Έχετε βγει από το σινεμά με μια αίσθηση πληρότητας; Έχετε αισθανθεί ότι η ταινία που είδατε σας φτάνει και θα προτιμούσατε να πάτε για ύπνο παρά να συνεχίσετε την βραδιά και να αφήσετε την ταινία να αργοσβήνει στο μυαλό σας; Το έπαθα πρόσφατα με το Crash. Μια φίλη μου, μου είπε «Δες την, είναι παράξενη ταινία». Ομολογώ ότι δεν την είχα δει πριν τα Όσκαρ. Ο λόγος; Ήταν πάντα νοικιασμένη. Το Όσκαρ σίγουρα με εξιτάρισε αλλά ούτως ή άλλως θα την έβλεπα.
Έτσι χθες κατά τύχη την βρήκα ξενοίκιαστη και την είδα. Μπορώ να πω ότι από τις ταινίες που είδα τελευταία, ασυζητητί η καλύτερη! Ίσως είναι το γεγονός ότι παθιάζομαι με τη μειονότητα (να το πω), με τον ρατσισμό και την αδικία και αυτή η ταινία τα έχει όλα αυτά. Εννοείται πως είναι κατά όλων των παραπάνω και το «φωνάζει» τόσο ωραία. Βλέποντάς την απόρησα για μια ακόμη φορά πως υπάρχουν άνθρωποι που ονειρεύονται να ζήσουν στην Αμερική, πως υπάρχουν κάποιοι που την θεωρούν γη της επαγγελίας;;
Η ταινία αφήνει το περιτύλιγμα στην άκρη και διηγείται την καθημερινότητα διαφόρων ανθρώπων, ενός κλειδαρά και της οικογένειάς του, ενός εισαγγελέα και της πλούσιας συζύγου του, ενός μπακάλη, αστυνομικών και άλλων. Όλοι τους κινούνται στην ίδια πόλη, όσο και αν φαίνονται διαφορετικοί, πολλά είναι αυτά που τους ενώνουν και όσο και αν δείχνουν να απέχουν μεταξύ τους, τόσο κοντά είναι. Οι ζωές τους μπλέκουν πολύ φυσικά.
Τίποτα στο σενάριο δεν φαίνεται επιτηδευμένο, η ωμή αλήθεια της Αμερικής δεν φαίνεται στα σαλόνια των πλουσίων αλλά στους δρόμους, στα κλεφτρόνια, στους αστυνομικούς που δίχως αφορμή εξευτελίζουν νομοταγείς πολίτες. Η Αμερική ξερνά ακόμη τους «ξένους» της. Νέγροι, Μεξικανοί, Κινέζοι, Ινδοί βρίσκονται στο στόχαστρο. Παρεξηγούνται μόνο από το παρουσιαστικό τους. Η ταινία όμως δεν έχει μόνο παρεξηγημένους λόγω εθνικότητας ήρωες αλλά έχει και ήρωες που όντως εγκληματούν και δεν ξεφεύγουν από τα στερεότυπα που 'έφτιαξε' η Αμερική γι’αυτούς. Δυο Νέγροι ένοπλοι νεαροί που ληστεύουν ακριβά αυτοκίνητα, επιβεβαιώνουν τις υποψίες των λευκών αλλά παράλληλα αντιδρούν και εκδικούνται το σύστημαμε τον τρόπο τους. Από την άλλη, οι ίδιοι τους δείχνουν σημάδια ότι η κοινωνία στην οποία ζουν, λόγω της κατηγοριοποίησης της τους έσπρωξε εκεί, στο έγκλημα.
Δεν θέλω να σας πω άλλα. Αν σας άρεσε το «Dirty,Pretty things» αυτή η ταινία θα σας αρέσει περισσότερο. Μου κάνει φοβερή εντύπωση πως το Hollywood έδωσε σε μια τέτοια ταινία τα πρωτεία (για πρώτη φορά έχω μείνει άφωνη για οσκαρ). Είναι σκληρή η κριτική του δημιουργού της, πραγματικά απορώ.
Έτσι χθες κατά τύχη την βρήκα ξενοίκιαστη και την είδα. Μπορώ να πω ότι από τις ταινίες που είδα τελευταία, ασυζητητί η καλύτερη! Ίσως είναι το γεγονός ότι παθιάζομαι με τη μειονότητα (να το πω), με τον ρατσισμό και την αδικία και αυτή η ταινία τα έχει όλα αυτά. Εννοείται πως είναι κατά όλων των παραπάνω και το «φωνάζει» τόσο ωραία. Βλέποντάς την απόρησα για μια ακόμη φορά πως υπάρχουν άνθρωποι που ονειρεύονται να ζήσουν στην Αμερική, πως υπάρχουν κάποιοι που την θεωρούν γη της επαγγελίας;;
Η ταινία αφήνει το περιτύλιγμα στην άκρη και διηγείται την καθημερινότητα διαφόρων ανθρώπων, ενός κλειδαρά και της οικογένειάς του, ενός εισαγγελέα και της πλούσιας συζύγου του, ενός μπακάλη, αστυνομικών και άλλων. Όλοι τους κινούνται στην ίδια πόλη, όσο και αν φαίνονται διαφορετικοί, πολλά είναι αυτά που τους ενώνουν και όσο και αν δείχνουν να απέχουν μεταξύ τους, τόσο κοντά είναι. Οι ζωές τους μπλέκουν πολύ φυσικά.
Τίποτα στο σενάριο δεν φαίνεται επιτηδευμένο, η ωμή αλήθεια της Αμερικής δεν φαίνεται στα σαλόνια των πλουσίων αλλά στους δρόμους, στα κλεφτρόνια, στους αστυνομικούς που δίχως αφορμή εξευτελίζουν νομοταγείς πολίτες. Η Αμερική ξερνά ακόμη τους «ξένους» της. Νέγροι, Μεξικανοί, Κινέζοι, Ινδοί βρίσκονται στο στόχαστρο. Παρεξηγούνται μόνο από το παρουσιαστικό τους. Η ταινία όμως δεν έχει μόνο παρεξηγημένους λόγω εθνικότητας ήρωες αλλά έχει και ήρωες που όντως εγκληματούν και δεν ξεφεύγουν από τα στερεότυπα που 'έφτιαξε' η Αμερική γι’αυτούς. Δυο Νέγροι ένοπλοι νεαροί που ληστεύουν ακριβά αυτοκίνητα, επιβεβαιώνουν τις υποψίες των λευκών αλλά παράλληλα αντιδρούν και εκδικούνται το σύστημαμε τον τρόπο τους. Από την άλλη, οι ίδιοι τους δείχνουν σημάδια ότι η κοινωνία στην οποία ζουν, λόγω της κατηγοριοποίησης της τους έσπρωξε εκεί, στο έγκλημα.
Δεν θέλω να σας πω άλλα. Αν σας άρεσε το «Dirty,Pretty things» αυτή η ταινία θα σας αρέσει περισσότερο. Μου κάνει φοβερή εντύπωση πως το Hollywood έδωσε σε μια τέτοια ταινία τα πρωτεία (για πρώτη φορά έχω μείνει άφωνη για οσκαρ). Είναι σκληρή η κριτική του δημιουργού της, πραγματικά απορώ.
5 σχόλια:
Εγω την ειδα μονη μου αργα το βραδυ και μετα ηθελα οπωσδηποτε να μιλησω με καποιον.Απο τις καλυτερες ταινιες των τελευταιων χρονων.
to archive
έπρεπε να με πάρεις τηλέφωνο..Εγώ πάλι δεν ήθελα να μιλήσω σε όποιον να ναι αλλά σε κάποιον που την είχε δει γιατί είναι δύσκολο να μεταφερείς το κλίμα της σε όσους δεν την είδαν..
to 'T'
σίγουρα δεν υπάρχει μόνο στην Αμερική o ρατσισμός, δυστυχώς...αλλά η Αμερική θα έπρεπε με τόσους μετανάστες επί χρόνια τώρα, να έχει αποδεχτεί μια κατάσταση..Πόσοι είναι αλήθεια οι'ντόπιοι'εκεί;
Καλή ταινία, δε μπορώ να πω,αλλα νομιζω παραμενει μια ταινια φτιαγμενη στα μετρα του Hollywood.Μου αρεσε αλλα δε νομιζω οτι ειπε κατι καινουριο.Καταγγελια στο ρατσισμο, αλλα για αλλη μια φορα μεσα στα γνωστα πλαισια, ετσι ωστε να μην προκαλει, θεωρω. Οσο για το οσκαρ, προτιμουσα να το παρει το Munich.
Α, και κατι τελευταιο. Μη το συγκρινεις βρε με το Dirty little pretty things. Η ταινια του Friars ειναι πολυ καλυτερη νομιζω.
Εκπληκτική ταινία. Την είδα μια Κυριακή μεσημέρι χωρίς να ξέρω τι θα δω. Είχα πολύ καιρό να δω ταινία και να με κάνει να την σκέφτομαι για μέρες. Άξια το πήρε το oscar.
Δημοσίευση σχολίου