Χθες είδα…

Δεν ξέρω πως έτυχε (;) αλλά χθες δεν είχα όρεξη για ύπνο άλλα για ταινίες. Είδα λοιπόν The Legend of Zorro ( Ο μύθος του Ζορό), The astronaut’s wife (H γυναίκα του αστροναύτη) και το Noting Hill (Μια βραδιά στο Νότινγκ Χίλ). Τα δυο πρώτα τα έβλεπα για πρώτη φορά ενώ την τελευταία ταινία και ποιος δεν την έχει δει και μάλιστα αρκετές φορές…
Χωρίς να το επιδιώξω βρέθηκα μπροστά στο εξής:
Τρεις γυναίκες σε κάθε μια από αυτές τις ταινίες παίζουν τον δικό τους καθοριστικό ρόλο στην πλοκή. Πρόσεξα λοιπόν τρεις διαφορετικούς γυναικείους ρόλους. Στον ‘Ζορό’ η γοητευτική Catherine Zeta Jones όσο και αν έχει «αναλάβει» το ρόλο της μητέρας-συζύγου δεν παύει να διψά για περιπέτεια. Στην περιπέτεια όμως μπαίνει για να προστατέψει την οικογένειά της (να μην αποκαλυφθεί η ταυτότητα του Ζορό). Έτσι τιμά τον ρόλο της στην οικογένεια αλλά βγαίνει από το σπίτι, στην ‘public sphere’ για περιπέτεια και δράση και αφήνει την ασφάλεια και σιγουριά του σπιτιού της χωρίς δεύτερη σκέψη. Η γυναίκα επί της οθόνης περνά από θέαμα-αντικείμενο σε ενεργό υποκείμενο.
Στην δεύτερη ταινία, μια ακόμη καλλονή του Hollywood, η Charlize Theron από μια άβουλη δασκάλα αναγκάζεται να το «παίξει» Ηρακλής Πουαρό προκειμένου να δει τι κρύβεται πίσω από την παράξενη συμπεριφορά του αστροναύτη συζύγου της. Δεν είναι όμως τόσο μαχητική όσο η Elena του Ζορό. Η Τζιλ του Αστροναύτη είναι πιο εύθραυστη, και φοβιτσιάρα σίγουρα. Η εγκυμοσύνη της όμως δεν την πάει πίσω και ενώ ετοιμάζεται να αναλάβει τον πιο σημαντικό ρόλο της ζωής της άλλο τόσο έτοιμη είναι να τα τινάξει όλα στον αέρα. Στο τέλος έρχεται η ανατροπή που μας αφήνει την αίσθηση ότι η γυναίκα που ξέραμε μεταλλάχτηκε σε κάτι το τρομερό (εξωγήινο;) που μπορεί μέχρι και να σκοτώσει.
Όσο για το Notting Hill που δεν χρειάζεται φαντάζομαι περαιτέρω συστάσεις, πρόσεξα όμως κάτι που δεν είχα «δει» τόσες φορές που παρακολούθησα την ταινία. Η πρωταγωνίστρια Julia Roberts παραμένει αινιγματική από την αρχή ως το τέλος. Δηλαδή ενώ παρακολουθούμε τη ζωή του Williams (Hugh Grant) σε όλη την ταινία, είτε είναι μαζί με την Ann είτε όχι, η Ann όταν δεν είναι με τον Williams δεν είναι στην οθόνη. Υπάρχει μόνο μέσα στο σενάριο από τα όσα διηγείται ο Will. Άρα η γυναίκα αστέρας του Hollywood παραμένει ακόμη και σε μια ταινία που διηγείται κατά κάποιο τρόπο την ιστορία της απόμακρη. Ποτέ δεν μαθαίνουμε τι έκανε όσο ήταν στην Αμερική μακριά από τον συμπαθητικό Άγγλο ή πως βίωσε τον «χωρισμό» τους. Ξέρουμε μόνο την μια πλευρά με σιγουριά, το πόσο πληγώθηκε ο καημένος βιβλιοπώλης. Όσο για την ατάκα “I’m just a girl looking at a guy and asking him to love her” (ή κάπως έτσι) που λέει η Ανν Σκότ δεν ξέρω τελικά αν μας πείθει διότι με την τόση απουσία της κυρίας από την οθόνη τελικά η ίδια και η ζωή της φαίνονται απλησίαστοι. Σαν να μπήκε στο σενάριο η τακτική των σταρς να προστατεύουν (όσο μπορούν) την προσωπική τους ζωή.