Κάποτε κάποιοι μαζεύονταν έξω απο πολυτελή εστιατόρια και κολλούσαν τις μυτούλες τους στο τζάμι για μια δόση χλιδής και ονείρου. Μετά ήρθε η τηλεόραση! "Και συ, που στ'άστρα βλέπεις μόνο ζώδια... και της καρδιάς τα επισόδεια προτιμάς να τα δεις στην TV".
Πλέον πολλοί είναι αυτοί που ζουν τη ζωή τους μέσα από την τηλεόραση. Παθιάζονται με τα σίριαλ (ξένα & ελληνικά πλέον) όπως η αθώα Μπέττυ στην ταινία "Νοσοκόμα Μπέττυ". Κάποτε είχα ακούσει το ωραίο "όταν κλείνει η TV αρχίζει η ζωή". Το έγραψα λοιπόν σε ένα χαρτάκι και το κόλλησα στην τηλεόρασή μου, στο φοιτητικό μου σαλονάκι στη Θεσσαλονίκη. Ε, και;; Νομιζετε οτι αντιστάθηκα; Η εικόνα λέει πολλά και δύσκολα να πάρεις το βλέμμα σου απο αυτή.
Δεν ειμαι κατα της τηλεόρασης, είμαι κατά της κακής της χρήσης. Ποιός είχε την ιδέα να κλείσει ανθρώπους σε ένα σπίτι σαν έντομα σε γυάλα; Είναι μεγάλο θέμα το γεγονός ότι τα reality φέρνουν πολλά νούμερα και ο κόσμος έχει εθιστεί σε αυτά! Τι δεν έχει η ζωή μας που το ψάχνουμε αλλού; Τι προσφέρουν τα Σαββατιάτικα "εορταστικά" show;;Όσοι είναι γλετζέδες είναι σίγουρα έξω και τι μας μένει στο σπίτι;; Οι μοναχικοί κάθε ηλικίας που στο zapping βλέπουν παγωμένα χαμόγελα και ανεβασμένες (με το ζορι;;) καταστάσεις. Και ποιό το αποτέλεσμα;;; Μήπως η μοναξιά στο τετράγωνο;; Τελικά ποιός ψυχαγωγείται;;Ο μόνος που αισθάνεται 2 φορές μόνος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου