H ψυχή στο στόμα(2005)

Μετά το «Σπιρτόκουτο» ο Γιάννης Οικονομίδης ξανά στο προσκήνιο με την ταινία «Η ψυχή στο στόμα». Στο ίδιο «μοτίβο», με τον ίδιο προβληματισμό ο σκηνοθέτης στρέφεται γύρω από αντιήρωες. Πόσες απογοητεύσεις μπορεί να αντέξει το στομάχι ενός άνδρα;

Ο Τάκης είναι ένας εργάτης που βάλλεται από παντού. Είναι πατέρας και σύζυγος στις μέρες μας, αλλά κανείς δεν φαίνεται να τον καταλαβαίνει. Η γυναίκα του τον απατά με τον αδερφό του αφεντικού του. Ο Τάκης το ξέρει αλλά δεν παίρνει θέση. Οι γύρω του τον εξευτελίζουν αλλά πάλι δεν αντιδρά, οι συγγενείς τον πιέζουν αλλά δε μιλά.Βία σε όλα τα επίπεδα,λεκτική και σωματική αλλά ο Τάκης αμέτοχος.
Στην ταινία ο Τάκης δε μιλά καθόλου. Κάθεται με τα μεγάλα του «αυστηρά» μάτια και κοιτάζει πότε την κάμερα και πότε τους απέναντί του. Απλά ακούει τους άλλους. Κάνει υπομονή; Σκέφτεται; Εύχεται να ήταν κάποιος άλλος; Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε, γιατί ούτε στιγμή δεν έχουμε πρόσβαση στις σκέψεις του. Το τέλος είναι πάντως ανατρεπτικό."Το αναμμένο φυτίλι απέχει αρκετά μέτρα από το μπαρούτι. Στο τέλος όμως το φθάνει".
Η ταινία αυτή είχε προκαλέσει σάλο και αντιφατικά σχόλια πριν μήνες, όταν πρωτοπροβλήθηκε . Το σίγουρο είναι ότι το σινεμά του Οικονομίδη είναι για γερά στομάχια. Για όσους αντέχουν την ωμή πραγματικότητα ή έστω να περάσουν στην απέναντι πλευρά. Να δουν ανθρώπινες ζωές πέρα από τις δικές τους, ζωές που δεν είναι ρόδινες και ανθρώπους σε αδιέξοδα. Είναι ταινίες που από μόνες τους αποτελούν ένα κομμάτι του ελληνικού σινεμά που ξεχωρίζει για το είδος του.