Όταν πας σε ένα μικρό(απομακρυσμένο-ορεινο)χωριό με τις 2 κολλητές σου για το Σαββατοκύριακο μια ταινία δεν παίρνεις μαζί σου...το "Hostel". Κι όμως, the curiosity killed the cat.
Φορτώσαμε μαζί με τις αποσκευές μας στο corollaki μου και το “Hostel”.
Την ταινία αυτή δεν ήθελα να την δω στο σινεμά, βέβαια θέλοντας και μη, είχα ήδη ακούσει τα πάντα. Το ότι την είδα τελικά, ήταν σαν μια δεύτερη «ανάγνωση». Και δυστυχώς αυτός που μου τη διηγήθηκε μου είχε πει και το τέλος. Οπότε τι μένει; Μένει (αν δεν έχεις αγωνία)να προσέξεις σκηνοθεσία, εφέ και μουσική, χμμ… όχι και κάτι το εξαιρετικό.
Και πάμε από την αρχή (αλλά δίχως τέλος).
Τρεις νεαροί στο Άμστερνταμ (α ρε αναμνήσεις που μου ξύπνησε! - Άμστερνταμ 2004) πληροφορούνται ότι η απόλυτη ηδονή και καλοπέραση βρίσκεται κάπου στην Μπρατισλάβα σε ένα ξενοδοχείο. Χωρίς πολύ σκέψη φεύγουν οι πρωταγωνιστές μας με το επόμενο τρένο. Φτάνουν στο ξενοδοχείο και ενημερώνονται από τη ρεσεψιόν ότι το δωμάτιό τους πρέπει να το μοιραστούν με τρεις κοπέλες. Παράδεισος και η χαρά τους απερίγραπτη… Όλα κυλούν μια χαρά, διασκέδαση, ποτά, χαπάκια, αιθέριες γυναικείες υπάρξεις τριγύρω…Ώσπου «τα νερά της λίμνης» ταράζει η εξαφάνιση του ενός από τους τρεις. Με ένα MMS τους ειδοποιεί ότι επέστρεψε στην πατρίδα του. Οι υπόλοιποι δεν πείθονται όμως και τον ψάχνουν. Μάταιος κόπος. Μετά από μια ακόμη έξοδο χάνεται και ο δεύτερος νεαρός της παρέας. Μένει λοιπόν μόνος του ένας ήσυχος Αμερικανός. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο του το πρωί (αφού είχε κλειδωθεί κατά λάθος στο storage room του club) παρατηρεί περίεργες συμπεριφορές, κάποιος έχει κάνει check out στο όνομά του! Μπερδεμένος, και αποφασισμένος να ανακαλύψει τι συμβαίνει γύρω του και που χάθηκαν οι φίλοι του, παίρνει τον δύσκολο δρόμο της αναζήτησης που τις περισσότερες φορές καλό είναι να μην τον περπατάς μόνος.
Το Hostel είναι σίγουρα κάτι που δεν έχετε ξαναδεί. Είναι το όνειρο του μέσου άνδρα αυτού του πλανήτη που γίνεται εφιάλτης. Εφιάλτης που ξεπερνά κάθε φαντασία και δεν απαλλάσσεσαι από αυτόν με το που σηκώνεσαι από το κρεβάτι. Δεν είναι τόσο αυτά που δείχνει, όσο ο ήχος των εργαλείων που χρησιμοποιούνται πάνω στο ανθρώπινο σώμα, οι κραυγές των θυμάτων και η απόλυτη ηδονή στο πρόσωπο των εκτελεστών που σου προκαλούν μια αποστροφή. Είναι η αίσθηση που έχεις εκείνη τη στιγμή "Σκότωσε τον, μην τον ταλαιπωρείς!!!".
Είναι η απόλυτη διαστροφή και ένα απο τα πιο πρωτότυπα σενάρια που θα μπορούσε να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Εδώ δεν είναι «η βία για τη βία» αλλά το «βασανιστήριο για το βασανιστήριο» ή μάλλον «για την εκτόνωση του βασανιστή». Δεν με τρόμαξε καθόλου σαν εικόνα. Αν ο θεατής τελικά ταράζεται, είναι γιατί σκέφτεται «Μπορεί να υπάρχει τέτοια διαστροφή σε ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε;».
Φορτώσαμε μαζί με τις αποσκευές μας στο corollaki μου και το “Hostel”.
Την ταινία αυτή δεν ήθελα να την δω στο σινεμά, βέβαια θέλοντας και μη, είχα ήδη ακούσει τα πάντα. Το ότι την είδα τελικά, ήταν σαν μια δεύτερη «ανάγνωση». Και δυστυχώς αυτός που μου τη διηγήθηκε μου είχε πει και το τέλος. Οπότε τι μένει; Μένει (αν δεν έχεις αγωνία)να προσέξεις σκηνοθεσία, εφέ και μουσική, χμμ… όχι και κάτι το εξαιρετικό.
Και πάμε από την αρχή (αλλά δίχως τέλος).
Τρεις νεαροί στο Άμστερνταμ (α ρε αναμνήσεις που μου ξύπνησε! - Άμστερνταμ 2004) πληροφορούνται ότι η απόλυτη ηδονή και καλοπέραση βρίσκεται κάπου στην Μπρατισλάβα σε ένα ξενοδοχείο. Χωρίς πολύ σκέψη φεύγουν οι πρωταγωνιστές μας με το επόμενο τρένο. Φτάνουν στο ξενοδοχείο και ενημερώνονται από τη ρεσεψιόν ότι το δωμάτιό τους πρέπει να το μοιραστούν με τρεις κοπέλες. Παράδεισος και η χαρά τους απερίγραπτη… Όλα κυλούν μια χαρά, διασκέδαση, ποτά, χαπάκια, αιθέριες γυναικείες υπάρξεις τριγύρω…Ώσπου «τα νερά της λίμνης» ταράζει η εξαφάνιση του ενός από τους τρεις. Με ένα MMS τους ειδοποιεί ότι επέστρεψε στην πατρίδα του. Οι υπόλοιποι δεν πείθονται όμως και τον ψάχνουν. Μάταιος κόπος. Μετά από μια ακόμη έξοδο χάνεται και ο δεύτερος νεαρός της παρέας. Μένει λοιπόν μόνος του ένας ήσυχος Αμερικανός. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο του το πρωί (αφού είχε κλειδωθεί κατά λάθος στο storage room του club) παρατηρεί περίεργες συμπεριφορές, κάποιος έχει κάνει check out στο όνομά του! Μπερδεμένος, και αποφασισμένος να ανακαλύψει τι συμβαίνει γύρω του και που χάθηκαν οι φίλοι του, παίρνει τον δύσκολο δρόμο της αναζήτησης που τις περισσότερες φορές καλό είναι να μην τον περπατάς μόνος.Το Hostel είναι σίγουρα κάτι που δεν έχετε ξαναδεί. Είναι το όνειρο του μέσου άνδρα αυτού του πλανήτη που γίνεται εφιάλτης. Εφιάλτης που ξεπερνά κάθε φαντασία και δεν απαλλάσσεσαι από αυτόν με το που σηκώνεσαι από το κρεβάτι. Δεν είναι τόσο αυτά που δείχνει, όσο ο ήχος των εργαλείων που χρησιμοποιούνται πάνω στο ανθρώπινο σώμα, οι κραυγές των θυμάτων και η απόλυτη ηδονή στο πρόσωπο των εκτελεστών που σου προκαλούν μια αποστροφή. Είναι η αίσθηση που έχεις εκείνη τη στιγμή "Σκότωσε τον, μην τον ταλαιπωρείς!!!".
Είναι η απόλυτη διαστροφή και ένα απο τα πιο πρωτότυπα σενάρια που θα μπορούσε να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Εδώ δεν είναι «η βία για τη βία» αλλά το «βασανιστήριο για το βασανιστήριο» ή μάλλον «για την εκτόνωση του βασανιστή». Δεν με τρόμαξε καθόλου σαν εικόνα. Αν ο θεατής τελικά ταράζεται, είναι γιατί σκέφτεται «Μπορεί να υπάρχει τέτοια διαστροφή σε ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε;».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου