Η πρώτη βροχή

Απόψε βρέχει, πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό.
Πέρασαν μόλις τρεις βδομάδες απο τις καλοκαιρινές μου διακοπές αλλά όλα γύρω μοιάζουν τόσο διαφορετικά... Σαν να έχουν άλλο χρώμα, άλλη μυρωδιά. Ακόμη και οι άνθρωποι σαν να πήραν το χειμωνιάτικό τους βλέμμα.
Είναι η πρώτη βροχή του Σεπτέμβρη και της εποχής του. Ο ήλιος κρύφτηκε εδώ και μέρες, η θερμοκρασία έπεσε. Για πολλούς ήρθε το τέλος του καλοκαιριού. Εγώ πάλι ελπίζω σε ένα θαύμα. Ελπίζω ο καιρός να μου κάνει τη χάρη και να βρεθώ σε μια παραλία σύντομα. Να βαφτίσω εκείνη τη μέρα δώρο εξ ουρανού και να κάνω το τελευταίο μου μπάνιο.
Τη προηγούμενη χρονιά ήταν κάτω απο το κάστρο του Πλαταμώνα 1η Οκτώβρη που αποχαιρέτησα το καλοκαίρι.

Εγώ, μια φίλη και ελάχιστοι τολμηροί όπως εμείς.

I'd better go to bed.
There's a new sun rising soon.
A new day, a new hope, a tiny step towards our end.
What the future holds we don't know. But why not hope for the best?
Why not sleep and wake up, see the sun and smile, hope for the rainbow and stay alive?
M.K
22/3/2004