True Lies

Υπάρχουν αληθινά ψέματα, δηλαδή ψέματα που λέγονται πραγματικά, με στόχο και σκοπό… Αυτός ο μήνας αρχίζει με ένα ψέμα. Τι περίεργο να έχουμε μια μέρα όπου σύμφωνα με την «παράδοση» μπορούμε να λέμε ψέματα και να κάνουμε πλάκες…Δεν ξέρω πως επικράτησε κάτι τέτοιο.
Εγώ πάλι χθες είπα μια αλήθεια που ίσως να έβαλε σε σκέψεις τον «δέκτη» στην άλλη πλευρά της «γραμμής»,(ίσως και όχι...) και μετά συνειδητοποίησα τη μεγάλη αντίθεση που μόλις είχα δημιουργήσει :-)
Τι είναι αυτό που ωθεί τους ανθρώπους στα ψέματα; Τι είδους καταφύγιο είναι το white lie και γιατί όταν κάποιος λέει την αλήθεια παρεξηγείται και ρισκάρει να χαρακτηριστεί αγενής;
Οι περισσότεροι νομίζω προτιμούν ένα ψεματάκι από την αλήθεια για να μην πληγώσουμε τους γύρω τους. Εγώ πάλι όταν έχω απέναντί μου άτομα που τα ξέρω καλά και είμαι σίγουρη ότι ψεύδονται το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να γελάσω και να σκεφτώ «μα γιατί;». Το αστείο είναι ότι ακούω με προσοχή τα ψέματα των γύρω μου και δεν αντιδρώ. Έτσι το ένα ψέμα φέρνει το άλλο και εγώ ακούω και ακούω και το χειρότερο… ο συνομιλητής μου νομίζει ότι κοινώς το «τρώω το παραμύθι». Εκείνη τη στιγμή σκέφτομαι ότι αν μη τι άλλο ο συνομιλητής μου δεν στερείται φαντασίας οπότε αντί να «θιχτώ» θαυμάζω την αρετή του" πλάθω ιστορίες" και "ζω στον δικό μου κόσμο".
Το ψέμα πέρασε στην τέχνη του κινηματογράφου αμέσως. Το σασπένς και η ίντριγκα πάντα επιταχύνονται όταν ο δημιουργός της ταινίας βάζει έστω μια πρέζα ψέματος. Αυτομάτως η προσοχή του θεατή στρέφεται τότε γύρω από το ψέμα, πότε θα αποκαλυφθεί η αλήθεια…Γιατί η αλήθεια, τεσσεράμισι φορές στις πέντε, αποκαλύπτεται, και πέντε φορές στις πέντε φέρνει τη μεγάλη ανατροπή. Μόλις πέσουν οι μάσκες, οι χαρακτήρες ξεγυμνώνονται και δεν είναι λίγες οι φορές που οι συνέπειες της αλήθειας είναι τραγικές για τους άμεσα ενδιαφερόμενους (π.χ «Μοιραίο Πάθος»). Το ψέμα λοιπόν, είναι από τα πιο γνωστά σεναριακά μοτίβα στην ιστορία του σινεμά. Από το Χίτσκοκ και το “Vertigo”, ως τον Αλμοδόβαρ και το “La Mala Education” το ψέμα είναι παρόν στη μεγάλη οθόνη, καλύπτει πάθη, μίση, οικογενειακά μυστικά, κάνει χαρακτήρες και πρόσωπα μισητά ή αγαπητά.
Για τους «πάνινους» ήρωες, με το τέλος της ταινίας αλήθεια και ψέμα παίρνουν τη θέση τους,
στη ζωή όμως τι γίνεται;

Υ.Γ: Καλό μήνα! Προσπαθήστε στα αγαπημένα σας πρόσωπα να είστε αληθινοί & ειλικρινείς.