Στην τελική ευθεία για τον Αύγουστο οι μέρες περνούν αργά. Για όσους περιμένουν τις διακοπές τους οι ώρες αυτές είναι μάλλον βασανιστικές. Τελικά όμως στη ζωή, το μόνο που δεν σταματά και δε γυρίζει πίσω είναι ο χρόνος.

Γράφω απόψε στο μπαλκόνι μου. Έχει δροσιά και θέα το φεγγαράκι. Είναι ολόκληρο τούτη τη νύχτα, και μόλις που άρχισε να αποχωρίζεται το βαθύ πορτοκαλί του χρώμα. Τα καλοκαιρινά φεγγάρια, και ιδίως τα ολόκληρα κάνουν τους ανθρώπους να στρέφουν το βλέμμα τους προς τον ουρανό. Η πανσέληνος, σαν μια ουράνια βασίλισσα κλέβει εύκολα με την μεγαλοπρέπειά της την παράσταση. Μαγνητίζει το μάτια, δείχνει το δρόμο μέσα στο σκοτάδι και γίνεται η αφορμή για μια βόλτα.