Το κύμα σκάει με δύναμη στην ακτή. Τα βοτσαλάκια δεν μπορούν να κρατηθούν στη θέση τους. Δίχως επιλογή, αφήνονται να παρασυρθούν στην ορμή της θάλασσας. Αλλάζουν θέση διαρκώς και ταξιδεύουν με τον χρόνο για μέρη άλλα. Το κύμα σκάει. Σκάει με έναν ήχο που σε νανουρίζει όσο είσαι πάνω στην αμμουδιά και κλείνεις τα μάτια. Όσο ξαπλώνεις στη ζεστή άμμο και γίνεσαι ένα με τη φύση. Μια μελωδία μοναδική σκέφτεσαι. Η θάλασσα αφρίζει, αγριεύει μα σε μαγεύει! Δεν αποφάσισες αν θέλεις να κολυμπήσεις ή να περάσεις ώρες ακούγοντάς ή βλέποντάς την. Οι αισθήσεις σου θέλουν όλες να γευτούν το μεγαλείο.
Ο ουρανός απο την άλλη μια μεγάλη αντίθεση. Σκεπάζει τη θάλασσα και είναι τόσο ήρεμος. Ο ήλιος ξαποσταίνει πίσω απο τα σύννεφα. Μια ανάσα για αυτόν πριν πάρει το δρόμο για άλλες χώρες μακρυνές. Οι ακτίνες του παντρεύονται με το γαλάζιο του ουρανού, το άσπρο του σύννεφου και στήνουνε χορό πάνω απο μια άγρια θάλασσα.
(Απόγευμα στην παραλία ΚΑΘΙΣΜΑ, Λευκάδα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου