Σάββατο, Οκτωβρίου 20, 2007

Vincent as in Van Gogh


Αυτές οι μέρες του Οκτώβρη, όσο γίνονται όλο και πιο μουντές, ένα πρόσωπο έρχεται στο μυαλό μου, ο Βίνσεντ. Διαβάζω για δεύτερη φορά τη βιογραφία του και κοιτάζω για πολοστή φορά τους πίνακές του. Τα έργα του, όσο οικία και αν μου φαίνονται τόσο καινούργια γίνονται όσο τα ξαναβλέπω.
Θαυμάζω τον ζωγράφο αυτό. Θαυμάζω το ταλέντο που όπλισε με πινέλο το χέρι του και την απόφασή του να γίνει ζωγράφος στα 27 του χρόνια. Η πορεία του μου δείχνει ότι "ποτέ δεν είναι αργά". Για εκείνον ήταν μια αναλαμπή, μια αστραπή στο "κουρασμένο" του μυαλό που έφερε καρπούς. Για εμάς, ένας άνθρωπος που μας άφησε μια περιουσία ανεκτίμητη.
Δεν ξέρω πόσοι γνωρίζουν ότι ο Vincent επιχείρησε να γίνει ιερέας και να ακολουθήσει αποστολές στην Αφρική για να σώσει τους ειδωλολάτρες. Η "εκκλησία" όμως δεν διέκρινε σε αυτόν το ταλέντο του λόγου και τον απέρριψε. Ο Vincent πάλι βρήκε ένα δικό του τρόπο για να μιλήσει στις καρδιές των ανθρώπων.
O Van Gogh έδειχνε πάντα τον θαυμασμό του για τον φίλο του Γκωγκέν αλλά δυστυχώς χωρίς ανταπόκριση. Το 1888 ετοίμασε μάλιστα ένα σπίτι (το "Κίτρινο σπίτι") προκειμένου να συγκατοικήσουν. Ο Γκωγκέν όμως ήταν σκληρός απέναντι στον Βίνσεντ, τόσο σκληρός που διηγούνταν τις κρίσεις του φίλου του σε όσους ήταν πρόθυμοι να ακούσουν.
Παλεύοντας στην ουσία μόνος με την "αρρώστια" του, ο Vincent δε φαντάστηκε ποτέ ότι χρόνια μετά τον θάνατό του άνθρωποι απο όλη τη γη θα θαυμάζουν τις πινελιές του με δέος.
O κινηματογράφος αγκάλιασε τον Vincent και οι ακόλουθες ταινίες είναι μόνο μερικές απο αυτές που έχουν σαν θέμα τον καλλιτέχνη:
Van Gogh (1948)Alain Resnais
Lust for Life (1956)Vincente Minnelli
Vincent & Theo (1990)Robert Altman
Van Gogh (1991)Maurice Pialat
Starry Night (1999) David Abbott
The yellow house (2002)Goran Dukic
The eyes of Van Gogh(2005)Alexander Barnett

4 σχόλια:

ONOMATODOSIA είπε...

δε μ αρεσει η εποχη που ζουσε.
τον φανταζεσαι στο καμαρακι του;

theachilles είπε...

Το Lust for Life θα το θυμάται ο ίδιος ο Minnelli ως μια από τις καλύτερες ταινίες του. Ωστόσο, εγώ θα περιοριστώ να θαυμάζω την έκρηξη χρώματος στην ταινία του και από εκεί και πέρα συντάσσομαι με τον Godard. Πόσο άκυρη η ενσάρκωση του Van Gogh από τον Douglas. Η ζωή του είναι εντελώς, μα εντελώς αταίριαστη με τους κώδικες του χουλλυγουντιανού σινεμά της εποχής...

Thodoris είπε...

Εγώ πάλι νομίζω ότι ο Douglas, ως Βαν Γκόνγκ και ως Σπάρτακος, μας έδωσε τις καλύτερες ερμηνείες του έξω από τα χολιγουντιανά της εποχής...
Αν και ομολογώ πως έχει πολλά χρόνια που είδα την ταινία...

Cinematia είπε...

to onomatodosia
η εποχή του δε με θλίβει και πολύ.Ο Vincent σαν άνθρωπος όμως ναι, ήταν καταθλιπτικός...Το καμαράκι του ώρες ώρες το βλεπε σαν κελί.

to theachilles
Για τον Douglas σαν Vincent το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι του έμοιαζε εξωτερικά.

to drteddy
I agree...