Ένα ηλιοβασίλεμα..

Ένα ηλιοβασίλεμα στην παραλία Άη Γιάννης της Λευκάδας.Ο ήλιος δεν θα μείνει και πολύ στο οπτικό μου πεδίο.Θα χαθεί στη θάλασσα στα επόμενα λίγα λεπτά. Στην πραγματικότητα αυτό που βλέπω είναι μια απάτη, μια απλή αντανάκλαση του απογευματινού ήλιου. Ο ήλιος έχει αφήσει για σήμερα τον τόπο αυτό εδώ και ώρα.

8ο Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών

Έληξε στις 12 Ιουλίου με επιτυχία η προθεσμία αιτήσεων συμμετοχής στο 8ο Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών. Τονίζω το «με επιτυχία» γιατί δήλωσαν συμμετοχή 56 χώρες και θα διαγωνιστούν 208 ταινίες! Το φετινό Πανόραμα Φιλμ & Βίντεο θα λάβει χώρα στην Πάτρα και έχει προσελκύσει τα βλέμματα πολλών δημιουργών του εξωτερικού. Έχουν σταλεί «φιλμάκια» από τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Ρωσία, την Ινδία, το Λίβανο, το Ισραήλ, την Κίνα, την Ταϊβάν και άλλες χώρες. Το Πανόραμα θα είναι χωρισμένο σε πέντε ενότητες: «Κινηματογράφος, ειρήνης τέχνη», «Ελληνικό Πανόραμα», «Στα πέρατα της γης», «Περιδιαβαίνοντας την Ευρώπη», «Βαλκανική γειτονιά» . Η αυλαία θα ανοίξει σύμφωνα με το επίσημο πρόγραμμα στις 23 Σεπτέμβρη (Σάββατο) στις 15:00 με την ενότητα «Στα πέρατα της γης». Θα προβάλλονται ταινίες καθημερινά, μέχρι και το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου. Αυτή θα είναι και η τελευταία μέρα του Πανοράματος καθώς στις 20:00 θα πραγματοποιηθεί η τελετή λήξης και απονομής βραβείων. Θα προβληθούν δημιουργίες μικρού και μεγάλου μήκους, ντοκιμαντέρ, πειραματικές, video art και animation.

**H cinematia στηρίζει το φετινό Πανόραμα μα πάνω από όλα τους ανεξάρτητους δημιουργούς που συμμετέχουν. Όλους αυτούς τους ανθρώπους διαφόρων ηλικιών και εθνικοτήτων που έχουν το μεράκι να πουν μια ιστορία με εικόνες!**

Photos from Lefkas

Το κύμα σκάει με δύναμη στην ακτή. Τα βοτσαλάκια δεν μπορούν να κρατηθούν στη θέση τους. Δίχως επιλογή, αφήνονται να παρασυρθούν στην ορμή της θάλασσας. Αλλάζουν θέση διαρκώς και ταξιδεύουν με τον χρόνο για μέρη άλλα.

Το κύμα σκάει. Σκάει με έναν ήχο που σε νανουρίζει όσο είσαι πάνω στην αμμουδιά και κλείνεις τα μάτια. Όσο ξαπλώνεις στη ζεστή άμμο και γίνεσαι ένα με τη φύση. Μια μελωδία μοναδική σκέφτεσαι. Η θάλασσα αφρίζει, αγριεύει μα σε μαγεύει! Δεν αποφάσισες αν θέλεις να κολυμπήσεις ή να περάσεις ώρες ακούγοντάς ή βλέποντάς την. Οι αισθήσεις σου θέλουν όλες να γευτούν το μεγαλείο.

Ο ουρανός απο την άλλη μια μεγάλη αντίθεση. Σκεπάζει τη θάλασσα και είναι τόσο ήρεμος. Ο ήλιος ξαποσταίνει πίσω απο τα σύννεφα. Μια ανάσα για αυτόν πριν πάρει το δρόμο για άλλες χώρες μακρυνές. Οι ακτίνες του παντρεύονται με το γαλάζιο του ουρανού, το άσπρο του σύννεφου και στήνουνε χορό πάνω απο μια άγρια θάλασσα.

(Απόγευμα στην παραλία ΚΑΘΙΣΜΑ, Λευκάδα)

Η cinematia κάνει διακοπές

Δεν ξέρω αν κάποιοι απο σας το μαντέψατε (καθώς δεν γράφω πια τόσο συχνά), είμαι πάντως σε διακοπές απο τη Δευτέρα 17/7. Σε νησί του Ιονίου, ποιο αλλά απο τη Λευκάδα..;Ατέλειωτες παραλίες, πράσινο και καταγάλανες θάλασσες! Δεν ξέρω πότε επιστρέφω, σε διακοπές είμαι, γιατί να κάνω πρόγραμμα. ΧΑΧΑ!

Υ.Γ Μη γελιέστε, η φωτό είναι απο τον Παντελεήμονα Πιερίας! Απο αύριο φωτο Λευκαδίτικες!

Η εικόνα στον κινηματογράφο

Ο κινηματογράφος, όπως κάθε τέχνη, έχει την γλώσσα του και τα εκφραστικά του μέσα. «Μια ταινία είναι μια γραφή με εικόνες» σύμφωνα με τον Ζαν Κοκτώ. Στην περίπτωση της έβδομης τέχνης λοιπόν η αρχή του παντός είναι η εικόνα.
Η εικόνα αποτελεί το βασικό στοιχείο της κινηματογραφικής γλώσσας. Είναι η φιλμική πρώτη ύλη. Η γέννησή της όμως είναι σημαδεμένη από μια βαθιά αντίφαση. Από τη μια είναι το προϊόν της αυτόματης ενέργειας μιας μηχανής (η οποία καταγράφει με ακρίβεια και αντικειμενικότητα την πραγματικότητα μπροστά της) αλλά από την άλλη, αυτή της η ενέργεια εξαρτάται από τον σκηνοθέτη της ταινίας. Η αντίφαση αυτή έχει πυροδοτήσει πολλές συζητήσεις σχετικές με το αν η κάμερα καταγράφει την πραγματικότητα ή όχι.
Είναι γεγονός ότι η κινηματογραφική εικόνα είναι προικισμένη με τις περισσότερες μορφές της πραγματικότητας όπως την κίνηση. Ο ήχος είναι εδώ και χρόνια ακόμη ένα στοιχείο της κινηματογραφικής εικόνας, μαζί με το χρώμα ή την απουσία του. Η δύναμη της εικόνας είναι εμφανής εφόσον πολλές φορές παρασύρει τον θεατή στο να πιστεύει στην αντικειμενική ύπαρξη των όσων βλέπει στο πανί. Ο έμπειρος όμως θεατής πρέπει να γνωρίζει ότι ναι μεν ο κινηματογράφος μπορεί να καταγράψει την πραγματικότητα αλλά τίποτα από τα όσα βλέπει δεν είναι τυχαία. Σε ένα πλάνο βλέπουμε το συγκεκριμένο σπίτι και δέντρο αυτό που ο σκηνοθέτης επιλέγει για εμάς. Θα έλεγε κανείς ότι παρακολουθούμε μια μη-ρεαλιστική και αναδημιουργημένη πραγματικότητα, σύμφωνα με ότι εκφράζει συγκινησιακά και νοητικά τον σκηνοθέτη. Η κινηματογραφική εικόνα μας δίνει μια αναπαράσταση της πραγματικότητας που ο φαινομενικός ρεαλισμός της είναι ενισχυμένος από την καλλιτεχνική ενόραση του δημιουργού. Ο σκηνοθέτης λοιπόν της ταινίας κρατά τα ηνία της πραγματικότητας. Ο κάθε θεατής θα αντιδράσει απέναντι σε αυτό που βλέπει με βάση τις προτιμήσεις, το γούστο του, την παιδεία του, τις κοινωνικές του απόψεις, την καλλιέργειά του, τις προκαταλήψεις, τις γνώσεις και την άγνοιά του. Το κοινό εύκολα συγκινείται και δακρύζει, συμπάσχει και χαίρεται.
Με βάση τους νόμους του κινηματογραφικού σύμπαντος η εικόνα πρώτα αναπαράγει την «πραγματικότητα», ύστερα συγκινεί τα συναισθήματά μας και τέλος παίρνει ιδεολογική κι ηθική σημασία. Η εικόνα μας οδηγεί συγκινησιακά στο συναίσθημα, και από εκεί στην ιδέα.
Λόγω της φύσης του ο κινηματογράφος κατηγορήθηκε ως εύκολη τέχνη διότι παρουσιάζει ότι θέλει να επικοινωνήσει μαζί μας με εικόνες. Η εικόνα όμως τη στιγμή που δεν εννοεί πάντα μόνο αυτό που δείχνει αλλά δημιουργεί συναισθήματα και συνειρμούς που δεν βλέπουμε, και θέτει με αυτόν τον τρόπο τη σκέψη μας σε κίνηση, διαψεύδει κάθε κατηγορία τέτοιου είδους. Μια εικόνα δεν έχει πάντα ένα νόημα. Και έτσι μόνο δυο αισθήσεις, η όραση και η ακοή, δεν φαίνονται να είναι αρκετές για την κατανόηση μιας ταινίας. Το κοινό πρέπει να μάθει να «διαβάζει» μια ταινία, να αποσυμβολοποιεί το νόημα των εικόνων.

Women of the night(2000)

«Γυναίκες της νύχτας» ελληνιστί…Τυχαία την είδα προχθές, γυρίζοντας απ’έξω την πέτυχα κάνοντας ζάπινγκ, ξημερώνοντας. Ασυνήθιστη ταινία του Zalman King. Δεν ξέρω τι μπορείτε να φανταστείτε από τον τίτλο, πάντως πρόκειται για τρεις ιστορίες γυναικών, ιστορίες αγάπης, πάθους και εκδίκησης. Ως εδώ ίσως πείτε so what, we’ve seen it before. No,no you haven’t…θα πω εγώ.

Το δυνατό στοιχείο της ταινίας είναι η περίεργη «αφήγησή» της. Οι ιστορίες ξετυλίγονται μπροστά μας με τη «βοήθεια» θηλυκών «radio personalities» (κοινώς γυναίκες εκφωνήτριες- παρουσιάστριες ραδιοφώνου). Διηγούνται με χάρη (και αισθησιακή φωνή) τρεις διαφορετικές ιστορίες, μιας ηθοποιού, μιας κληρονόμου και μιας δικηγόρου. Τρεις διαφορετικές γυναικείες προσωπικότητες, η κάθε μια έχει το δικό της παρελθόν, παρόν, μέλλον και πρόβλημα! Έχουν όμως κοινά στοιχεία το χάος της κοινωνίας τους, τη μοναξιά και έντονο το αίσθημα της επιβίωσης .
Μου άρεσε για το πρωτότυπο στυλ αφήγησης και την ωραία αίσθηση που μου άφησε. Γιατί; Γιατί θυμήθηκα πως είναι να ακούς μια ωραία φωνή απο το ραδιόφωνο, γιατί θυμήθηκα τις μέρες ραδιοφώνου μου!

Τι είναι αυτό που το λένε"ποιόητα ζωής;"

Έχετε σκεφτεί ότι κάτι όπως το πολυ-χρησιμοποιημένο 'ποιότητα ζωής' είναι για τον καθένα μας κάτι διαφορετικό; Τι σημαίνει ποιότητα ζωής;
Σίγουρα για κάποιους είναι η αφθονία των υλικών αγαθών. Θεωρούν ότι βάζουν ποιότητα στη ζωή τους με το να τρώνε σε ένα ακριβό εστιατόριο ή να κυκλοφορούν ένα ακριβό αμάξι. Ποιότητα νιώθουν άλλοι ότι είναι το χρήμα με το οποίο χαρίζεις στον ευατό σου ότι ποθεί!Άλλοι πάλι θεωρούν ότι η ποιότητα της ζωής βρίσκεται στην τέχνη. Είναι όμως μια μικρή παγίδα αυτή, διότι υπάρχουν άνθρωποι που πιέζουν στην ουσία τον εαυτό τους για να γίνουν 'μέρος των κουλτουριάριδων' και τι καταφέρνουν;Τίποτα...Αδιέξοδο αντί για διέξοδο.Διαβάζουν, ακούν, βλέπουν πράγματα που δεν τους ευχαριστούν και κυνηγούν events για να είναι απλά εκεί. Αν η τέχνη δεν μπει στη ζωή σου σαν κάτι το φυσιολογικό 'like the leaves on the tree' (όπως λέει ο J.Keats) δεν έχει νόημα.
Πριν απο περίπου έξι χρόνια, είχα διαβάσει σε βιβλίο του Κούντερα μια φράση που μένει για πάντα στο μυαλό μου "τι να περιμένει κανείς απο ένα λαό που ξυπνάει με ξυπνητήρι;". Λυπάμαι που δεν θυμάμαι τι έλεγαν οι γραμμές πριν ή μετά..
Προσπαθώ όσο μπορώ να μην χρησιμοποιώ ξυπνητήρι ..Ξεκινώ την μέρα μου με έναν ελληνικό καφέ πάντα, σε θερμοκρασία δωματίου..Δεν διανοούμαι να αγχωθώ για τίποτα πρωί πρωί. Ακόμη και κάτι να γίνει πριν φύγω, όταν ξεκινώ για τη δουλειά και ακούω ραδιόφωνο με ένα τραγούδι ξεχνιέμαι.Πετυχαίνω να βρίσκω πάντα κάτι θετικό στη δουλειά μου (απο σημαντικό ως τελείως ασήμαντο) που κάθε μέρα εμφανίζεται σαν κίνητρο για να δουλέψω. Αφαιρώ απο τη ζωή μου όσα με πιέζουν, αφήνω κάτι που μπορώ να κάνω αύριο για μεθαύριο, και είμαι ικανή να το αναβάλλω όσο μπορώ. Αντιμετωπίζω τα προβλήματα ένα ένα (ποιός νομίζει ότι λύνονται όλα μαζί;). Όσο κουρασμένη και αν είμαι,μόλις επιστρέψω στο σπίτι και κλείσω την πόρτα, όλα είναι παρελθόν. Ασχολούμαι με την τέχνη για μένα! Αρκετές φορές δεν βλέπω μια ταινία γιατί δεν είμαι σε διάθεση και δεν κρίβομαι ότι είδα pizza movie για κατανάλωση απλά. Αν δε μου αρέσει κάτι στην τέχνη θα το πώ χωρίς να φοβάμαι ότι θα με πουν απαίδευτη. Βρήκα στην τέχνη μια ποιότητα ζωής για μένα (όχι για το social status μου), έναν καινούργιο κόσμο. Όταν κοιτάζω το φεγγάρι βλέπω όνειρα, στον ορίζοντα βλέπω το μέλλον. Απολαμβάνω στιγμές ζωής, αφουγκράζομαι τους ανθρώπους. Σιγοτραγουδώ πάντα κάποια μελωδία. Χαμογελώ συχνά κατα τη διάρκεια της μέρας και δεν ξεχνώ να κάνω και τους γύρω μου να χαμογελούν..!Η ζωή είναι ένα δώρο, το κουτί ανοίγει και είναι η πρώτη χαρά. Έχει όμως και άλλα κουτάκια μέσα, άλλα μεγάλα, άλλα μικρά, γιατί να τα αφήσουμε κλειστά; Γιατί να χάνουμε τις μέρες μας γκρινιάζοντας; Είναι Κυριακή και είναι χαρά θεού σήμερα!

Λούφα και παραλλαγή, η απάτη(;)

Πραγματικά θέλω να συζητήσουμε αυτή την ταινία...!Δεν ήθελα με τίποτα να τη δώ στο σινεμά ακόμη και σε DVD club την απέφευγα, μέχρι τη στιγμή που μου είπαν ότι έχουν προσφορά DVD στα 2 παίρνεις συν ένα ακόμη, δώρο.Μην ξέροντας ποιο δώρο να διαλέξω, έπιασα τη "Λουφα" (Σειρήνες στο Αιγαίο...). Με πολύ λίγα λόγια δε μου άρεσε καθόλου, ούτε καν γέλασα! Αν κάπου έκανα ένα "χα" ήταν λίγο με τον Κρητικό της ταινίας. Πείτε μου τη γνώμη σας, μήπως φταίει το οτι ως γυναίκα δεν πήγα και ούτε πρόκειται να πάω στρατό; Γιατί δεν γέλασα; Έχει πρόβλημα το sense of humour μου; Γιατί όλη η Ελλάδα ενθουσιάστηκε; Εγώ τη βρήκα μια μέτρια και πολύ χλιαρή ταινία.Αν με τις βρισιές πρέπει ο μέσος Έλληνας να ξεκαρδίζεται, συγνώμη δεν ανήκω στην κατηγορία αυτή.

Οι κόποι μιας χρονιάς..

έγιναν σήμερα αυτοκίνητο. Το πρώτο μου αμάξι θα είναι σε 4 μέρες κάτω απο το σπίτι μου.Είναι όπως ακριβώς και στη φωτογραφία!Το πρώτο μου αμάξι και το αγοράζω με ολόδικά μου λεφτά.Δούλεψα πολύ την χρονιά που έφυγε, έψαξα και πολύ(όλες τις αντιπροσωπίες), κατέληξα στο toyota corolla-privilege (1.400 κυβικά, 97 άλογα).
Είναι συγκινητικό να κατακτάς σε αυτή την ηλικία κάτι τέτοιο απο μόνη σου, αυτό αισθάνομαι σήμερα. Την ώρα που το "έκλεινα" μου ήρθαν flashback σκηνές απο τη χρονιά που έφυγε, σκηνές απο το τρέξιμό μου, μέσα στο κρύο, τη βροχή, το χιόνι, πρωί-μεσημέρι-απόγευμα.Καμάρωσα τον εαυτό μου για την υπομονή, για την όχι μόνο πολλή δουλειά μου αλλά και την υπευθυνότητα που έδειξα αυτή την χρονιά.Θα γιορτάσω την αγορά αυτή πηγαίνοντας βόλτες με φίλους (υπάρχει κάτι καλύτερο απο το να μοιράζεσαι τη χαρά σου με ανθρώπους που σε αγαπούν;;)

‘Madagascar’ I like to move it!

Μια ιστορία για μικρούς και μεγάλους ή για μεγάλους και έπειτα για μικρούς!
Μετά τα δύο ‘Shrek’ που γνώρισαν παγκοσμίως μεγάλη επιτυχία και βρήκαν απήχηση όχι μόνο σε λιλιπούτειους θεατές, ήρθε να μας ξεσηκώσει μια καινούργια παρέα. Πρωταγωνιστούν τέσσερα χαριτωμένα ζώα ο Alex το λιοντάρι, o Marty η ζέβρα, o Melman η καμηλοπάρδαλη και η Gloria ο ιπποπόταμος. Ζουν αρμονικά σε ένα από τους ζωολογικούς κήπους της Νέας Υόρκης όπου κόσμος συρρέει να τους δει από κοντά. Η πρωτότυπη πλοκή της ταινίας αρχίζει όταν ο Marty κάνει μια ευχή σβήνοντας το κεράκι των 10 χρόνων του και δεν είναι άλλη από το βρεθεί στη φύση! Η ζέβρα θέλει να μάθει πως είναι η ζωή έξω από τα κάγκελα του ζωολογικού και…το σκάει. Οι φίλοι του δεν μπορούν παρά να αρχίσουν το ψάξιμο για να τον φέρουν πίσω. Κάπου εκεί όμως τα πράγματα μπερδεύονται, οι άνθρωποι θέλουν να τους ελευθερώσουν και βρίσκονται σε πλοίο προς την Αφρική! Φτάνουν στη Μαδαγασκάρη με ανορθόδοξο τρόπο και εκεί αρχίζει η περιπέτεια. Πώς μπορούν ζώα που έμαθαν να ζουν σε κλουβί να προσαρμοστούν στην άγρια φύση;
Είδα την ταινία στα Αγγλικά και χωρίς υπότιτλους. Γέλασα με τους πρωταγωνιστές γιατί είχαν κάτι πολύ ανθρώπινο και Νέο-υορκέζικο. Άλλοι ωραιοπαθείς, άλλος νευρωτικός και υποχόνδριος, άλλος περιπετειώδεις. Καθώς παρακολουθούσα αναγνώρισα και αναφορές σε άλλες ταινίες που ήταν έξυπνες. Πυρετός το Σαββατόβραδο, Good Morning Vietnam και το καλύτερο όλων…American Beauty!Ένα μικράκι δεν θα τα αναγνώριζε αλλά αυτό κάνει την ταινία διασκεδαστική και για μας τους μεγάλους. Βεβαίως μέσα σε όλα αυτά ένας μεγάλος παρατηρεί στην κοινωνία των ζώων και κομμάτια της δικής μας καθημερινότητας

:-p

Γάμος αλά Ελληνικά

Πολλοί φίλοι μου παντρεύονται φέτος!Μια απο αυτούς είναι και η Βίκη. Παντρεύτηκε τον καλό της Πάρη σήμερα το βραδάκι!
Με τη Βίκη είχαμε μπορώ να πω μια κοινή πορεία για πολλά χρόνια.Έτυχε να είμαστε 3 χρόνια συμαθήτριες στο Γυμνάσιο (εκεί γνωριστήκαμε) και στην Α' Λυκείου. Είχαμε αρκετά κοινά, κοινές παρέες, μαθαίναμε και οι δυο φλάουτο επι χρόνια στο ίδιο Ωδείο, και παίζαμε και στη Φιλαρμονική του δήμου μας. Κάναμε πολλή παρέα μέχρι που έφυγα 2 χρόνια (Β'+Γ' Λυκείου) με τους εκπαιδευτικούς γονείς μου στο εξωτερικό. Η Βίκη είχε στεναχωρηθεί, το ίδιο και εγώ. Κρατήσαμε όμως επαφή. Η τύχη (;) το έφερε να γίνουμε και συμφοιτήτριες στην Αγγλική Θεσ/νίκης. Είμασταν λίγο απόμακρες στην αρχή αλλά σύντομα βρήκαμε τους παλιούς μας εαυτούς και δέσαμε πάλι. Κάναμε και ως φοιτήτριες καλή παρέα. Μετά το πτυχίο όμως οι δρόμοι μας χωρίσανε και ας ζούμε πια στην ίδια πόλη. Μας έδωσε την αφορμή για επαφή ο ΑΣΕΠ 2006 (ασχετο;).Η Βίκη διορίζεται, εγώ πάω για τον επόμενο γύρω :-p. Σε στυλ να μην ξεχνιόμαστε, βρισκόμαστε, χανόμαστε...κατάλαβα όμως απόψε, πηγαίνοντας στο γάμο της ότι για κάποιους ανθρώπους τα συναισθήματά μου δεν άλλαξαν. Την είδα ευτυχισμένη και χάρηκα! Δεν ξέρω ποιοι λόγοι δυσκολεύουν την ανθρώπινη επαφή τελικά.
Σήμερα θυμήθηκα πως πάντα λέγαμε (χρόνια πριν) ότι απο την παλιά παρέα η Βίκη θα παντρευτεί πρώτη. Της εύχομαι τα καλύτερα και μόνο μπροστά της!Να είναι ευτυχισμένη κάνοντας τη ζωή που ονειρευόταν όταν μικρή μοιραζόταν τις σκέψεις της μαζί μου. Αν στον κινηματογράφο ένας γάμος δίνει στην ταινία το Happy end λίγο πριν τους τίτλους τέλους, στην πραγματικότητα που βιώνουμε συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο! Όσο και αν η τέχνη μιμείται τη ζωή, στην πεζή καθημερινότητά μας, ένας γάμος είναι μια αρχή πολλά υποσχόμενη! Να ζήσετε όπως ποθείτε και να κάνετε όνειρα πολλά!