα γυρίσματα της οποία θα ξεκινούσαν τον Φεβρουάριο του νέου έτους. Πρόλαβε και κράτησε πρόσφατα (τον Μάρτιο) ένα χρυσό αγαλματάκι στην Απονομή των Όσκαρ.

The Story of the Weeping Camel(2003)

"H ιστορία της καμήλας που δάκρυσε" όσο απλή και αν είναι, άλλο τόσο πρωτότυπη και συγκινητική γίνεται.

Άνοιξη, στην έρημο, κάπου στη Νότια Μογκολία παρακολουθούμε την καθημερινότητα νομάδων βοσκών. Μια καμήλα τους, κυοφορεί και σύντομα φέρνει στο κοπάδι το κατάλευκο καμηλάκι της. Παρακολουθούμε την ανησυχία του ζώου από την αρχή ως το τέλος της γέννας. Το καμηλάκι βλέπει το φώς του ήλιου και σηκώνεται σιγά σιγά. Στέκεται στα πόδια του, κάνει τα πρώτα του βήματα αλλά η μητέρα του αρνείται να το θηλάσει! Όσες φορές και αν το καμηλάκι πλησιάζει τη μάνα του για να φάει αυτή του ξεφεύγει. Αρκετές φορές μάλιστα για να το αποφύγει το χτυπάει, πότε με το κεφάλι της, πότε με τα πόδια. Το καμηλάκι, νηστικό, αποθαρρύνεται και εγκαταλείπει κάθε προσπάθεια.

Οι βοσκοί παρακολουθούν τη σχέση μάνας-παιδιού και προβληματίζονται. Χωρίς φαΐ θα χάσουν το καμηλάκι. Ακόμη όμως και όταν δένουν την καμήλα δεν μπορούν να την πιέσουν να ταΐσει το καμηλάκι της. Η μόνη λύση είναι να το ταΐζουν οι ίδιοι, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή (σύντομα) η καμήλα θα το πάρει υπό την προστασία της. Όσο όμως και αν οι μέρες περνούν η μαμά καμήλα το αγνοεί όλο και περισσότερο και του στερεί την τροφή, μαζί με την μητρική αγάπη. Όταν η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο, οι ιδιοκτήτες των ζώων αποφασίζουν να επιστρατεύσουν ένα μουσικό που με τις νότες του πιστεύουν ότι θα μαλακώσει την καρδιά της μάνας.
Ένα ντοκιμαντέρ τρυφερό, που έλαβε μέρος στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης πρόσφατα. Η έλλειψη του διαλόγου δεν σταματά τον θεατή απο το να νοιώσει την απόρριψη του λευκού νεογνού από τη μητέρα του που το καταθλίβει. Και ας μην το εκφράζει με λόγια η καμήλα-μάνα γίνεται αυστηρή και σκληρή με τρόπο πολύ φανερό. Ο θεατής συγκινείται διαβάζει την εικόνα και συγκινείται όταν βλέπει τις φιγούρες μάνας-παιδιού μπροστά από το ηλιοβασίλεμα της ερήμου να κάθονται σε απόσταση, η κάθε μια στην μοναξιά της. Θα γεφυρωθεί τελικά η σχέση τους;

Λιούμπη

Η Λάγια Λιούργου (σενάριο-σκηνοθεσία) φέρνει την αγάπη από τη Ρωσία στη μεγάλη οθόνη. Το όνομα Λιούμπη σημαίνει «Αγάπη» στα Ρωσικά και η νεαρή κοπέλα της ιστορίας προσπαθεί να δώσει γύρω της την ελπίδα που με κόπο φύτεψε στην καρδιά της μεταναστεύοντας στην Ελλάδα. Προσλαμβάνεται από μια μεσοαστική οικογένεια για να φροντίζει την ηλικιωμένη άρρωστη μάνα τους. Έτσι ξαφνικά, εισβάλει σε έναν κόσμο και προκαλεί ποικίλα συναισθήματα με τον ερχομό της.
Η ξανθιά νεαρή κοπέλα αν και δεν μιλάει καλά Ελληνικά αφουγκράζεται την προσπάθεια της (κόρης) Άννας για την απόκτηση ενός παιδιού, τις ανήθικες διαθέσεις του συζύγου της Πέτρου και τον έρωτα στα μάτια του (γιού) Δημήτρη (Αλέξης Γεωργούλης). Η Λιούμπη συμπονά την Άννα όταν αποβάλει, προσπαθεί με ευγενικό τρόπο να αρνηθεί τα χάδια του Πέτρου, «δένεται» με την μάνα καθώς την περιποιείται, και δίνει αγάπη στον Δημήτρη.
Μια μετανάστρια στην Ελλάδα του σήμερα, μάχεται να επιβιώσει και να συμβιώσει με ανθρώπους που στην ουσία τους χωρίζουν περισσότερα από όσα τους ενώνουν. Υπάρχει όμως ένα μοναδικό σημείο αναφοράς, η αναζήτηση της αγάπης! Η Άννα θέλει να δώσει αγάπη σε ένα παιδί, ο Πέτρος θέλει την αγάπη της, τα παιδιά αγαπούν την άρρωστη μητέρα τους, ο Δημήτρης και η Λιούμπη διεκδικούν το δικό τους μερίδιο στην αγάπη. Η αγάπη όμως που γεννιέται μεταξύ των δύο νέων αν και ανθεί δεν καρποφορεί. Ο Δημήτρης, ο προστάτης της οικογενείας, αν και διαλύει τον αρραβώνα του για χάρη της Λιούμπη το κοινωνικό κατεστημένο και η ευθύνη του να συντηρεί την οικογένειά του, του υπαγορεύουν άλλες «αγάπες».

Hostel(2005)

Όταν πας σε ένα μικρό(απομακρυσμένο-ορεινο)χωριό με τις 2 κολλητές σου για το Σαββατοκύριακο μια ταινία δεν παίρνεις μαζί σου...το "Hostel". Κι όμως, the curiosity killed the cat.
Φορτώσαμε μαζί με τις αποσκευές μας στο corollaki μου και το “Hostel”.
Την ταινία αυτή δεν ήθελα να την δω στο σινεμά, βέβαια θέλοντας και μη, είχα ήδη ακούσει τα πάντα. Το ότι την είδα τελικά, ήταν σαν μια δεύτερη «ανάγνωση». Και δυστυχώς αυτός που μου τη διηγήθηκε μου είχε πει και το τέλος. Οπότε τι μένει; Μένει (αν δεν έχεις αγωνία)να προσέξεις σκηνοθεσία, εφέ και μουσική, χμμ… όχι και κάτι το εξαιρετικό.
Και πάμε από την αρχή (αλλά δίχως τέλος). Τρεις νεαροί στο Άμστερνταμ (α ρε αναμνήσεις που μου ξύπνησε! - Άμστερνταμ 2004) πληροφορούνται ότι η απόλυτη ηδονή και καλοπέραση βρίσκεται κάπου στην Μπρατισλάβα σε ένα ξενοδοχείο. Χωρίς πολύ σκέψη φεύγουν οι πρωταγωνιστές μας με το επόμενο τρένο. Φτάνουν στο ξενοδοχείο και ενημερώνονται από τη ρεσεψιόν ότι το δωμάτιό τους πρέπει να το μοιραστούν με τρεις κοπέλες. Παράδεισος και η χαρά τους απερίγραπτη… Όλα κυλούν μια χαρά, διασκέδαση, ποτά, χαπάκια, αιθέριες γυναικείες υπάρξεις τριγύρω…Ώσπου «τα νερά της λίμνης» ταράζει η εξαφάνιση του ενός από τους τρεις. Με ένα MMS τους ειδοποιεί ότι επέστρεψε στην πατρίδα του. Οι υπόλοιποι δεν πείθονται όμως και τον ψάχνουν. Μάταιος κόπος. Μετά από μια ακόμη έξοδο χάνεται και ο δεύτερος νεαρός της παρέας. Μένει λοιπόν μόνος του ένας ήσυχος Αμερικανός. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο του το πρωί (αφού είχε κλειδωθεί κατά λάθος στο storage room του club) παρατηρεί περίεργες συμπεριφορές, κάποιος έχει κάνει check out στο όνομά του! Μπερδεμένος, και αποφασισμένος να ανακαλύψει τι συμβαίνει γύρω του και που χάθηκαν οι φίλοι του, παίρνει τον δύσκολο δρόμο της αναζήτησης που τις περισσότερες φορές καλό είναι να μην τον περπατάς μόνος.
Το Hostel είναι σίγουρα κάτι που δεν έχετε ξαναδεί. Είναι το όνειρο του μέσου άνδρα αυτού του πλανήτη που γίνεται εφιάλτης. Εφιάλτης που ξεπερνά κάθε φαντασία και δεν απαλλάσσεσαι από αυτόν με το που σηκώνεσαι από το κρεβάτι. Δεν είναι τόσο αυτά που δείχνει, όσο ο ήχος των εργαλείων που χρησιμοποιούνται πάνω στο ανθρώπινο σώμα, οι κραυγές των θυμάτων και η απόλυτη ηδονή στο πρόσωπο των εκτελεστών που σου προκαλούν μια αποστροφή. Είναι η αίσθηση που έχεις εκείνη τη στιγμή "Σκότωσε τον, μην τον ταλαιπωρείς!!!".
Είναι η απόλυτη διαστροφή και ένα απο τα πιο πρωτότυπα σενάρια που θα μπορούσε να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Εδώ δεν είναι «η βία για τη βία» αλλά το «βασανιστήριο για το βασανιστήριο» ή μάλλον «για την εκτόνωση του βασανιστή». Δεν με τρόμαξε καθόλου σαν εικόνα. Αν ο θεατής τελικά ταράζεται, είναι γιατί σκέφτεται «Μπορεί να υπάρχει τέτοια διαστροφή σε ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε;».

V for Vendetta

"We're told to remember the idea, not the man, because the man can fail. He can be caught, he can be killed and forgotten -but four hundred years later an idea can still change the world.
I've witnessed first hand the power of ideas. I've seen people kill in the name of them and I defending them.
But you can not kiss an idea, can not touch it or hold it. Ideas do not bleed, they do not feel pain, they do not love.
And it is not an idea that I miss...it is man. A man that made me remember the 5th November. A man that I will never forget. "

Luz de Luna

Ακούγεται στην ταινία του Αλμοδόβαρ «KIKA». («Το φως του φεγγαριού» Ελληνιστί).

Το φεγγάρι, και η πανσέληνος ιδίως, είναι σύμβολο γονιμότητας, συνδεδεμένο περισσότερο με την γυναικεία φύση.
T’αυγουστιάτικο φεγγάρι τραγουδήθηκε, υμνήθηκε σε ποιήματα και πεζά, ζωγραφίστηκε, έγινε πλάνο σε αρκετές ταινίες και μέρος σκηνικού σε θεατρικά έργα.
Απόψε η πανσέληνος μπορεί να μην είναι Αυγουστιάτικη άλλα έχει και αυτή τη μαγεία της. Χθες το βράδυ, πριν το φεγγαράκι μας «γεμίσει» τελείως, ήρθε μια μικρή επίσκεψη στο μπαλκόνι μου. Άφησε αρκετό από το φως του στο μάρμαρο. Ένα φως τόσο έντονο που αψηφώντας τα κλειστά παντζούρια έφτανε μέσα στο δωμάτιό μου.
Θυμήθηκα ότι πέρυσι το καλοκαίρι είχα γράψει κάποιες σκόρπιες σκέψεις για το φεγγάρι :
«Χαζεύω το φεγγάρι που καθρεφτίζεται στο μάρμαρο του μπαλκονιού. Αναρωτιέμαι γιατί οι άνθρωποι ενθουσιάζονται πολύ όταν βλέπουν την ομορφιά εις διπλούν. Όταν για παράδειγμα κατοπτρίζεται το ηλιοβασίλεμα στην θάλασσα. Βλέπω τώρα το φεγγάρι στον ουρανό και το φεγγάρι στο μπαλκόνι μου, δύο φεγγάρια λες και βγήκαν απόψε ειδικά για μένα. Σαν ο ουρανός κάνοντάς μου τη χάρη να κατέβηκε δίπλα μου. Το σύμπαν προσφέρει τη μαγεία του στα πόδια μου απλόχερα αυτή τη νύχτα. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως το φεγγάρι θα μπορούσε να καθρεφτιστεί και να ομορφύνει μια επιφάνεια τόσο κρύα όπως το μάρμαρο. Ένα από τα σύμβολα της γονιμότητας δίνει το βράδυ αυτό πνοή σε ένα τόσο παγωμένο υλικό…
…… Το φεγγάρι άλλαξε θέση στον ουρανό και η αντανάκλασή του μοιραία αποχαιρέτησε το μπαλκόνι μου. Πάει η συντροφιά μου. Σε λίγο προφανώς δεν θα φαίνεται καθόλου από εδώ που κάθομαι. Θα πάει σιγά σιγά να νυχτώσει κάποιο άλλο μέρος της γης, ενώ ο καυτός ήλιος του Αυγούστου θα διαδεχτεί το φως του φεγγαριού.»
Απολαύστε την αποψινή πανσέληνο. Όλα θα λουστούν με φως ετούτη τη νύχτα.

Φθινοπωρινή Φύση

Μια διανυκτέρευση σε ορεινό χωριό της περιοχής προμηνύει χειμώνα. Ένας περίπατος στο δάσος το επόμενο πρωί σβήνει το βαθύ γαλάζιο των καλοκαιρινών διακοπών. Στην παλέτα της φύσης κυριαρχούν τώρα το κίτρινο, το μπεζ, το καφέ και το πορτοκαλί. Το παχύ στρώμα από φύλλα καλύπτει σαν μια φυσική κουβέρτα τη γη. Νομίζω ότι το χώμα είναι υγρό, από προηγούμενες βροχές όμως, γιατί σήμερα έχει έναν λαμπρό ήλιο ψηλά και έναν καταγάλανο ουρανό. Οι ήχοι της φύσης ξεκουράζουν την ακοή μας από τους ήχους της πόλης. Μα τέτοια ησυχία; Η αρμονία της φύσης απλώνεται παντού. Ακόμα και το σκυλάκι της φωτογραφίας, η Παρασκευούλα δύκολα ξεχωρίζει από το τοπίο :-)

Corps a Corps (2003)

Σκηνοθετημένη απο τους Arthur-Emmanuel Pierre και François Hanss, βρήκα το "Body Snatch" (Αγγλιστί) σε DVD club.
H Laura είναι μια στριπτιζέζ την οποία ερωτεύεται κεραυνοβόλα ο Marco, ένας αρχιτέκτονας κήπων.Της προτείνει να αφήσει το παρελθόν και να χαράξουν μαζί μια νέα πορεία. Λίγο πριν "δραπετεύσουν" όμως απ'όλα για μια ζωή μαζί, το σώμα της Laura παραμορφώνεται σε ατύχημα. Πέφτει σε κόμα, περνούν πολλοί μήνες ως τη μέρα που ξυπνά, αλλά προς μεγάλη της χαρά, αντικρίζει τον Marco στο πλευρό της. Ο άγνωστος άνδρας της υπόσχεται παντοτινή αγάπη. Και η αγάπη τους είναι όντως πολλή, στεγάζεται σε ένα "παλάτι" στη Γαλλική εξοχή και συμπληρώνεται απο τον ερχομό του γιού τους. Ωστόσο ένα τυχαίο περιστατικό, φέρνει τη Laura αντιμέτωπη με κάτι το αδιανόητο. Ο άντρας είναι γιατρός και δεν ασχολείται με κήπους..η Laura προσπαθεί να λύσει το μυστήριο αλλά κάθε μέρος της αλήθειας την φέρνει σε σύγκρουση με τον άνδρα της και έτσι το love story παιρνει τραγική τροπή..

Desperate Directors..

Είσαι νέος σκηνοθέτης και θέλεις να κάνεις μια ταινία αλλά δεν έχεις λεφτά; Είσαι κατά του εμπορικού κινηματογράφου αλλά θες ένα λαμπρό αστέρι να παίξει στην ταινία σου;Μη σκας και υπάρχει λύση!Την δίνει ο John Waters στην ταινία του "Cecil B. DeMented" (2000) (Απαγωγή στο Χόλυγουντ).
Ένας ανεξάρτητος δημιουργός (οργησμένος εχθρός των μπλοκμπαστερς) επιστρατεύει όλη την τρέλα του και μια θεότρελη παρέα-συνεργείο και απαγάγουν το πρώτο όνομα του Αμερικάνικου σινεμά. Σκοπός της απαγωγής είναι να παίξει η ηθοποιός στην ταινία του άγνωστου σκηνοθέτη Cecil και μάλλιστα το σενάριο είναι κατά των εμπορικών ταινιών. Η Honey (Melanie Griffith) αντιστέκεται να εναντιωθεί στο "ψωμί" της αλλά οι απαγωγείς δεν της αφήνουν περιθώρια. Μια τρέλα ξεκινά όταν αρχίζουν τα γυρίσματα που γίνονται σε φυσικούς χώρους και το συνεργείο τρομοκρατεί film goers μπαίνοντας απρόσκλητο σε σινεμά , κινηματογραφώντας τις αντιδράσεις του κοινου για χάρη της ταινίας! Ζήτω η τρέλα του ανεξάρτητου!

Δύσκολοι αποχαιρετισμοί:Ο μπαμπάς μου

"Ποτέ δεν πρέπει να μιλάμε στους άλλους για τις ευχές που κάνουμε, γιατί τις παίρνουν οι άλλοι και συμβαίνουν αλλού και όχι σε εμάς που τις κάναμε".

λέει ο μικρός Ηλίας, σε αυτή την τρυφερή και συγκινητική ταινία της Π.Παναγιωτοπούλου. Στα δέκα του χρόνια βιώνει τον ξαφνικό χαμό του πατέρα του απο τροχαίο. Δεν λέει όμως να το πιστέψει, περιμένει καρτερικά τον γυρισμό του-όπως ο ίδιος ο μπαμπάς του είχε υποσχεθεί πριν το δυστύχημα:"Θα γυρίσω πριν την προσελίνωση". Ο πρώτος άνθρωπος όμως πατά στο φεγγάρι και ο μικρός δεν βλέπει τον πατέρα του να ξεπροβάλει...
Τελικά πόσο έτοιμοι είμαστε ακόμα και εμείς οι ενήλικες για να βιώσουμε κάτι τέτοιο...Κανείς ποτέ δεν είναι έτοιμος...Ο μικρός Ηλίας στο μόνο που διαφέρει απο έναν ενήλικα, είναι στον αφθορμητισμό του και στην παιδικότητα με την οποία δέχεται την καινούργια κατάσταση. Στην ουσία ο καθένας μας θα έκανε τα πάντα για να αντισταθεί σε ένα τέτοιο τραγικό γεγονός, ο κόσμος των μεγάλων όμως δεν άφηνει περιθώρια..

Η ταινία έλαβε:

* Βραβείο Καλύτερης Ταινίας & Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη Μυθοπλασίας
* Κρατικά Βραβεία Ποιότητας Υπουργείου Πολιτισμού 2002
* Βραβείο Fipresci & Β΄ Ανδρικού Ρόλου στο 43ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
* Βραβείο Καλύτερης Ταινίας από την Πανελλήνια 'Eνωση Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ)

Lemony Snicket: A series of unfortunate events

Μια ιστορία που μπορείς άνετα να διηγηθείς Κυριακή.Μπορείς επίσης να την δεις και σε DVD με παρέα και να την σχολιάσεις με μια κούπα καφέ-ζεστός και στεγνός απο τις στάλες της βροχής.

Οι περισσότερες ηλικίες θα παρακολουθήσουν με ενδιαφέρον τις περιπέτειες τριών παιδιών. Τα αδέρφια Baudelaire χάνουν σε μια μέρα γονείς και σπίτι εξαιτίας μιας πυρκαγιάς. H Violet, o Klaus και η μικρούλα Sunny μένουν μόνοι σε έναν κόσμο που έχει "και καλούς ανθρώπους και κακούς". Η "πολιτεία" φροντίζει να βρει κηδεμόνα για τα παιδιά και αυτός είναι ο Count Olaf(Τζιμ Κάρευ).Ένας άνδρας με παρουσιαστικό απωθητικό που το μόνο που θέλει απο τα παιδιά είναι η περιουσία που τους άφησαν οι γονείς τους. Σε κάθε τους προσπάθεια να ξεφύγουν οι μικροί ήρωες πέφτουν πάνω σε μια ακόμη γελοία μεταμφίεση του Κόμη. Αλλάζουν κηδεμόνες αλλά ο Olaf επιμένει να βάλει τα λεφτά της κληρονομιάς στη δική του τσέπη.
Τα όπλα όμως των παιδιών είναι μοναδικά. Η Violet αρέσκεται στις εφευρέσεις και το μυαλό της κατεβάζει τις καλύτερες ιδέες την κατάλληλη στιγμή, ο αδερφός της Klaus μέγας βιβλιοφάγος, την "συμπληρώνει" με τις γνώσεις του για τα πιο απίθανα πράγματα που υπάρχουν και η τρομερή ομάδα συμπληρώνεται απο την ενός έτους Sunny που δεν μιλάει, αλλά με τα μόλις τέσσερα δόντια της δαγκώνει τα πάντα (ανοίγει ως και κονσέρβες).
Αν κάποιοι απο εσάς μεγάλωσαν με τον "Ντένις τον τρομερό" καλωσορίστε τα τρομερά παιδιά. Μια διασκεδαστική περιπέτεια, εκτός τόπου και χρόνου!
Πίσω όμως απο την ταινία του Brad Silberling μην ξεχνάμε ότι υπάρχει ενα βιβλίο και για την ακρίβεια μια σειρά βιβλίων του Daniel Handler. Για τον συγγραφέα (παραμένει παιδί..) λένε ότι ο Lemony Snicketτο είναι το alter ego του. Ο ίδιος στις παρουσιάσεις των βιβλίων του ανακοινώνει ότι ο Lemony δεν μπόρεσε να έρθει και έστειλε αυτόν. Ανδιαφέρον παρουσιάζει και το site του www.lemonysnicket.com. Στο βιβλίο, ο συγγραφέας εξαρχής προσπαθεί να αποτρέψει τον αναγνώστη απο το να διαβάσει τις πυκνογραμμένες σελίδες εαν του αρέσουν οι ευχάριστες ιστορίες.Η ιστορία αυτή δεν είναι καθόλου ευχάριστη γράφει, δεν είναι παραμύθι με νεράιδες, είναι η ιστορία ορφανών παιδιών που επιβιώνουν χάρη στο μυαλό και την πίστη τους στην ανθρώπινη φύση. Είναι ένα βιβλίο περιπέτειας και αγωνίας, με κωμικοτραγικούς χαρακτήρες που αφήνει μια περίεργη "γεύση". Οι οικογενειακοί δεσμοί θριαμβέβουν και το καλό είναι τελικά περισσότερο απο το κακό!

Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών:η απάντηση

Το "8o Διεθνές Πανόραμα Ανεξαρτήτων Δημιουργών Φιλμ και Βίντεο" ολοκληρώθηκε εδώ και εβδομάδες. Η cinematia ήταν χορηγός στην προσπάθεια αυτή. Στο chat box που πρόσφατα πρόσθεσα στο Blog μου ξεκίνησε μια μεγάλη "συζήτηση" γύρω απο την ύπαρξη του Πανοράματος, την πόλη διεξαγωγής του και άλλα πολλά. Ζήτησα απο το "Πανόραμα" να πάρει θέση και έλαβα τα ακόλουθα:

ΥΠΟΨΗΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ

Είναι κρίμα για την λαμπρή ιστορία του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, κάποιοι απο το Ε.Κ.Θ να χρησιμοποιούν το τίτλο "Διεθνές Πανόραμα Ανεξαρτήτων Δημιουργών Φιλμ και Βίντεο" για τη εκδήλωση που διοργανώνει, χωρίς να έχει το δικαίωμα χρήσης. Σύμφωνα με το Ν. 2121 του '93 πρόκειται για καταπάτηση των πνευματικών δικαιωμάτων. Ειδικά τη στιγμή που ο πρώτος τη τάξει εκπρόσωπος του ειναι και υποψήφιος στις Νομαρχιακές Εκλογές.

Αλοίμονο εαν αυτοί που ο θεσμικός τους ρόλος είναι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων, την ίδια στιγμή να τα καταπατούν!!

Το "Διεθνές Πανόραμα Ανεξαρτήτων Δημιουργών Φιλμ και Βίντεο" είναι κατοχυρωμένο brand name και κανείς άλλος δεν δικαιούται να το χρησιμοποιεί, ανήκει στη Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία "Διεθνές Πανόραμα Ανεξαρτήτων Δημιουργών Φιλμ και Βίντεο". Διοργανώνεται από τη Συντακτική Επιτροπή του διαδικτυακού περιοδικού «Cineek Magazine- online, περιοδικό εναλλακτικού πολιτισμού» www.cineek.gr.


Διεθνές Πανόραμα Ανεξαρτήτων Δημιουργών
Φιλμ και Βίντεο
Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία (αρ.Έγκρισης Πρωτ/κείου Αθήνας 2582/2005)
Ικτίνου 38
Τ.Κ 26442
τηλ.-fax 261042677
Πάτρα
web site www.independent.gr
e-mail info@independent.gr



ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ...


απονεμήθηκαν από τους:

Πέτρα Τερζή, Διευθύντρια του Διεθνούς Φεστιβάλ της Κύπρου, η οποία και ανήγγειλε την συνεργασία με το Διεθνές Πανόραμα.
Τριαντάφυλλο Κώστα, Πρόεδρος της Κ.Ε.ΔΗ.ΝΟ.ΣΥ.Ν.Ε
Πολίτη Σπύρο, Διευθυντή των Βιβλιοπωλείων Παπασωτηρίου και Discover
Αντζουλάτο Κώστα, Πρόεδρο του Επιμελητηρίου Αχαΐας
Νίκο Νικολόπουλο, Βουλευτή Αχαΐας
Καραχάλιο Σπύρο, Πρόεδρος της Δ.Ε.Π.Α.Π


Οι ταινίες που βραβεύτηκαν είναι οι εξής:

Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα

Καλύτερη Μεγάλου μήκους «Rigodon» των Sari Dalena, Keith Sicat Φιλιππίνες 80’
Καλύτερη Μικρού μήκους «Night Story» του Victor Candeias Πορτογαλία 19’
Καλύτερο Ντοκιμαντέρ «The Peanut Seller» του Farid Shah Μπαγκλαντές 20’
Καλύτερο Video art «The Force» τηςCristina Pinheiro Βραζιλία 2’ 55’’
Καλύτερο Αnimation «Maestro» του Geza M. Toth Ουγγαρία 5’

Διάκριση φωτογραφίας
Pharmakon του Ιωακείμ Μυλωνά, Κύπρος 13’ μικρού μήκους

Ελληνικό Διαγωνιστικό τμήμα
Καλύτερη ταινία Μεγάλου μήκους «O έτσι» του Νίκος Ζιάγκος 93’
Καλύτερη ταινία Μικρού μήκους «Black Tie» του Πάρη Πατσουρίδη 12’ 52’’
Καλύτερο Ντοκιμαντέρ «Κουρσάλ» του Νίκου Θεοδοσίου 61’
Καλύτερο Videoart «Ευρετήριο χαμένων ονομάτων» του Πάνου Βαρδόπουλου 7’
Καλύτερο Αnimation «And I was alone» του Χάρη Λαγκούση 1’

Διάκριση μοντάζ
«Πού πάμε?» του Κυρηναίου Παπαδημάτου 10΄30΄΄ μικρού μήκους

Διάκριση πειραματικής ταινίας
«Changing 1/3» του Μάνου Γεωργακόπουλου 2’ 1’’ πειραματικό

Διάκριση ντοκιμαντέρ
Ματιές στις ελληνικές θάλασσες. Κάτοικοι του βυθού Δημήτρης Πέττας 40΄

Διάκριση νεοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη
Γιάγκος Ραυτόπουλος για τη ταινία «The legend of Giagonan»

Η Συντακτική επιτροπή του διαδικτυακού περιοδικού για τον εναλλακτικό πολιτισμό Cineek magazine www.cineek.gr απένειμε το ειδικό βραβείο που έχει θεσπίσει για το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ, η οποία εφέτος δόθηκε στη ταινία:

«The Spirit of the Chicago Greeks» της Dr. Jenna Constantine U.S.A 42’



Ακολούθησε η βράβευση του 1ου Πανελλαδικού Διαγωνισμού 1ου Πανελλαδικού Διαγωνισμού Φωτογραφίας που είχε θέμα "Κινηματογραφώντας".



Βραβευμένες σειρές
1ο βραβείο "Σημείο Φυγής" Παπαδοπούλου Μαρίλη
2ο βραβείο "Σεκανς-παίζοντας με τους αριθμούς" Κατσάκος Ανδρέας
3ο βραβείο "Personae" Πετρατου Κική
4ο βραβείο "Εφιάλτης...Έτσι είναι?" Τριβιζακη Ρούλα
5ο βραβείο "Τικ-Τακ" Καραθεοδώρου Στέλιος
6ο βραβείο "Η τελευταία διαδρομή" Κυρλη Αλεξάνδρα


Το 8ο Διεθνές Πανόραμα πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά με τη βοήθεια εθελοντών σκηνογράφων, σκηνοθετών, φωτογράφων, μουσικών.

A touch of summer

Μέρες σαν και αυτές, μουντές και κρύες…Μέρες που φαίνονται πολύ μακριά από εκείνες που το κορμί μας έκαιγε ένας ζεστός ήλιος, νιώθω χαρούμενη.
Νιώθω χαρούμενη που το τελευταίο μου κολύμπι το έκανα 1η Οκτώβρη!
Έκανα μπάνιο στα καταγάλανα νερά του Πλαταμώνα, με θέα το κάστρο και φόντο τον γαλάζιο ουρανό. Μήπως υπάρχει τέτοια περιοχή στον παράδεισο;
Η θάλασσα να μυρίζει καρπούζι (όπως λέει η Σοφία κάθε φορά που κολυμπάμε εκεί). Λίγοι λουόμενοι και καλοί, δυο-τρία καλάμια ψαρέματος στημένα και εμείς μια να βουτάμε, μια να παίζουμε ρακέτες. Θέλαμε να κρατήσει το καλοκαίρι αυτό αν όχι για πάντα, για λίγο ακόμη τουλάχιστον.
Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, ντυθήκαμε και επιστρέψαμε με το σούρουπο. Στα μαλλιά μας η αλμύρα της θάλασσας, η γεύση του καλοκαιριού που έφυγε μας συνόδευε. Σιωπηλοί στο δρόμο του γυρισμού, σαν να είχαμε καταλάβει ότι ήταν το τελευταίο μας μπάνιο, ακούγαμε ράδιο και σκεφτόμασταν το καλοκαίρι που έφυγε και πέρασε στον χειμώνα.

Pinocchio ala Benigni

Αφού δεν γλίτωσα την γρίππη των ημερών είπα να δω και καμιά ταινία. Ο Πινόκιο μου κράτησε συντροφιά ένα απο τα βράδια που καλά έκανα και δεν βγήκα, μπας και καλυτερέψει ο λαιμός μου.
Ο χαμογελαστός Benigni μεταμορφώνεται σε μια ξύλινη κούκλα και παίζει τον Πινόκιο στο κλασικό πλέον παραμύθι που ακούει κάθε γενιά. Ο Πινόκιο έρχεται να δώσει χαρά στον γερο-Τζεπέτο, του δίνει όμως και πολλές λαχτάρες.Άτακτη κούκλα ο ξύλινος φιλαράκος, αλλά καλής φύσης, μπλέκεται άθελά του σε χίλιους-δυό μπελάδες. Τέτοιοι μπελάδες και αφέλεια που τον οδηγούν ως και μακρυά απο την πόλη του. Ο πατέρας του τον ψάχνει αλλά μάταια γιατί ως και στη φυλακή καταλήγει ο Πινόκιο..
Η κουκλά με το καπέλο-χονί είναι όμως καλή, αγαπάει, λυπάται και έχει υποσχεθεί στην Νεράιδα να μην ξαναπει ψέμματα. Χωρίς ψέμματα η μύτη του θα παραμένει κομψή και θα είναι και σωστό "παιδί".Απλά πολύ εύκολα "ξεστρατίζει" γιατί δεν μπορεί να αισθανθεί τον κίνδυνο που περιμένει στην γωνία και πείθεται εύκολα απο κάθε περαστικό.Η Νεράιδα του συμπαραστέκεται γιατί έχει καταλάβει ότι η κούκλα που κατα καιρούς φυλακίζεται έχει μια ζεστή και αθώα καρδιά.Θέλει να τον βοηθήσει να γίνει αγόρι όπως και αυτός επιθυμεί (σαν τους συμμαθητές του). Η μοίρα τον ρίχνει στο στόμα μιας φάλαινας και εκεί ανταμώνει με τον πατέρα του!!!Happy end and all goes well βεβαίως! Πολλά παιδάκια θα μαθαίνουν για ακόμα πολλά χρόνια την ιστορία μιας ξύλινης κούκλας που θελε αγόρι να γενεί, που είχε καρδιά χρυσή αλλά απονήρευτο μυαλό και έμπλεκε χωρίς δεύτερη σκέψη σε μπελάδες..

Αλέξανδρος ο Μέγας...;

Δεν πίστευα στα μάτια μου!Μετά απο τόσο καιρό απο την προβολή του κατά Όλιβερ Στόουν "Αλέξανδρου" μια μεταμεσονύκτια εκπομπή έθιγε ξανά τη σεξουαλικότητα του στρατηλάτη.Είναι δυνατόν; Kαι όμως...

Άνθρωποι απο διάφορους χώρους υποστήριζαν κάθετα την straight φύση του σπουδαίου στρατηγού και κάναν λόγο για πρόθεση του Στόουν να μειώσει στα μάτια όλου του κόσμου έναν άνδρα σαν το Μ. Αλέξανδρο. Κάποιος είπε ότι πλέον οι gay είναι της μόδας και γι αυτό μας πλασάρονται τελευταία "περίεργα" πράγματα... Ένα είπαν είναι σίγουρο και επιστημονικά αποδεδειγμένο, ο Αλέξανδρος δεν πέθανε απο κάποιο αφροδήσιο νόσημα αλλά μάλλον από μαλάρια...
Ιστορία, μύθοι, ικασίες και κάπου εκεί μικρές αλήθειες.Αναρωτιέμαι... gay ή straight o Αλέξανδρος δεν έμεινε στην ιστορία ως ο μεγαλήτερος στρατηλάτης όλων των εποχών; Δεν δοξάστηκε και δεν μετέδωσε τον Ελληνικό πολιτισμό; Πέτυχε να κάνει το όνομά του συνόνυμο της φιλοδοξίας και της επιτυχίας; Η ταινία όλα αυτά τα "δείχνει". Μήπως θιγόμαστε κάπως εύκολα; Ο Αλέξανδρος όντως φιλάει τον φίλο του Ηφαιστίωνα στην ταινία, όταν όμως τους βλέπει η γυναίκα του της λέει να μην το παρεξηγήσει εφόσον υπάρχουν πολλά είδη αγάπης. Αγάπη μεταξύ παιδικών φίλων που πέρασαν μαζί καλές και κακιές στιγμές για παράδειγμα...Μήπως τελικά για μια ακόμη φορά οι ίδιοι που θίγουν το "πρόβλημα" (κριτικοί, ιστορικοί κτλπ) αυτοι και το δημιουργούν. Αν κανείς δεν είχε ασχοληθεί με αυτό το φιλί πολλοί λιγότεροι θα του έδιναν διαστάσεις πιστεύω...

Έναστρη νύχτα (1999)

Πως θα νιώθατε αν εκεί που πίνατε καφέ περνούσε από μπροστά σας ο Γκογκέν; Τι θα λέγατε στον Ρέμπραντ αν τον συναντούσατε; Ποια ερώτηση θα θέτατε στον Van Gogh;
Με κάτι τέτοιο πειραματίστηκε ο δημιουργός της ταινίας o Paul Davids “Starry Night” («Έναστρη Νύχτα»). Στην ταινία αυτή ως δια μαγείας επιστρέφει στις μέρες μας, ο Vincent Van Gogh! Εμφανίζεται κάπου στην Αμερική να παρακολουθεί μια παρέλαση. Ο ζωγράφος που πούλησε μόνο έναν πίνακα όσο ζούσε αγνοεί ότι μετά από τόσα χρόνια απ’το θάνατό του έχει αναγνωριστεί από τον πολιτισμένο κόσμο ως ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες της γενιάς του.
Αρχίζει να καταλαβαίνει ότι τα έργα του είναι πλέον διάσημα, βλέποντας στο νοσοκομείο που νοσηλεύεται τον πίνακά του «Έναστρη Νύχτα» σε πόστερ. Φυσικά κανείς δεν πείθεται ότι πρόκειται για τον ίδιο τον Van Gogh όσο και αν το φωνάζει. Οι γύρω του τον θεωρούν ένα απλό φαρσέρ.
Ο Vincent με το ταλέντο και το ιδιόρρυθμο ταμπεραμέντο του περιπλανιέται στους δρόμους της μεγαλούπολης και αποτυπώνει το νέο για αυτόν περιβάλλον στον καμβά. Ένα περιβάλλον που δεν θυμίζει σε τίποτα την Γαλλική εξοχή, τους αχυρώνες και το παρελθόν του. Γνωρίζεται με μια σπουδάστρια των καλών τεχνών και βάζει στόχο και σκοπό να αποκτήσει κάποια από τα χρήματα που κατά καιρούς έχουν δοθεί για τους πίνακές του. Ο σκοπός θα είναι καλός, θα τα δωρίσει στη σχολή καλών τεχνών. Ο Vincent λοιπόν, θεωρώντας λογικό ότι του ανήκουν όλοι του οι πίνακες, μπαίνει σε σπίτια, σε μουσεία και ξεκρεμάει έτσι απλά τις δημιουργίες του. Δεν μπορεί όμως να πείσει ότι είναι ο δημιουργός όλων αυτών των αριστουργημάτων. Συλλαμβάνεται και φυλακίζεται. H μόνη απόδειξη ότι είναι ο πραγματικός Van Gogh βρίσκεται κάτω απο ένα πίνακα. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του είχε ζωγραφίσει πρώτα ένα πορτραίτο κοριτσιού αλλά αποφάσισε να το μετατρέψει σε πορτραίτο αγοριού.Μια ακτινογραφία του πίνακα θα τον δικαιώσει. Η συνέχεια επι της οθόνης

2ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κύπρου

To 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κύπρου έγινε πέρυσι. Φέτος ο κυπριακός μη κερδοσκοπικός Oργανισμός Cyprus International Film Festival - CIFF Ltd μαζί με Κύπριους συνεργάτες και επαγγελματίες του διεθνούς κινηματογραφικού κόσμου, προχωρά στην πραγματοποίηση του 2oυ, το οποίο θα γίνει στη Λεμεσό και στη Λάρνακα 12-22 Απριλίου 2007. Οι διοργανωτές καλούν κάθε ενδιαφερόμενο κινηματογραφιστή από την Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό να δηλώσει συμμετοχή ως τις 31 Δεκεμβρίου 2006.

Με έμφαση στον ελληνικό και ευρωπαϊκό κινηματογράφο το φεστιβάλ προσκαλεί νέους σκηνοθέτες που δεν έχουν περισσότερες από 3 ταινίες μεγάλου μήκους στο ενεργητικό τους. Πιο συγκεκριμένα, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να συμμετάσχουν με:

- Ταινίες Μεγάλου Μήκους
- Tαινίες Μικρού Μήκους
- Ταινίες για Παιδιά
- Ταινίες Κινουμένων Σχεδίων
- Ταινίες αθλητικού περιεχομένου
- Ταινίες VIDEO ART
- Ταινίες Ελληνων/Κυπρίων της διασποράς
- Ταινίες τεκμηρίωσης
- Ταινίες ανθρωπιστικού περιεχομένου
- Κωμωδίες
- Φέτος το φεστιβάλ περιλαμβάνει και μία νέα κατηγορία: Ταινίες Χορού και VIDEO DANCE

Παράλληλα το Φεστιβάλ θα περιλαμβάνει μεταμεσονύχτιες προβολές cult ταινιών, ταινίες βραβευμένων Κυπριων σκηνοθετών, την ενότητα Πανόραμα (με ταινίες που δε διαγωνίζονται) καθώς και ένα αφιέρωμα στο σύγχρονο γαλλικό κινηματογράφο.

To Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Κύπρου προσφέρει σε νέους ανερχόμενους σκηνοθέτες από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και αν αυτοί κατάγονται ή εργάζονται, την ευκαιρία να παρουσιάσουν τη δουλειά τους μπροστά σε μια καταξιωμένη διεθνή κριτική επιτροπή του κινηματογράφου. Μέσα από το Φεστιβάλ οι διοργανωτές φιλοδοξούν να καταστήσουν την Κύπρο γνωστή διεθνώς ως τόπο παραγωγής ταινιών και κινηματογραφικών γυρισμάτων, να αναπτυχθούν ευκαιρίες για συμπαραγωγές με τις ντόπιες εταιρείες παραγωγής και να αναπτυχθεί ειδικός τουρισμός σε χαμηλή τουριστική περίοδο.

Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθούν και φέτος παράλληλες εκδηλώσεις εκπαιδευτικού και πολιτιστικού χαρακτήρα. Παράλληλα, προάγοντας τον εθελοντισμό, οι διοργανωτές καλούν σπουδαστές οπτικοακουστικών μέσων, καλών τεχνών, δημοσιογραφίας, κινηματογράφου και απλούς σινεφίλ να συμμετάσχουν εθελοντικά στα διάφορα τμήματα του Φεστιβάλ.

Καλή τύχη

Αφιερωμένο σε ένα συνομήλικό μου που θα "δοκιμαστεί" για 42 μέρες.

Ελπίζω τα πράγματα να έχουν την έκβαση που θες!

Αν κάποια στιγμή σε κουρασει το Φθινόπωρο με τις τόσες αλλαγές που φέρνει συνήθως, με τα πρωτοβρόχια του και την ψύχρα,να έχεις στο μυαλό σου ένα μεγάλο, πολύχρωμο ουράνιο τόξο! Θα βγεί μια μέρα αναπάντεχα καθώς θα κοιτάς τον ουρανό και το βλέμμα σου θα έχει παρασυρθεί απο το πέρασμα ενός πουλιού. Θα δεις το ουράνιο τόξο, και εκείνη τη στιγμή θα καταλάβεις ότι ακόμη και στις πιο σκοτεινές ώρες, ο ήλιος βγαίνει πάντα! Λαμπρός, λαμπρός, στεγνώνει τη γη, ζεσταίνει τα λουλούδια..Το ουράνιο τόξο, με τη δική του λάμψη βάφει τον ουρανό, φωτίζει τις καρδιές μας και γεφυρώνει συναισθήματα!

8ο Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών

To 8ο Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών ξεκίνησε στις 23/9!
Τράβηξε απο τις πρώτες προβολές τα βλέμματα σινεφίλ...κατοίκων όχι μόνο της Πάτρας αλλά ολόκληρης της Ελλάδας και του εξωτερικού!

Στον «Πολυχώρο Πολιτισμού και Ψυχαγωγίας ΙΝΤΕΑΛ» (www.inteal.gr)στην Πάτρα προβάλλονται έργα απο 208 ανεξάρτητους δημιουργούς, από 56 χώρες. Μια κινηματογραφική γιορτή χωρίς σύνορα, χωρίς προκριματική επιτροπή και μικροσυντεχνιακούς ανταγωνισμούς. Ενα Πανόραμα που σέβεται την κουλτούρα και τις άξιες κάθε λαού και κάθε δημιουργού ξεχωριστά και λειτουργεί πλέον ως συνδετικός κρίκος πολιτισμών και παρουσίασης νέων τάσεων στην 7η τέχνη.


Στο επίσημο site (www.independent.gr) θα βρείτε πληροφορίες για:

- την ιστορία του Πανοράματος
- την οργανωτική του επιτροπή
- παλιότερες βραβευμένες ταινίες
-τα παλιότερα προγράμματα
- επικοινωνία
- photo gallery
- ενδιαφέρουσες συνδέσεις για τους επαγγελματίες του χώρου


Για οποιαδήποτε πληροφορία μπορείτε να επικοινωνήσετε:

στο e-mail info@independent.gr ή στο fax 210 9594936

Διοργάνωση: Συντακτική Επιτροπή του διαδικτυακού περιοδικού «Cineek magazine-online περιοδικό Εναλλακτικού Πολιτισμού» www.cineek.gr

***H cinematia είναι χορηγός του φετινού Πανοράματος, υποστηρίζοντας τα όνειρα των Ανεξάρτητων δημιουργών***

Best (last year) film

H ψηφοφορία μας έληξε. Οι αναγνώστες του cinematia ανέδειξαν ως καλύτερη ταινία το Crash (43%). Ακολουθούν με ισοψηφία(!!!) το Brokeback Mountain (19%) The Da Vinci Code(19%) και η ταινία Memoirs of a Gaisha (19%). H νέα κινηματογραφική χρονιά ξεκινά και οι σινεφίλ την περιμένουμε με αγωνία.

The kitchenmaid

Χθες έφερα στο σπίτι μια ορθογώνια συσκευασία. Άνοιξα το λεπτό πακέτο και έκανα μόνη μου τα αποκαλυπτήρια ενός Βερμέρ. Το πόστερ “The Kitchenmaid” που είχα αγοράσει το 2004 στο Άμστερνταμ από το Redjksmuseum όπου είδα τον αυθεντικό πίνακα, βρήκε κορνίζα και θέση στο σπίτι μου.
Από το μουσείο έλειπε όμως ο πιο γνωστός στους περισσότερους πίνακας του Βερμέρ, «Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι». Ένας πίνακας που ενέπνευσε ένα βιβλίο και μια ολόκληρη ταινία το 2003.

Το “Girl with the pearl earring” ενσαρκώνει η Scarlett Johansson με μεγάλη επιτυχία ως προς την ομοιότητά της με το ομώνυμο πορτραίτο του Vermeer. Στο ρόλο του ταλαντούχου ζωγράφου βρίσκουμε τον Colin Firth.
Λίγα είναι τα στοιχεία γύρω από το κορίτσι του πορτραίτου αλλά η ιστορία μας εδώ δίνει την πιο επικρατέστερη εκδοχή. Το κορίτσι στον πίνακα είναι μια από τις υπηρέτριες του Ολλανδού ζωγράφου που ζούσε στο σπίτι του, ονόματι Griet. Η ζωγραφιά ήταν παραγγελία πλουσιου άνδρα έναντι αδράς αμοιβής, παρόλα αυτά όμως έπρεπε να γίνει κρυφά από τη ζηλιάρα γυναίκα του ζωγράφου.

H TV αυτή την εβδομάδα

Κάθε Σεπτέμβρη, μετά τις διακοπές θα χαιρόμασταν να υπήρχε κάτι φρέσκο στην Ελληνική τηλεόραση για να μας κάνει να ξεχάσουμε ότι επιστρέψαμε στη δουλειά. Αντί γι αυτό, για μια ακόμη φορά παρακολουθούμε την παλιά συνταγή των επαναλήψεων. Έχει καθιερωθεί πλέον το καινούργιο τηλεοπτικό πρόγραμμα να ξεκινά τον Οκτώβρη…
Ωστόσο κάποια κανάλια αξίζουν την προσοχή μας. Μπορεί να μην προβάλουν νέες σειρές αλλά έχουν μεγάλη ποικιλία ταινιών.
Η κρατική τηλεόραση κάνει τη διαφορά και προσφέρει μια μεγάλη γκάμα ταινιών για όλα τα γούστα και όλη την εβδομάδα. Η ΝΕΤ συνεχίζει την ενότητα «Θερινό Σινεμά» και φιλοξενεί πολλές και ενδιαφέρουσες ταινίες. Η ΕΤ1 με διάφορα αφιερώματα, όπως το πιο πρόσφατο στον Κριστόφ Κισλόφσκι, έφερε στη μικρή οθόνη μας ταινίες από τον Δεκάλογο. Αυτή την εβδομάδα προβλήθηκε το «Μην επιθυμήσεις την γυναίκα του πλησίον σου» και την Πέμπτη 7/9 στις 00.00 η ταινία «Μην επιθυμήσεις τα αγαθά του πλησίον σου». Απόψε, η ΕΤ1 φιλοξενεί «Έναν αμερικανό φίλο» του Βιμ Βέντερς (στις 00.00) ενώ η «Αλις» του Γούντι Άλεν έρχεται στις 23.00 στη ΝΕΤ. Α, και μην ξεχάσουμε το «Zatoichi, o τυφλός Σαμουράι» του Τακέσι Κιτάνο στην ΕΤ1 την Παρασκευή στις 00.00. Αν βγείτε έξω το Σάββατο προγραμματίστε να γράψετε τον «Χαρταετό» στην ΕΤ1, μια άκρως συγκινητική ταινία.

Το καλοκαίρι και αν έφυγε...είναι εδώ

Χθες, κοντά στο Βόλο, και πιο κοντά στην Τσαγκαράδα, παραθαλάσσια σε έναν επίγειο παράδεισο (όπως βλέπετε στις φωτό) κατάλαβα ότι δεν έχει σημασία που έφυγε το καλοκαίρι αρκεί να το κουβαλάς μέσα σου!

Το Φθινόπωρο κάνει αισθητό τον ερχομό του καθώς ο ήλιος δύει πλέον πιο νωρίς και η ψυχρούλα το βράδυ μας θυμίζει ότι πάνε μέρες από τα μπάνια μας κάτω απ’το φεγγάρι. Δεν λυπάμαι. Κανείς δεν παγώνει το χρόνο έτσι και αλλιώς. Όσο το καλοκαίρι ζει μέσα από τις αναμνήσεις μας και τις φωτογραφίες μας, ο χειμώνας θα είναι πιο γλυκός. Θα χει γεύση από καρπούζι και ήχο από παραθαλάσσια ταβέρνα :-)

Στον δρόμο της επιστροφής είδα κάτι ασυνήθιστο. Ένας ηλικιωμένος ιερέας με την γυναίκα του είχαν σταθμεύσει το αμάξι τους και απολαύμβαναν τη θέα από ψηλά. Ο άνθρωπος του θεού, Κυριακή απόγευμα, θαύμαζε καθισμένος ότι πιο ωραίο δημιούργησε ο Κύριος, το μεγαλείο της φύσης!!!

Καινούργιος μήνας...

καινούργια ταινία! Η cinematia δημοσιεύει την αφίσα που κυκλοφόρησε για την νέα ταινία του Martin Scorsese. O τίτλος αυτής «The departed» και το επίσημο site θα το βρείτε εδώ. Πολλά γνωστά ονόματα δίνουν σάρκα και οστά στο στόρυ όπως οι Jack Nicholson, Leonardo DiCaprio, Matt Damon και Martin Sheen.

Διεθνές Πανόραμα Φίλμ&Βίντεο

Είναι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ και θα το βρείτε στο ανανεωμένο site www.independent.gr
Έχει συμπληρώσει οκτώ συνεχή χρόνια.
Φέτος το Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών Φιλμ και Βίντεο θα γίνει από τις 23/9 έως 30/9 του 2006 στο «Πολυχώρο Πολιτισμού και Ψυχαγωγίας ΙΝΤΕΑΛ» (www.inteal.gr) στην Πάτρα, με απώτερο σκοπό να εδραιωθεί σαν το Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Πάτρας

Στο επίση μο site θα βρείτε πληροφορίες για:

- την ιστορία του Πανοράματος
- την οργανωτική του επιτροπή
- παλιότερες βραβευμένες ταινίες
-τα παλιότερα προγράμματα - την φόρμα συμμετοχής
- επικοινωνία
- photo gallery
- ενδιαφέρουσες συνδέσεις για τους επαγγελματίες του χώρου

208 νέοι δημιουργοί από 56 χώρες θα παρουσιάσουν τα έργα τους σε αυτή την κινηματογραφική γιορτή!Χωρίς προκριματική επιτροπή και μικροσυντεχνιακούς ανταγωνισμούς, το Πανόραμα σέβεται την κουλτούρα και τις άξιες κάθε λαού και του κάθε δημιουργού ξεχωριστά και λειτουργεί πλέον ως συνδετικός κρίκος πολιτισμών και παρουσίασης νέων τάσεων στην 7η τέχνη.

Για οποιαδήποτε πληροφορία μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας.

στο e-mail info@independent.gr η στο fax 210 9594936

Διοργάνωση: Συντακτική Επιτροπή του διαδικτυακού περιοδικού «Cineek magazine-online περιοδικό Εναλλακτικού Πολιτισμού» www.cineek.gr

Με την υποστήριξη:

της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς www.neagenia.gr, της Δ.Ε.Π.Α.Π. (Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Πάτρας www.depap.gr , του Βυζαντινού-hotel www.byzantino-hotel.gr και των Βιβλιοπωλείων Παπασωτηρίου και Discover http://www.papasotiriou.gr/store14.asp

Χορηγοί επικοινωνίας:
SuperB www.superb.gr- www.westweb.gr - www.gowest.gr - www.patranews.gr - www.mypatra.gr - 102,7Mfm, 93,4Max fm, Μελωδία fm100,4Πάτρας, Σκάι89,4fm, Mojoradio 107,7fm www.mojoradio.gr , 95,8 Ionionfm www.ionionfm.gr- το περιοδικό "Έκδοση για τέχνες και τον πολιτισμό Highlighs" www.highlights.gr - «ΤΟ ΔΟΝΤΙ» www.todonti.gr - το περιοδικό Beat της εφημερίδας «Κόσμος της Πάτρας»

Το blog www.cinematia.blogspot.com

Με την συνεργασία: των εκδόσεων «Χαραμάδα» της Πάτρας www.haramada.com του πολιτιστικό portal www.e-artists.gr.

και με την Οπτικοακουστική υποστήριξη-editing του Eclipse studios και της κινηματογραφικής εταιρείας «Κουΐντα» (www.koyinta.gr)

Φεύγω...

Η cinematia θα αφήσει για λίγο τον μαγικό κόσμο του σινεμά και την οθόνη του υπολογιστή.Μακριά απο το internet ως τη Δευτέρα θα μεταβεί στις Σέρρες σήμερα για να ευλογίσει με την παρουσία της τον γάμο της φίλης της.Η υπόσχεση δώθηκε, το κουμπαριό θα γίνει...Αυτή την Κυριακή έχουμε γιορτή!My best friend's wedding :-)

Almodovar αλά Αμερικάνικα

O Ισπανικός κινηματογράφος φαίνεται ότι βρήκε απήχηση στην Αμερική. Περίεργο; Κι όμως, ο Αλμοδόβαρ με τις ταινίες του κατάφερε να αγγίξει το κοινό των ΗΠΑ. Τρανταχτή απόδειξη το εκεί αφιέρωμα στον εν λόγο σκηνοθέτη.
Οι πιο σημαντικές ταινίες στην καριέρα του Αλμοδόβαρ από το 1980 ως σήμερα θα προβληθούν σε διάφορες πόλεις της Αμερικής και της Χονονουλού. Τελευταία μέρα του αφιερώματος θα είναι η 3η Νοεμβρίου 2006 όπου θα γίνει και η πρεμιέρα του «Volver» για το Αμερικάνικο κοινό.
Ο Αλμοδόβαρ εδώ και πολλά χρόνια γράφει και σκηνοθετεί τις ταινίες του, ενώ έχει στην κατοχή του και εταιρεία παραγωγής ταινιών. Η καριέρα του μετρά από το 1980, τότε που μας σύστησε στις «Πέπι, Λούσι, Μπομ και τα άλλα κορίτσια», ανοίγοντας έτσι ένα καινούργιο δρόμο για το Ισπανικό σινεμά. Το όνομά του είναι συνδεδεμένο με τη Movida και με το νέο πρόσωπο της Ισπανίας που παρουσίασε στην Ευρώπη μετά την δικτατορία του Φράνκο.
Ο ίδιος στα 50 και κάτι, δηλώνει πως αντιστέκεται στην Αμερικάνικη βιομηχανία του θεάματος και επιμένει να γυρίζει ταινίες με Ισπανόφωνους ηθοποιούς και στη χώρα του. Μήπως όμως το αφιέρωμα των ΗΠΑ θέλει να προλειάνει το έδαφος;

Παράθυρο στο χθές

Ένα δωμάτιο με θέα. Αν κάποιος αφαιρούσε τις μνήμες μου από το μυαλό θα τον παρακαλούσα να αφήσει τουλάχιστον αυτή.
Δεν είναι το τοπίο, αλλά το κάδρο που το κάνει ξεχωριστό. Είναι η στάθμη της θάλασσας που καλύπτει το παράθυρο με τα παιχνίδια του ματιού. Είναι ένα παράθυρο στον κόσμο, μια έξοδος στο φως. Είναι το καθρέφτισμα του γαλάζιου στο τζάμι, είναι ο ουρανός.
Με αυτή μου την φωτογραφία αποχαιρετώ σήμερα το καλοκαίρι. ή καλύτερα τις καλοκαιρινές μου διακοπές. Έφτασα στη Λευκάδα στις 17 Ιουλίου για μια βδομάδα και τελικά αναχωρώ στις 22 Αυγούστου.
Έκλεισα ένα μήνα σε σπίτι με αυλή, με γειτονιά ανοιχτόκαρδη, περικυκλωμένη από ανθρώπους θορυβώδεις. Πήγα σε πανηγύρια τοπικά, πέρασα ατέλειωτα απογεύματα στη θάλασσα, πότε με κύμα, πότε κάλμα, πότε κρύα και πότε «φλόγα», όπως λένε οι ντόπιοι. Βρήκα τους παιδικούς μου φίλους και σαν να μου πήραν το βάρος του χειμώνα από τους ώμους. Το αεράκι που φυσούσε τα βραδάκια έπαιρνε και το τελευταίο ίχνος έννοιας από το μυαλό μου. Το κυματάκι ξέπλενε κάθε σκέψη. Η απόλυτη χαλάρωση.
Έγινα βοτσαλάκι στον Αηγιάννη, κοχύλι στη Γύρα, στύλος στον Μόλο, κάθε κύτταρό μου γέμιζε ζωή.
Πώς να μην επιστρέψω πίσω χαρούμενη; Γεμάτη από μυρωδιές, εικόνες και γεύσεις; Χορτάτη από γαλάζιο και πράσινο; Όσοι χειμώνες και αν έρθουν δεν με τρομάζουν. Δεν λυπάμαι που φεύγω, με μια σκέψη θα βρίσκομαι στο βυθό και δεν θα ανοίγω σε κανέναν!

11 Σεπτέμβρη,κάποιος σε γυρεύει…

και δεν είναι άλλος από το Χόλιγουντ! Δυο ταινίες για τη θλιβερή σελίδα της πρόσφατης Αμερικάνικης ιστορίας πήραν τον δρόμο για τη χώρα μας. Η «Πτήση 93» και οι «Δίδυμοι Πύργοι» θα θυμίσουν και στο Ελληνικό κοινό σκηνές που άφησαν όλο τον πλανήτη άφωνο.
Η «Πτήση 93» δια χειρός Πολ Γκρίνγκρας(«Ματωμένη Κυριακή», «Στη σκιά των κατασόπων») προβλήθηκε στο φετινό φεστιβάλ των Καννών. Όπως μαρτυρά ο τίτλος της πρόκειται για την πτήση United 93 η οποία καταλήφθηκε από τους αεροπειρατές της Αλ Κάιντα αλλά δεν χτύπησε κανένα στόχο. Οι επιβάτες προσπάθησαν μέχρι τελευταία στιγμή να επηρεάσουν τους αεροπειρατές και κατάφεραν το αεροπλάνο να πέσει κάπου στην Πενσιλβάνια. Δυνατά στοιχεία της ταινίας είναι ότι ο Γκρίνγκρας τη γύρισε με άγνωστους ηθοποιούς, σαν δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, και καθηλώνει τον θεατή εύκολα. Οι οικογένειες των θυμάτων συνεργάστηκαν με τον σκηνοθέτη και στήριξαν την προσπάθειά του.
Όσο για τους «Δίδυμους Πύργους» τα ινία κρατά ο Όλιβερ Στόουν. Δύο αστυνομικοί είναι οι κεντρικοί ήρωες αυτής της ταινίας, τα τελευταία άτομα που διασώθηκαν από τα συντρίμμια των Πύργων. Εδώ θα βρούμε αστέρες του Χόλιγουντ όπως τον Νίκολας Κέιτζ (σε πρωταγωνιστικό ρόλο). Οι δύο «πραγματικοί» αστυνομικοί βοήθησαν στη δημιουργία της ταινίας. Η ταινία όμως δεν έλαβε τα θετικά σχόλια της «Πτήσης», περισσότερο λόγω της Χολιγουντιανής της διάσταση και τις τάσεις ηρωισμού.

Spellbound(1945)

Και να μπροστά μου μια «Νύχτα Αγωνίας» δια χειρός Άλφρεντ Χίστκοκ. Ο πολυτάλαντος δημιουργός έριξε σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον την Ίνγκριντ Μπέργκμαν και αυτή τα έβγαλε πέρα με μαεστρία.
Η Μπέργκμαν υποδύεται μια ψυχαναλύτρια περικυκλωμένη από άνδρες συναδέλφους σε κάποιο ίδρυμα. Η σοβαρότητά και η απερίσπαστη αφοσίωσή της στη δουλειά παύουν όταν στη ζωή της εισβάλει ο Γκρέκορι Πέκ, ως νέος διευθυντής του ιδρύματος. Ο όμορφος άντρας όμως κρύβει ένα μυστικό το οποίο δύσκολα να αποκαλυφθεί εφόσον ο ίδιος πάσχει από αμνησία. Η ερωτευμένη Κόνστανς αποφασίζει να βοηθήσει τον καλό της να θυμηθεί και με τις αναμνήσεις του να βρεθεί ο δολοφόνος ενός γιατρού.
Μπορεί να μην είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του Χίτς αλλά τα υποκειμενικά της πλάνα έχουν μείνει στην ιστορία του σινεμά για την ένταση που προσδίδουν στο στόρυ. Βραβεύθηκε με Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου ενώ αξιοσημείωτη είναι και η σεκάνς-όνειρο, εμπνευσμένη από έργα του Νταλί!

Σαν σήμερα το 1899

Είδε τις πρώτες εικόνες αυτού του κόσμου ο Άλφρεντ Χίτσκοκ! Έκλεισε τα μάτια του για πάντα όταν ήμουν τεσσάρων μηνών, τον Απρίλη του 1980. Ο Master of suspense όμως έμεινε για πάντα στην ιστορία του σινεμά.
Χθες στη μνήμη του είδα το "Spellbound" (Νύχτα Αγωνίας). Θυμάμαι μια ωραία ατάκα γεμάτη χιούμορ>>
"Women make the best pshycoanalists but when they fall in love they make the best patients"

Είναι στα αλήθεια έτσι;;
:-)) Καλή Κυριακή!

Miami Vice, When a Mann loves the movies.

Και όταν λέμε Mann εννοούμε τον Michael Mann! Έναν άνδρα του οποίου το CV δεν είναι καθόλου φτωχό.. «Manhunter», «Last Of The Mohicans», «Heat, Collateral», «Ali» είναι κάποιες από τις ταινίες που κοσμούν το βιογραφικό του. Στην καριέρα του προστίθεται φέτος η ταινία «Miami Vice». Με πολύ λίγα λόγια ήρθε η ώρα να δούμε το τηλεοπτικό σήριαλ του ’80 και εκτός σπιτιού, επι της μεγάλης οθόνης. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους θα βρείτε τους Colin Farrell και Jamie Foxx οι οποίοι υποδύονται, τι άλλο (;) δύο μυστικούς αστυνομικούς (Sonny Crockett και Ricardo Tubbs). Μια action movie για τα μάτια μας, γεμάτη όπλα και εντυπωσιακά εφέ.
Ο Mann κάνοντας ένα βήμα μπροστά γυρίζει στο παρελθόν του(!) αφού ήταν παραγωγός της σειράς εκείνη την εποχή. Ο ίδιος σε συνέντευξή του στο Empire δήλωσε ότι από την πρώτη στιγμή που διάβασε το σενάριο της σειράς είχε την ιδέα να το μετατρέψει σε ταινία αλλά δεν ευδοκίμησε τότε. Από το 1985 ως το 2006 τα χρόνια είναι πολλά αλλά better late than never.
Το «σκηνικό» μπορεί να παραμένει το ίδιο, ηλιόλουστο Μαϊάμι, παραλίες και φοίνικες αλλά το Miami του σήμερα απέχει από το Miami της δεκαετίας του ’80. Ο Mann αρνείται το ότι η ταινία κοπιάρει το σίριαλ. Μπορεί να έχει κρατήσει κάποια στοιχεία αλλά έχει το δικό της στυλ. Οι σκληροτράχηλοι αστυνομικοί αυτή τη φορά πρέπει να παλέψουν με το globalised trafficking φιαφόρων αγαθών που υπάρχουν γύρω τους. Για να δούμε…

Δελτίο Τύπου(8o Πανόραμα)

Η οργανωτική επιτροπή του διεθνούς κινηματογραφικού φεστιβάλ «Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών Φιλμ και Βίντεο» (www.independent.gr) με χαρά διαπιστώνει το μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Το γεγονός αυτό είναι δείγμα πως χαίρει της αποδοχής των δημιουργών του κινηματογράφου εντός και εκτός συνόρων. Υπενθυμίζουμε ότι το Διεθνές Πανόραμα είναι το μοναδικό Φεστιβάλ για ανεξάρτητους δημιουργούς στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Στις συμμετοχές περιλαμβάνονται ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους, κινούμενα σχέδια, animation, ντοκιμαντέρ, video art, video clips, καθώς και πειραματικές ταινίες του Διαδικτύου, το διαγωνιστικό τμήμα διαιρείται σε ελληνικό και διεθνές. Σημαντικό στοιχείο, που οφείλουμε να παραθέσουμε, είναι ότι στην επιλογή των ταινιών δεν υπήρξε προκριματική επιτροπή που θα επέλεγε ή θα απέρριπτε κάποια από τα φιλμ. Το 8ο Διεθνές Πανόραμα θα διεξαχθεί από τις 23/9 έως τις 30/9/2006 στο «Πολυχώρο Πολιτισμού και Ψυχαγωγίας ΙΝΤΕΑΛ» (www.inteal.gr) στην Πάτρα με απώτερο σκοπό να εδραιωθεί ως το Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Πάτρας.
Μπορούμε πλέον να ανακοινώσουμε και τη σύνθεση της κριτικής επιτροπής των ταινιών καθώς και του διαγωνισμού φωτογραφίας στην οποία συμμετέχουν οι:
Δροσούλα Βασιλείου-Έλλιοτ -Διευθύντρια του Μουσείου Σπύρου Βασιλείου
Ιατρόπουλος Δημήτρης -ποιητής-χρονογράφος
Δημήτρης Αθανίτης -σκηνοθέτης
κης Καπράνος -κριτικός κινηματογράφου
Τσακίρης Σπύρος Φωτογράφος στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία και περιοδικού Γεωτρόπιο
Κίμωνας Αξαόπουλος. Δάσκαλος φωτογραφίας στα ΤΕΙ Αθήνας-ιδρυτής του Φωτογραφικού τμήματος του Πειραϊκού Συνδέσμου.
Γιώργος Ζ. Βεντούρης φωτογράφος/φωτορεπόρτερ. Έργα στο Μουσείο Φωτογραφίας Θες/νίκης, του Μακ. Μουσείου Σύγχρονης τέχνης και του Μουσείου Φωτογραφίας της πόλης Οdence στη Δανία.
Χατζηορδάνη Αλεξάνδρα. Αρχισυντάκτρια του περιοδικού Μήνας Φωτογραφίας.
Μενεμενόγλου Τάσος. Υπεύθυνος του εκθεσιακού χώρου Ash In Art

Διοργάνωση:
Συντακτική Επιτροπή του διαδικτυακού περιοδικού «Cineek magazine-online περιοδικό Εναλλακτικού Πολιτισμού» www.cineek.gr

Με την υποστήριξη: της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς www.neagenia.gr και της Δ.Ε.Π.Α.Π. (Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Πάτρας www.depap.gr του Βυζαντινού-hotel www.byzantino-hotel.gr και των Βιβλιοπωλείων Παπασωτηρίου και Discover http://www.papasotiriou.gr/store14.asp
Χορηγοί επικοινωνίας:
Οι ειδησεογραφικές ιστοσελίδες της Πάτρας: www.westweb.gr - www.gowest.gr - www.patranews.gr - www.mypatra.gr
Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί της Πάτρας: 102,7Mfm, 93,4Max fm, Μελωδία fm100,4Πάτρας, Σκάι89,4fm, Mojoradio 107,7fm www.mojoradio.gr , 95,8 Ionionfm www.ionionfm.gr
Τα περιοδικά: το περιοδικό "Έκδοση για τέχνες και τον πολιτισμό Highlighs" www.highlights.gr το μηνιαίο πολιτιστικό περιοδικό της Πάτρας «ΤΟ ΔΟΝΤΙ» www.todonti.gr το περιοδικό Beat της εφημερίδας «Κόσμος της Πάτρας»
Το blog www.cinematia.blogspot.com
Με την συνεργασία: των εκδόσεων «Χαραμάδα» της Πάτρας www.haramada.com του πολιτιστικού portal www.e-artists.gr.
και τέλος με την με την Οπτικοακουστική υποστήριξη-editing του Eclipse studios και της κινηματογραφικής εταιρείας «Κουΐντα» (www.koyinta.gr)