Χθες, κοντά στο Βόλο, και πιο κοντά στην Τσαγκαράδα, παραθαλάσσια σε έναν επίγειο παράδεισο (όπως βλέπετε στις φωτό) κατάλαβα ότι δεν έχει σημασία που έφυγε το καλοκαίρι αρκεί να το κουβαλάς μέσα σου!
Το Φθινόπωρο κάνει αισθητό τον ερχομό του καθώς ο ήλιος δύει πλέον πιο νωρίς και η ψυχρούλα το βράδυ μας θυμίζει ότι πάνε μέρες από τα μπάνια μας κάτω απ’το φεγγάρι. Δεν λυπάμαι. Κανείς δεν παγώνει το χρόνο έτσι και αλλιώς. Όσο το καλοκαίρι ζει μέσα από τις αναμνήσεις μας και τις φωτογραφίες μας, ο χειμώνας θα είναι πιο γλυκός. Θα χει γεύση από καρπούζι και ήχο από παραθαλάσσια ταβέρνα :-)
Στον δρόμο της επιστροφής είδα κάτι ασυνήθιστο. Ένας ηλικιωμένος ιερέας με την γυναίκα του είχαν σταθμεύσει το αμάξι τους και απολαύμβαναν τη θέα από ψηλά. Ο άνθρωπος του θεού, Κυριακή απόγευμα, θαύμαζε καθισμένος ότι πιο ωραίο δημιούργησε ο Κύριος, το μεγαλείο της φύσης!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου