Α! Είδα και το Ο κύριος Ιμπραήμ και τα λουλούδια του Κορανίου! Ωραία ιστορία και κάτι πέρα από τα συνηθισμένα επιτέλους! Η ιστορία έχει ως εξής: ένας teenager εγκαταλείπεται από τον πατέρα του και δένεται συναισθηματικά με ένα μουσουλμάνο παντοπώλη της γειτονιάς (Ομάρ Σαρίφ). Ο τελευταίος μη έχοντας οικογένεια υιοθετεί τον νεαρό και ταξιδεύουν ως την Κωνσταντινούπολη (το τέλος δεν σας το λέω!!!).
Και από το μελό περνάμε στο μιούζικαλ (φέτος κινηματογραφικά είχαμε όλα τα καλά). Τι άλλο; The Phantom of the Opera Αγγλιστί ή αλλιώς Το Φάντασμα της Όπερας. Εντυπωσιακό! Τόσο που μετάνιωσα που δεν το είδα στο Λονδίνο, live on stage και αντ’αυτού επέλεξα τότε το Chicago…Προσεγμένη δουλειά, ωραία σκηνικά, ωραίες φωνές και το θέμα του πάντα επίκαιρο: Η εξουσία στην τέχνη…τελικά σε ποιόν ανήκει το ταλέντο; Σ’αυτόν που το έχει ή που το ανακαλύπτει; Και από όλα αυτά φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει ο έρωτας! Έχοντας τα βασικά στοιχεία μιας ιστορίας που πουλάει (ίντριγκα, δόξα, καταξίωση, ομορφιά, ασχήμια και σασπένς) είναι εύλογο το ότι «ανεβαίνει» κάθε χρόνο, πάνω από μια δεκαετία και με μεγάλη επιτυχία σε κεντρικό θέατρο του Λονδίνου.
1 σχόλιο:
Εντυπωσιακό το Φάντασμα, δεν λέω. Αλλά κινηματογραφικά απίστευτα βαρετό. Αντί να έχουν το νου τους στην ταινία, οι παραγωγοί αγχώθηκαν μήπως μία, από τα δισεκατομμύρια δεκάρες που επένδυσαν, δεν δείξει στην οθόνη. Πιο πολύ έβλεπα το άγχος τους, παρά την ταινία.
*
relax guys, it's only a movie.
*
Δημοσίευση σχολίου