Αποχαιρετώ τον Νοέμβρη με μια ζωγραφιά.Λένε ότι αν θες να δεις ποιος πραγματικά είσαι βάλε μπροστά σου ένα παιδί. Θα δεις στα παιδικά του μάτια όλη την αλήθεια...
Δεν ξέρω αν το μέλλον μου βρίσκεται στη διδασκαλία. Δεν προγραμματίζω γενικότερα πλέον, ζω τη ζωή μου βήμα βήμα. Θέλω να εμπνέω στους μαθητές μου μια δίψα για ζωή, για την γνωριμία με τον κόσμο. Οι γνώσεις των βιβλίων είναι μόνο η αρχή, πέρα απο τις σελίδες υπάρχει ένας κόσμος που περιμένει να "ανακαλυφθεί"...
Μάλλον "η καλύτερη κυρία σε όλο τον κόσμο" όπως λέει το μαθητούδι μου Γ' Δημοτικού δεν είμαι (αλοίμονο!). Η κίνηση όμως αυτή σίγουρα με έκανε να νιώσω πολύ special εκείνη τη μέρα, για αυτό το παιδί αυτή είμαι...Ίσως τελικά να έχω φυτέψει σε κάποια παιδιά σπόρους που μακροπρόθεσμα θα ανθίσουν σε όμορφα λουλούδια, να, σαν και αυτά της ζωγραφιάς. Η καλύτερη αμοιβή!!!
2 σχόλια:
Αυτή η ζωγραφιά είναι υποθέτω κινητήρια δύναμη για να συνεχίσεις το έργο σου με όλη σου την αγάπη.
snikolas
Λες Νικόλα;Ειναι ωραία η διδασκαλία,ανακαλύπτω πράγματα διάφορα καθημερινά. Τόσο για τους μαθητές μου, όσο και για μένα.Θέλω όμως να δώ τι γίνεται και στον δρόμο του κινηματογράφου... :-)
Δημοσίευση σχολίου