Ότι και να είναι η ταινία, ένα είναι σίγουρο: η Ντιάν 
Άρμπους ήταν πραγματικό πρόσωπο. Ήταν φωτογράφος και ζούσε στη Νέα Υόρκη.
Γεννημένη το 1923, από εύπορη οικογένεια, ήταν κορίτσι με «Γαλλικά και πιάνο». Μόλις 18 ετών παντρεύτηκε το φωτογράφο Άρμπους και από τότε ξεκίνησε η σχέση της με τη φωτογραφία. Η Diane έγινε σύντομα η βοηθός του συζύγου της και μάλιστα η στυλίστρια των μοντέλων του. Το ζευγάρι συνεργάστηκε με τον πατέρα της Diane (ιδιοκτήτης καταστήματος ενδυμάτων) όταν αυτός θέλησε να προωθήσει την καινούργια του κολεξιόν. Οι Arbus μέσα από αυτή τη συνεργασία έγιναν σύντομα γνωστοί, και ξεκίνησαν να αναλάμβανουν δουλειές για Αμερικάνικα περιοδικά μόδας. Για τη Diane όμως αυτό δεν ήταν αρκετό. Αυτή η ευαίσθητη ψυχή έβλεπε πράγματα πέρα από τα μοντέλα και τους προβολείς. Την συγκινούσε η ωμή πραγματικότητα, η ασχήμια και η αλήθεια των εικόνων γύρω της, έτσι όπως δεν την είχε βιώσει ποτέ, καθώς ήταν υπό την προστασία των γονιών και στη συνέχεια του συζύγου της. Από το 1957 ξεκίνησε να μελετά την τέχνη της φωτογραφίας και σύντομα ανακάλυψε την προτίμησή της στο ντοκιμαντερίστικο ύφος που ήταν απόλυτα σύμφωνο με τις ανησυχίες της. Η δουλειά της και η ματιά της προς την πραγματικότητα, αποτέλεσαν έμπνευση για πάρα πολλούς συναδέλφους της και εξακολουθεί να θεωρείται μια ιδιαίτερα σημαντική μορφή στο χώρο της φωτογραφίας. Η ταλαντούχα φωτογράφος αποφάσισε να δώσει η ίδια τέλος στη ζωή της το 1971.
Η
Diane Arbus πέρασε στην τέχνη του κινηματογράφου με τη μορφή της Nicole Kidman. H φινέτσα της φιγούρας της και η αλαβάστρινή της επιδερμίδα νομίζω πως τίμησαν την αποθανούσα φωτογράφο.
Ωστόσο, η ταινία διηγείται ένα περιστατικό στη ζωή της Diane για το οποίο αγνοούμε που σταματά η αλήθεια και συνεχίζει η φαντασία του δημιουργού και του σεναρίου. Όποια και να είναι όμως η φύση της ιστορίας της ταινίας, όσο διαρκεί, σε βυθίζει σε μια ατμόσφαιρα μυστικιστική και σχεδόν ονειρική.
Η Diane συναντά τον καινούργιο ένοικο της πολυκατοικίας, όπου μένει με την οικογένειά της. Είναι ένας άνδρας που φοράει μάσκα. Το μυστήριο γύρω από το πρόσωπο και την ταυτότητα του άνδρα σύντομα οδηγεί την Diane στο διαμέρισμά του. Νιώθει φόβο αλλά και μια περίεργη ηδονή καθώς κάθε της βήμα την φέρνει κοντά στην πόρτα του ξένου. Ο φόβος για το άγνωστο παίζει ένα περίεργο παιχνίδι στο μυαλό της, καθώς όμως αφήνεται, ξαφνικά βρίσκει μπροστά της έναν καινούργιο κόσμο, έναν άνθρωπο που της δείχνει τη ζωή έξω από τους μονότονους τοίχους του σ
πιτιού της. Ο Lionel (Robert Downey Jr.) γίνεται εμμονή για την Diane, ενώ παράλληλα της ξυπνά μια ανάγκη: να φωτογραφίσει.
Ίσως κάποιοι βιαστούν να «διαβάσουν» την ταινία σαν μια ρομαντική ιστορία αγάπης. Εγώ πάλι υποστηρίζω κάτι περισσότερο από το προφανές. Η Diane (ως ηρωίδα της ταινίας πάντα) αγαπά το σύζυγο και τα παιδιά της. Δεν αποζητά στον Lionel μια εξωσυζυγική σχέση, μια παθιασμένη περιπέτεια. Στο Lionel βρίσκει απλά και τυχαία, ένα κομμάτι της ζωής της που είχε στερηθεί για χρόνια πολλά. Σίγουρα η ηρωίδα του Shainberg αφυπνίζεται σεξουαλικά κοντά στον μυστηριώδη άνδρα, αλλά στα πλαίσια της δυσμορφίας του. Στα πλαίσια του ότι αποκτά «το γλυκό από το βάζο», βλέπει κατάματα πως η ζωή κρύβει και ανθρώπους χωρίς αστραφτερή επιδερμίδα και χαμόγελα. Η Diane ερωτεύεται τις ατέλειες του Lionel, με το μάτι ενός εραστή της ζωής που δεν πρόλαβε να δει πολλά. Φοβάται, αλλά ξεπερνά τους ενδοιασμούς της, ακολουθώντας τον σε «απαγορευμένα» μέρη. Ο άνθρωπος αυτός γίνεται το παράθυρό της σε ενα κόσμο που διαφέρει από την καλή κοινωνία και η Diane το απολαμβάνει. Ο Lionel τελικά της δίνει το ύφος του ντοκυμαντερίστα και τη βοηθά να περάσει από βοηθό σε φωτογράφο, κάνοντας την υπέρβαση.
Άρμπους ήταν πραγματικό πρόσωπο. Ήταν φωτογράφος και ζούσε στη Νέα Υόρκη.Γεννημένη το 1923, από εύπορη οικογένεια, ήταν κορίτσι με «Γαλλικά και πιάνο». Μόλις 18 ετών παντρεύτηκε το φωτογράφο Άρμπους και από τότε ξεκίνησε η σχέση της με τη φωτογραφία. Η Diane έγινε σύντομα η βοηθός του συζύγου της και μάλιστα η στυλίστρια των μοντέλων του. Το ζευγάρι συνεργάστηκε με τον πατέρα της Diane (ιδιοκτήτης καταστήματος ενδυμάτων) όταν αυτός θέλησε να προωθήσει την καινούργια του κολεξιόν. Οι Arbus μέσα από αυτή τη συνεργασία έγιναν σύντομα γνωστοί, και ξεκίνησαν να αναλάμβανουν δουλειές για Αμερικάνικα περιοδικά μόδας. Για τη Diane όμως αυτό δεν ήταν αρκετό. Αυτή η ευαίσθητη ψυχή έβλεπε πράγματα πέρα από τα μοντέλα και τους προβολείς. Την συγκινούσε η ωμή πραγματικότητα, η ασχήμια και η αλήθεια των εικόνων γύρω της, έτσι όπως δεν την είχε βιώσει ποτέ, καθώς ήταν υπό την προστασία των γονιών και στη συνέχεια του συζύγου της. Από το 1957 ξεκίνησε να μελετά την τέχνη της φωτογραφίας και σύντομα ανακάλυψε την προτίμησή της στο ντοκιμαντερίστικο ύφος που ήταν απόλυτα σύμφωνο με τις ανησυχίες της. Η δουλειά της και η ματιά της προς την πραγματικότητα, αποτέλεσαν έμπνευση για πάρα πολλούς συναδέλφους της και εξακολουθεί να θεωρείται μια ιδιαίτερα σημαντική μορφή στο χώρο της φωτογραφίας. Η ταλαντούχα φωτογράφος αποφάσισε να δώσει η ίδια τέλος στη ζωή της το 1971.
Η
Diane Arbus πέρασε στην τέχνη του κινηματογράφου με τη μορφή της Nicole Kidman. H φινέτσα της φιγούρας της και η αλαβάστρινή της επιδερμίδα νομίζω πως τίμησαν την αποθανούσα φωτογράφο.Ωστόσο, η ταινία διηγείται ένα περιστατικό στη ζωή της Diane για το οποίο αγνοούμε που σταματά η αλήθεια και συνεχίζει η φαντασία του δημιουργού και του σεναρίου. Όποια και να είναι όμως η φύση της ιστορίας της ταινίας, όσο διαρκεί, σε βυθίζει σε μια ατμόσφαιρα μυστικιστική και σχεδόν ονειρική.
Η Diane συναντά τον καινούργιο ένοικο της πολυκατοικίας, όπου μένει με την οικογένειά της. Είναι ένας άνδρας που φοράει μάσκα. Το μυστήριο γύρω από το πρόσωπο και την ταυτότητα του άνδρα σύντομα οδηγεί την Diane στο διαμέρισμά του. Νιώθει φόβο αλλά και μια περίεργη ηδονή καθώς κάθε της βήμα την φέρνει κοντά στην πόρτα του ξένου. Ο φόβος για το άγνωστο παίζει ένα περίεργο παιχνίδι στο μυαλό της, καθώς όμως αφήνεται, ξαφνικά βρίσκει μπροστά της έναν καινούργιο κόσμο, έναν άνθρωπο που της δείχνει τη ζωή έξω από τους μονότονους τοίχους του σ
πιτιού της. Ο Lionel (Robert Downey Jr.) γίνεται εμμονή για την Diane, ενώ παράλληλα της ξυπνά μια ανάγκη: να φωτογραφίσει.Ίσως κάποιοι βιαστούν να «διαβάσουν» την ταινία σαν μια ρομαντική ιστορία αγάπης. Εγώ πάλι υποστηρίζω κάτι περισσότερο από το προφανές. Η Diane (ως ηρωίδα της ταινίας πάντα) αγαπά το σύζυγο και τα παιδιά της. Δεν αποζητά στον Lionel μια εξωσυζυγική σχέση, μια παθιασμένη περιπέτεια. Στο Lionel βρίσκει απλά και τυχαία, ένα κομμάτι της ζωής της που είχε στερηθεί για χρόνια πολλά. Σίγουρα η ηρωίδα του Shainberg αφυπνίζεται σεξουαλικά κοντά στον μυστηριώδη άνδρα, αλλά στα πλαίσια της δυσμορφίας του. Στα πλαίσια του ότι αποκτά «το γλυκό από το βάζο», βλέπει κατάματα πως η ζωή κρύβει και ανθρώπους χωρίς αστραφτερή επιδερμίδα και χαμόγελα. Η Diane ερωτεύεται τις ατέλειες του Lionel, με το μάτι ενός εραστή της ζωής που δεν πρόλαβε να δει πολλά. Φοβάται, αλλά ξεπερνά τους ενδοιασμούς της, ακολουθώντας τον σε «απαγορευμένα» μέρη. Ο άνθρωπος αυτός γίνεται το παράθυρό της σε ενα κόσμο που διαφέρει από την καλή κοινωνία και η Diane το απολαμβάνει. Ο Lionel τελικά της δίνει το ύφος του ντοκυμαντερίστα και τη βοηθά να περάσει από βοηθό σε φωτογράφο, κάνοντας την υπέρβαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου