Τετάρτη, Απριλίου 19, 2006

Passion of the Christ (2004)

Μέρες που είναι κάτι θυμήθηκα…Θυμάστε την πιο πρόσφατη κινηματογραφική μεταφορά της ζωής του Χριστού; Με σκηνοθέτη τον Mel Gibson και Μαγδαληνή την Monica Bellucci, η ταινία είχε παραδιαφημιστεί τότε.
Όπως τα περισσότερα πράγματα που δημιουργούν ντόρο γύρω μας, έτσι και αυτή η ταινία ξεκίνησε με αρνητικά σχόλια και κατάφερε να γεμίσει τα ταμεία. Οι περισσότεροι την είδαν από περιέργεια, για να ελένξουν κατά πόσο οι «κακές» κριτικές ήταν αληθείς.
Κάπως έτσι οδηγήθηκα και εγώ στη σκοτεινή αίθουσα στην Αγγλία, μόλις πρωτοκυκλοφόρησε η ταινία. Ήμασταν θυμάμαι δέκα φίλοι και φίλες στην ίδια σειρά καθισμάτων στο Odeon εκείνο το απόγευμα. Εγώ συν της άλλοις ήθελα να την δω μήπως και νοιώσω λίγο Πάσχα μέσα μου.
Μπορώ να πω ότι η ταινία σε γενικές γραμμές μου άρεσε (αν και οι περισσότεροι διαφωνούν μάλλον μαζί μου). Αφέθηκα σαν παιδάκι και συγκινήθηκα από το Θείο Δράμα. Αυτό που μου άρεσε και δεν νομίζω να το έχει η πλειοψηφία των ταινιών με θέμα τη ζωή του θεανθρώπου είναι η αντιμετώπιση της ανθρώπινης φύσης του Χριστού. Δείχνει τον Χριστό παιδάκι να παίζει, να κάνει αταξίες και η μαμά του άλλοτε να τον μαλώνει και άλλοτε να τρέχει να τον σηκώνει από το χώμα.
Εάν η ταινία δεν είχε αυτές τις σκηνές που στην ουσία είναι flashbacks θα έχανε αρκετά. Χτυπάει την ευαισθησία και το συναίσθημα του θεατή κατευθείαν. Η μητέρα Παναγία ακούει τον γιο της να υποφέρει τους βασανισμούς και τον θυμάται παιδάκι που έτρεχε και σκόνταφτε και αυτή ήταν εκεί να τον σηκώσει.
Βέβαια ως κριτικός κινηματογράφου ένοιωθα ώρες ώρες αυτό που λέμε manipulation. «Διάβαζα» κάθε κίνηση-επιλογή του σκηνοθέτη για να μας συγκινήσει. Ήταν ολοφάνερο, το ένοιωθες ότι κάποιες σκηνές στόχο είχαν να βουρκώσουν τα μάτια σου. Όσο για την αληθοφάνεια των σκηνών όπου βασανίζονταν ο Χριστός, είχαν επιτυχία 100%.
Δεν συμμερίζομαι καμία αρνητική κριτική γι αυτή την ταινία γιατί τελικά πέτυχε αυτό που έβαλε στόχο και σκοπό. Να προκαλέσει ντόρο γύρω από το όνομά της, να δείξει το πραγματικό μαρτύριο του θεανθρώπου (και ας ήταν και μπρουτάλ) και να συγκινήσει.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χμ, δε θα συμφωνήσω. Δε μπορώ να πω ότι αυτή η ταινία μου έκανε ιδίαίτερη εντύπωση. Η ιστορία χιλιοειπωμένη, σεναριακές εκπλήξεις δεν υπήρχαν, η σκηνοθεσία τίποτα το ιδιαίτερα πρωτότυπο. Σαφώς και κάπου παρασυρόσουν από το μαρτύριο και σε έπιανε μια συγκίνηση κι ένα ρίγος τον άνθρωπο (έστω και βεβιασμένα) από τα όσα περνούσε ο Ιησούς αλλά βασικά έφυγα από την αίθουσα με μια αίσθηση αηδίας και κορεσμού από τις σαδιστικά βίαιες σκηνές που παρακολούθησα - συγκρίσιμες μόνο με τη χειρότερη B-movie που έχω δει. Ήθελε απελπισμένα προφανώς ο Γκίμπσον να συγκινήσει και να ταράξει, αλλά θα μπορούσε να βρει έναν λιγότερο gore τρόπο να το κάνει... Αυτό που μου έμεινε σίγουρα από την ταινία είναι η παρουσία του Σατανά - δε θυμάμαι λεπτομέρειες αλλά θυμάμαι ότι μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση.

Cinematia είπε...

to "greenleaf"

Έτσι ε;Σεναριακά πάντως δύσκολο να υπήρχαν εκπλήξεις..η ιστορία η ίδια είναι βρε!Όσο για τους βασανισμούς ο Χριστός βασανίστηκε πολύ.Δεν ήταν μόνο το αίμα απο το αγκάθινο στεφάνι που τρέχει αρεά και που στις προηγούμενες βαρσιόν.Δεν ξέρω αλλά αυτά σκέφτηκα..Σίγουρα ορισμένες φορές ο τρόπος με τον οποίο ήθελε να μας συγκινήσει ήταν λίγο φτηνός αλλά όπως είπα η ταινία πέτυχε αυτό που ήθελε...

ctsakmalis είπε...

Έστω και καθυστερημένα θα ήθελα να συμμεριστώ και εγώ την γνώμη μου.
Η ταινία ήταν ωμή όπως και η πραγματικότητα. Και ήταν πολύ ορθώς ο τρόπος του Γκίμπσον να δείξει τι έγινε με αρκετή ακρίβεια. Γιατί ο μαρτύριο του Ιησού ήταν πραγματικό ΜΑΡΤΥΡΙΟ. Επίσης ήταν εκπληκτική η σκηνή που περνούσε ο διάβολος μέσα από το πλήθος. Οι στιγμές ήταν κάτω από την εξουσία του διαβόλου. Και ήθελε να είναι εκεί να χαρεί γιατί νόμιζε ότι νίκησε. Αλλά αληθώς ανέστη!!!
Προσωπικά πιστεύω ότι πρέπει να βλέπουμε τέτοια γεγονότα όσο πιο αληθοφανεί γίνεται. Μήπως οι μάρτυρες της πίστης στις αρένες τις Ρώμης δεν πέθαναν με φρικιαστικό τρόπο? Να τους κατασπαράζουν τα θηρία??
Εκείνο που ήθελε να κάνει ο Γκίμπσον και το πέτυχε ήταν να μας κάνει να καταλάβουμε ότι ο μαρτύριο του Ιησού δεν ήταν μερικά απλά βασανιστήρια, αλλά πράξεις απάνθρωπες τις οποίες υπέμεινε ο Υιός του Θεού για εμάς όλους.
Αληθώς Ανέστη και θα βασιλεύει αιώνια.

Σινεματιά, σε παρακολουθώ και ας μη γράφω συχνά. Ελπίζω να πέρασες καλά. Εγώ γύρισα σπίτι για τις γιορτές και προσπάθησα να τις περάσω οικογενειακά (με τα δυο υπέροχα ανήψια μου) και να χαλαρώσω.

kioy είπε...

Θα συμφωνήσω μαζί σου πως η ταινία δεν ήταν άσχημη.
Βέβαια χρειάζεται να αφεθείς αρκετά σε αυτή.
Θεωρω πως έχει ένα πολυ πατερναλιστικό ύφος που σε χειραγωγεί αυστηρά εκει που θέλει μέσω της υπερβολής και της έντονης μυθοπλασίας.
Θεωρώ πως ο Mel Gibson έχει στήσει μια καλή παγίδα στον θεατή, θεωρώ ως επίτευγμα ότι είναι καλή η παγίδα που συνεπάγεται με πολύ καλά δουλεμένα τα τεχνικά μέρη!