Ο Άγγελος (1982)

Η cinematia θυμάται μια ταινία που τάραξε το ελληνικό σινεμά της δεκαετίας του '80. Μια ταινία γροθιά στο στομάχι του τότε Ελληνικού σινεφίλ κοινού, πολύ πριν την εποχή του Οικονομίδη. «Ο Άγγελος» έμεινε στην ιστορία για την ωμότητά της, σαν μια ταινία φοβερά αληθοφανής που μίλησε ανοικτά για την ομοφυλοφιλία, τους τραβεστί και τους «κακόφημους δρόμους». Παράλληλα δε παύει να θίγει θέματα διαχρονικά που εντοπίζονται σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας. Σχέσεις αλληλεξάρτησης, πάθους, εξουσίας κάθε είδους, και καταναγκασμού που μόνο σε αδιέξοδα οδηγούν.
Το 1982, ο Γεώργιος Κατακουζηνός (σκηνοθέτης των"Ζωή" & "Απουσίες") αφήνοντας τα ταμπού στην άκρη γράφει και σκηνοθετεί την αληθινή ιστορία του Άγγελου. Ένας φτωχός νεαρός που ζει στη χαοτική Αθήνα γνωρίζει ένα βράδυ τον Μιχάλη. Ο Μιχάλης του το ξεκαθαρίζει από την πρώτη τους συνάντηση ότι δεν έχει φιλικές διαθέσεις προς τον Άγγελο, αλλά ότι τον ελκύει ερωτικά. «Θέλω να σε βλέπω» του λέει ο Μιχάλης «μαζί θα περνάμε φίνα». Ο Άγγελος δέχεται παθητικά τη συμπάθεια του και βρίσκει τη συντροφιά του Μιχάλη αποκούμπι για να ξεφεύγει από τη μιζέρια του σπιτιού, τη με ειδικές ανάγκες αδερφή του και τους γονείς που δεν τον καταλαβαίνουν.
Οι δυο άντρες ζουν έναν έρωτα όλο πάθος. Ο συνεσταλμένος Άγγελος όμως αγνοεί τα σχέδια του Μιχάλη. Ο τελευταίος θέλει να βγάλει τον Άγγελο στην «πιάτσα». Τον ντύνει γυναίκα, τον βάφει και του δείχνει τον δρόμο για το πεζοδρόμιο. Ο Άγγελος πείθεται ότι πάνω στα τακούνια θα γίνει πιο ποθητός στον αγαπημένο του, θα βγάλουνε λεφτά και θα ζήσουν όπως θέλουν. Δε φέρνει καμία αντίρρηση, προκειμένου να έχει δίπλα του τον Μιχάλη. Η νύχτα όμως κρύβει πολλούς κινδύνους που η αθωότητα του Άγγελου δεν προβλέπει.
Σε μια σχέση αδιέξοδη, ο Άγγελος με το παιδικό προφίλ και τις ευαισθησίες του θα γίνει διάβολος. Η νύχτα και τα κακόφημα στέκια της Ελληνικής πρωτεύουσας θα τον καταπιούν σαν την Άβυσσο. Το μασκαρεμένο του πρόσωπο θα χάσει κάθε ομορφιά, και η ταυτότητά του θα αλλοιωθεί (ούτε άνδρας μα ούτε και γυναίκα). Ο Μιχάλης πάλι, από εραστής και «σωτήρας» θα μεταμορφωθεί σε δυνάστη. Θύμα και θύτης παλεύουν για τις ισορροπίες. Ισορροπίες όμως που τελικά θα κλονιστούν. Στη σχέση των δυο ανδρών δεν αρκεί η αγάπη όταν η έλλειψη σεβασμού πριονίζει τα θεμέλια. Όταν ο Άγγελος επαναστατήσει τίποτα δεν θα μπορέσει να τον αποτρέψει από το χειρότερο. Οι ρόλοι αντιστρέφονται στο χρόνο μιας αστραπής και το άλλοτε θύμα γίνεται θύτης. Τόσο ξαφνικά μα και τόσο φυσικά.
Ο Μιχάλης Μανιάτης στον πρωταγωνιστικό ρόλο υπο τις νότες του Σταμάτη Σπανουδάκη. Η εικόνες μυρίζουν λίγο απο Αλμοδόβαρ ως προς το κιτς και τη μασκαρεμένη θηλικότητα.Κάπου εκεί δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς γιατί αν η ταινία ήταν Ισπανόφωνη θα είχε περισσότερη απήχηση στις μέρες μας..;