Ο Pawel Pawlikowski πέρασε το 2000 απο το δικό μας Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και έφυγε συντροφιά με τον "Χρυσό Αλέξανδρο" για το "Last Resort". To 2004, o σκηνοθέτης έφερε στο πανί την ιστορία της Mona και της Tamsin.
Μια ιστορία φιλίας, έρωτα, πάθους και προδοσίας μεταξύ δυο νεαρών κοριτσιών.
Η Mona, ένα κορίτσι της "εργατιάς", απογοητευμένη απο μια σχέση με παντελή έλειψη σεβασμού και τρυφερότητας, συναντά μια καλοκαιρινή μέρα στους αγρούς του Yorkshire, την πλούσια Tamsin. H τελευταία την προσκαλεί στο τεράστιο εξοχικό της όπου περνά νωχελικά τις μέρες της, μόνη.Οι δυο κοπέλες γίνονται φίλες παρόλο που τις χωρίζουν περισσότερα απο όσα τις ενώνουν(αλλά ποιος είπε ότι η φιλία βασίζεται στις ομοιότητες;)
Διαφορετικό οικονομικό και κοινωνικό status,αλλά μάλλον η ίδια ανάγκη για συντροφιά, αγάπη και κατανόηση τους δένει. Μ
οιράζονται μυστικά αλλά και αρκετά ψέμματα που κάποια στιγμή αποκαλύπτονται. Η σχέση τους απο φιλική περνά σε ερωτική χωρίς περιπλοκές, όλα γίνονται μέσα σε μια στιγμή, αβίαστα και τόσο φυσιολογικά. Το πάθος τους είναι εμφανές ότι δεν γεννιέται απο ομοφυλοφιλική έλξη αλλά κάτι άλλο.
Ο Pawlikowski αγκαλιάζει αυτό το ιδιόρρυθμο ζευγάρι με τρυφερότητα, χωρίς να γίνεται αδιάκριτος. Η κάμερα γίνεται μάρτυρας των συζητήσεων, της βόλτας και γενικότερα των στιγμών τους. Μια ρομαντική ματιά στις ομορφιές της φύσης και την ανεμελιά του καλοκαιριού. Αποκομμένες απο τον υπόλοιπο κόσμο η Mona και η Tamsin δίνουν όρκους παντοτινής αγάπης, το καλοκαίρι όμως θα τελειώσει κάποια στιγμή, η ανεμελιά θα χαθεί, ενώ η σκιά του μέλλοντος θα απειλήσει τη σχέση τους.
Τελικά το πόσο μπορεί να αντέξουν στο χρόνο δυο τόσο διαφορετικοί άνθρωποι, παραμένει ένα ερώτημα.
Η ταινία βραβεύτηκε το 2004 στο Edinburgh International Film Festival στην κατηγορία Best New British Feature, ενώ το 2005 κέρδισε στα Bafta Awards το βραβείο καλύτερης Βρετανικής ταινίας.
Μια ιστορία φιλίας, έρωτα, πάθους και προδοσίας μεταξύ δυο νεαρών κοριτσιών.
Η Mona, ένα κορίτσι της "εργατιάς", απογοητευμένη απο μια σχέση με παντελή έλειψη σεβασμού και τρυφερότητας, συναντά μια καλοκαιρινή μέρα στους αγρούς του Yorkshire, την πλούσια Tamsin. H τελευταία την προσκαλεί στο τεράστιο εξοχικό της όπου περνά νωχελικά τις μέρες της, μόνη.Οι δυο κοπέλες γίνονται φίλες παρόλο που τις χωρίζουν περισσότερα απο όσα τις ενώνουν(αλλά ποιος είπε ότι η φιλία βασίζεται στις ομοιότητες;)Διαφορετικό οικονομικό και κοινωνικό status,αλλά μάλλον η ίδια ανάγκη για συντροφιά, αγάπη και κατανόηση τους δένει. Μ
οιράζονται μυστικά αλλά και αρκετά ψέμματα που κάποια στιγμή αποκαλύπτονται. Η σχέση τους απο φιλική περνά σε ερωτική χωρίς περιπλοκές, όλα γίνονται μέσα σε μια στιγμή, αβίαστα και τόσο φυσιολογικά. Το πάθος τους είναι εμφανές ότι δεν γεννιέται απο ομοφυλοφιλική έλξη αλλά κάτι άλλο.Ο Pawlikowski αγκαλιάζει αυτό το ιδιόρρυθμο ζευγάρι με τρυφερότητα, χωρίς να γίνεται αδιάκριτος. Η κάμερα γίνεται μάρτυρας των συζητήσεων, της βόλτας και γενικότερα των στιγμών τους. Μια ρομαντική ματιά στις ομορφιές της φύσης και την ανεμελιά του καλοκαιριού. Αποκομμένες απο τον υπόλοιπο κόσμο η Mona και η Tamsin δίνουν όρκους παντοτινής αγάπης, το καλοκαίρι όμως θα τελειώσει κάποια στιγμή, η ανεμελιά θα χαθεί, ενώ η σκιά του μέλλοντος θα απειλήσει τη σχέση τους.
Τελικά το πόσο μπορεί να αντέξουν στο χρόνο δυο τόσο διαφορετικοί άνθρωποι, παραμένει ένα ερώτημα.
Η ταινία βραβεύτηκε το 2004 στο Edinburgh International Film Festival στην κατηγορία Best New British Feature, ενώ το 2005 κέρδισε στα Bafta Awards το βραβείο καλύτερης Βρετανικής ταινίας.
2 σχόλια:
Ο Παβλικοφσκι είναι απο τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις της Βρετανίας τα τελευταία χρόνια. Λάτρεψα (σχεδόν ερωτεύτηκα) την κοκκινομάλλα του ζευγαριού ενώ διασκέδασα απίστευτα με τον Κονσινταιν και τους πιστούς που υψώνουν έναν τεράστιο σταυρό στο ψηλότερο σημείο της περιοχής (γίνονται και αλλού αυτά και όχι μόνο στην Ελλάδα). Επίσης μου άρεσε η αισθαντική παρουσία της Εντιθ Πιαφ και γενικότερα το ηχητικό πλαίσιο-σάουντρακ της ταινίας.
Πολλά φιλιά και περίμενω νέα σου!
to alps
Είμαι σίγουρη ότι το σαουντρακ σου άρεσε,συμπλήρωσε τον ρομαντισμό και έφερε άρωμα άλλης εποχής.
Η κοκκινομάλα,Mona βγάζει ένα δυναμισμό ξεχωριστό-απο μαζεμένη "χωριατοπούλα",διεκδικεί την Tamsin ως το τέλος.
Το θέμα της θρησκείας είπα να μην το αναφέρω καν,τραγικό...
φιλιά και καλή Κυριακή να έχουμε!Η Θεσσαλονίκη φαντάζομαι είναι μια κούκλα αυτό τον καιρο;-)
keep in touch
Δημοσίευση σχολίου