Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 14, 2007

H ψυχή στο στόμα(2005)


Μετά το «Σπιρτόκουτο» ο Γιάννης Οικονομίδης ξανά στο προσκήνιο με την ταινία «Η ψυχή στο στόμα». Στο ίδιο «μοτίβο», με τον ίδιο προβληματισμό ο σκηνοθέτης στρέφεται γύρω από αντιήρωες. Πόσες απογοητεύσεις μπορεί να αντέξει το στομάχι ενός άνδρα;
Ο Τάκης είναι ένας εργάτης που βάλλεται από παντού. Είναι πατέρας και σύζυγος στις μέρες μας, αλλά κανείς δεν φαίνεται να τον καταλαβαίνει. Η γυναίκα του τον απατά με τον αδερφό του αφεντικού του. Ο Τάκης το ξέρει αλλά δεν παίρνει θέση. Οι γύρω του τον εξευτελίζουν αλλά πάλι δεν αντιδρά, οι συγγενείς τον πιέζουν αλλά δε μιλά.Βία σε όλα τα επίπεδα,λεκτική και σωματική αλλά ο Τάκης αμέτοχος.
Στην ταινία ο Τάκης δε μιλά καθόλου. Κάθεται με τα μεγάλα του «αυστηρά» μάτια και κοιτάζει πότε την κάμερα και πότε τους απέναντί του. Απλά ακούει τους άλλους. Κάνει υπομονή; Σκέφτεται; Εύχεται να ήταν κάποιος άλλος; Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε, γιατί ούτε στιγμή δεν έχουμε πρόσβαση στις σκέψεις του. Το τέλος είναι πάντως ανατρεπτικό."Το αναμμένο φυτίλι απέχει αρκετά μέτρα από το μπαρούτι. Στο τέλος όμως το φθάνει".
Η ταινία αυτή είχε προκαλέσει σάλο και αντιφατικά σχόλια πριν μήνες, όταν πρωτοπροβλήθηκε . Το σίγουρο είναι ότι το σινεμά του Οικονομίδη είναι για γερά στομάχια. Για όσους αντέχουν την ωμή πραγματικότητα ή έστω να περάσουν στην απέναντι πλευρά. Να δουν ανθρώπινες ζωές πέρα από τις δικές τους, ζωές που δεν είναι ρόδινες και ανθρώπους σε αδιέξοδα. Είναι ταινίες που από μόνες τους αποτελούν ένα κομμάτι του ελληνικού σινεμά που ξεχωρίζει για το είδος του.

7 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

το σπιρτοκουτο θα παιζεται απο τον οκτωβριο και στο θεατρο!!!

Cinematia είπε...

to πρεζα tv

I know!

snikolas είπε...

Δεν διαθέτω τέτοιο στομάχι! Μετά το σπιρτόκουτο δεν θέλω να δω τίποτα άλλο παρόμοιο. Όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω.

Ανώνυμος είπε...

Τα είδα και τα δύο, μου άρεσαν. Είναι μία άλλη ματιά. Καταλαβαίνω όμως και αυτούς που τα απέρριψαν.
Αν μιλάμε για γερά στομάχια σε προβολή από TV και κινηματογρσαφό τοτέ στο θέατρο όντως θα είναι πολύ σκληρό. Δεν ξέρω αν θα το έβλεπα σε θέατρο

Cinematia είπε...

to snikolas

Δεν έχεις άδικο, με τέτοιες ταινίες μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί γιατί πάμε στο σινεμά. Κάποιοι ένιωσαν να μαζοχίζονται.Εγώ απλά προτιμώ να το βλέπω σαν μια άλλη ματιά στον κόσμο που ήδη ζούμε.Μια πιο ωμή ίσως ματιά στη διπλανή πόρτα(;)Πάντως προτιμώ το "Σπιρτόκουτο" σε σχέση με τη "ψυχή".

το zamuc

Δεν θα έλεγα "μου άρεσαν" απλά μου τράβηξαν την προσοχή ως κάτι τελείως διαφορετικό απο ότι ήδη είχα δει. Στο θέτρο ναμίζω θα είναι σοκαριστικό αν δεν γίνουν κάποιες αλλαγές στο κείμενο...

igkros είπε...

πούτσα και ξύλο ρεεε! πούτσα και ξύλο ρεε! πούτσα και ξύλο στον σκηνοθέτη που μας τάραξε το στομάχι και την ραθυμία!

Cinematia είπε...

to alps

Ψυχραιμία φίλε μου :-)