Carne Tremula/Live Flesh/Καυτή Σάρκα (1997)

“What I want is for you to suffer as I suffer and I’ll learn to pray to make it happen. What I want is for you to feel as useless as an empty whiskey glass in someone’s hands and I want the heart in your breast to feel as if it belonged to someone else, and for it to hurt. I wish you death wherever you are and I’ll learn to pray to make it happen.”

Λόγια σκληρά που ακούγονται τραγουδιστά στο πρώτο μισάωρο της ταινίας. Λόγια που προδίδουν θυμό και δίψα για εκδίκηση. Ο Βίκτωρ θέλει να εκδικηθεί τα έξι χρόνια που πέρασε στη φυλακή. Βρέθηκε πίσω από τα κάγκελα στα δεκαοχτώ του. Ερωτευμένος με την Ελένα, την επισκέπτεται ένα βράδυ μετά από το one night stand τους αλλά η ίδια της τον θυμάται ελάχιστα. Δυο αστυνομικοί καταφθάνουν, γίνεται συμπλοκή και ο ένας από αυτούς τραυματίζεται σοβαρά. Όταν ο Βίκτωρ αποφυλακίζεται, βρίσκει την Ελένα παντρεμένη με τον καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι αστυνομικό Νταβίντ. Θέλει να εκδικηθεί και τους δυο που έγιναν η αφορμή να χάσει τόσα χρόνια από τη ζωή του. Στην πορεία όμως τα πράγματα παίρνουν άλλη τρόπή, είναι τελικά φτιαγμένος ο Βίκτωρ για να πληγώνει;

Οι περισσότεροι κριτικοί βλέποντας την «Καυτή Σάρκα» μίλησαν για έναν Αλμοδόβαρ με στροφή προς ένα πιο ώριμο σινεμά. Τι άλλαξε τελικά; Το ύφος του πάντως είναι ευδιάκριτο παντού και ο ίδιος δεν αφήνει καθόλου τη σάτιρα και το πάντρεμα κωμωδίας και δράματος.
Η ταινία ξεκινά με μια γέννα στην Φραγκοκρατούμενη Ισπανία και τελειώνει με μια γέννα στην ελεύθερη πλέον χώρα. Η αρχή και το τέλος της ιστορίας με παρόμοιο τρόπο δημιουργούν μια αντίθεση και ένα σχόλιο για την Ισπανία του τότε (απαγόρευση κυκλοφορίας τη νύχτα) και του τώρα(οι δρόμοι σφύζουν από ζωή). Δε λείπει φυσικά η σάτιρα προς ήρωες κλισέ και προς τα επαγγέλματα «της εξουσίας». Ο αστυνόμος Σάντσο είναι αλκοολικός και γελοιοποιείται συνεχώς. Ο ανδρισμός του φτάνει ως το περιπολικό, διότι στην κουζίνα και ποδιά βάζει και φαΐ φτιάχνει.
Ο ρόλος των γυναικών είναι λίγο έξω από όσα μας είχε συνηθίσει ο Πέδρο ως αυτή του την ταινία αλλά και πάλι, εξακολουθούν να παίζουν καθοριστικό ρόλο. Στο επίκεντρο βρίσκεται η «ωραία Ελένη», η Ελένα του Νταβίντ την οποία ποθεί και ο Βίκτωρ. Οι δύο άνδρες συγκρούονται εξαιτίας της, ενώ ο Σάντσο υποφέρει όταν η Κλαρα δηλώνει αποφασισμένη να τον εγκαταλείψει. Τα όπλα εκπυρσοκροτούν οι άνδρες αλλά οι γυναίκες είναι η αφορμή. Οι αρσενικοί χαρακτήρες του Αλμοδόβαρ και εδώ, δεν μπορούν να πάνε πιο πέρα από τα φουστάνια, οι γυναίκες έχουν τον πρώτο λόγο.