Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα (τελικά) ;

Δεν μπορώ να αντισταθώ στο όλο θέμα που ξέσπασε ξαφνικά αυτές τις μέρες. Ποιος ήταν τελικά ο Ιούδας; Άρθρο του περιοδικού National Geographic, αναφέρεται στο «Ευαγγέλιο του Ιούδα». Πρόκειται για ένα πάπυρο που ανακαλύφθηκε στην Αίγυπτο και χρονολογείται από τον 3ο ώς τον 4ο αιώνα μ.Χ., αφηγούμενο τη Σταύρωση από την οπτική γωνία του έκπτωτου μαθητή του Ιησού. Ο «προδότης» εδώ σκιαγραφείται ως ο αγαπημένος μαθητής του Ιησού και η ανάρμοστη πράξη του ως η υλοποίηση θεϊκής αποστολής, έτσι ώστε να κορυφωθεί το Θείο Δράμα. Ένα κείμενο άκρως αιρετικό τότε αλλά και σήμερα ακόμα…
Θυμάμαι ότι πολύ πριν ακούσω όλα τα παραπάνω, δεν ξέρω καν ποια ήταν η αφορμή (ίσως η ταινία Passion of the Christ) είχα σκεφτεί τον Ιούδα ως ένα θύμα της θρησκείας μας ή της «ιστορίας» (αν προτιμάτε) και τον είχα λυπηθεί!Είναι ένα πρόσωπο που μίσησαν γενιές γενεών και ακόμη και στις μέρες μας, όταν κάποιος αποκαλείται Ιούδας θεωρείται αναξιόπιστος και σκάρτος.
Σκέφτηκε όμως κανείς ότι ο Ιούδας ήταν ο καταλύτης του Χριστιανισμού; Φαίνεται θύτης αλλά ήταν από μόνος του ένα θύμα αφού έπρεπε να παίξει τον πιο άχαρο ρόλο, να προδώσει τον δάσκαλό του. Ο Ιούδας δεν προδίδει και χαίρεται, αντίθετα βασανίζεται και σχεδόν αμέσως μετανιωμένος αυτοτιμωρείται. Ήταν λοιπόν ένας άνθρωπος με συνείδηση.
Γιατί η θρησκεία μας τον χαρακτηρίζει ως φιλοχρήματο ενώ όπως λένε ο Ιούδας επέστρεψε και πέταξε τα αργύρια; Επίσης τα αργύρια που πήρε για να προδώσει τον Κύριό του, εκείνη την εποχή δεν ήταν σημαντικό ποσό. Γιατί λοιπόν να το κάνει; Γιατί να πουλήσει τα ιδανικά του τόσο φτηνά; Το κίνητρό του λογικά δεν ήταν οικονομικό.
Δεν ξέρω κατά πόσο ήταν ο αγαπημένος μαθητής του Ιησού όπως λέει ο πάπυρος. Αν όμως ήταν, τότε ο Ιούδας μέσα από αυτό το πρίσμα είναι ένας ήρωας που είχε το κουράγιο να προδώσει ένα άτομο το οποίο αγαπούσε, ξέροντας ότι την επόμενη στιγμή θα το μετάνιωνε. Έτσι όμως έπρεπε να γίνει, όλα ήταν προδιαγεγραμμένα, κάποιος έπρεπε εκείνο το βράδυ να προδώσει τον δάσκαλο. Και ο κλήρος έλαχε στον Ιούδα.
Αναλογιστήκατε ότι αν δεν υπήρχε ο Ιούδας δε θα φτάναμε στην Σταύρωση και έπειτα στην Ανάσταση; Πως ο Χριστός θα άφηνε την ανθρώπινή του φύση;

Ποιος ήταν τελικά ο Ιούδας Ισκαριώτης; Μήπως ένας απαρατήρητος και παρεξηγημένος «μάρτυρας» που πήρε πάνω του τη μεγαλύτερη αμαρτία και κανείς μας δεν του το συγχώρεσε ποτέ;