Τελικά κάποια θαύματα δεν απέχουν και πολύ.
Περπατώντας χθες στη παραλία-στέκι του φετινού καλοκαιριού (Πλαταμώνας, κάτω από το κάστρο) είδα το τοπίο τελείως αλλαγμένο. Εκεί που πριν δυο μήνες κολυμπούσα τώρα έχει άμμο, η θάλασσα τραβήχτηκε μέσα. Βράχοι που μας ξεκούραζαν όσο ήμασταν στο νερό τώρα βγήκαν στη στεριά. Η εικόνα και ο καιρός με κάνανε να αποφασίσω να τραβήξω για πιο χειμερινούς προορισμούς...
Τελικά κάποια θαύματα δεν απέχουν και πολύ. Στα Μετέωρα σήμερα ξαναβρήκα κάτι θεϊκό. Με δυο παπούτσια πάνινα, καλή παρέα, κέφι και διάθεση,
έφτασα πιο κοντά στον ουρανό. Εκεί που η φύση και ο άνθρωπος δώσανε τα χέρια για μνημεία αιώνια, άξια θαυμασμού για ατέλειωτες γενιές. Εκεί, που μόνο Ελληνικά δεν άκουγες από τους πιστούς εξερευνητές και τους αναρριχητές, νιώθεις ένα δέος. Ένα δέος προς την "εκεί" αρμονική σχέση φύσης-ανθρώπου.
2 σχόλια:
Πολύ ωραίες φώτο... κάνει κρύο??? δεν μπορούμε να κάνουμε μπάνιο?? Σκεφτόμαστε να ανέβουμε για Σ/Κ :)
to laxanaki
ναι κάνει ψύχρα αρκετή θα έλεγα. Γυρω στους 22 βαθμούς έχουμε (τη μέρα)..Για μπάνιο ο καιρός δεν βοηθά.Ίσως μόνο τις μέρες με ήλιο και αν κάποιος πάει μεσημέρι, μεσημέρι...
Δημοσίευση σχολίου