Οι αναμνήσεις...

'' Όλο το πρόβλημα ήταν πως να σκοτώσω την ώρα μου και δεν ένιωθα πια ανία από τη στιγμή που έμαθα να θυμάμαι...Τότε συλλογίστηκα πως ο άνθρωπος που είχε ζήσει μόνο μια μέρα θα μπορούσε να ζήσει χωρίς κόπο εκατό χρόνια στην φυλακή. Θα είχε αρκετά πράγματα να θυμάται και να μην βαρεθεί. Ήταν ένα πλεονέκτημα αυτό.''

Αλμπέρ Καμύ (Ο Ξένος)

Αλήθεια μπορεί τελικά κάποιος να ζεί στην απομόνωση και να επιβιώνει ανατρέχοντας στο παρελθόν και μάλιστα σε μια μόνο μέρα; Πόση δύναμη για ζωή μπορεί να αντλήσει κάποιος από τις αναμνήσεις του; Σίγουρα οι αναμνήσεις μας, μας γεμίζουν με μια περίεργη ασφάλεια γιατί ότι θυμόμαστε το έχουμε ζήσει. Το μέλλον μόνο να το ονειρευτούμε μπορούμε. Έτσι τελικά αυτό που πραγματικά μας ανήκει είναι το παρελθόν! Οι ευχάριστες ή δυσάρεστες αναμνήσεις μας είναι κομμάτι του ευατού μας, συνθέτουν την προσωπικότητα μας. Βέβαια είναι πολλοί αυτοί που θέλουν να διαγράψουν τα μελανά σημεία της ζωής τους αλλά προσωπικά δεν βρίσκω τον λόγο. Οι δύσκολες στιγμές είναι που σε ωριμάζουν και διαμορφώνουν την στάση ζωής σου γενικότερα. Όσο για την άποψη του Καμύ σχετικά με το παρελθόν διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις...

Μπορούμε τελικά να σώσουμε τις αναμνήσεις μας από το πέρασμα του χρόνου με το να τις ανακαλούμε συχνά αλλά μόνοι μας ; Ο Καμύ πιστεύει πως ναι, δίνοντας έμφαση στην δύναμη του νου ως μηχανή του χρόνου που σε πηγαίνει πίσω, προσφέροντάς σου ‘υλικό προς επεξεργασία’ μέσα στο σκοτάδι της φυλακής.

Πόσο ζωντανή μπορεί να κρατηθεί όμως μια ανάμνηση στο μυαλό ενός ατόμου εαν αυτός δεν έχει τη δυνατότητα να την μοιραστεί με άλλους; Ένας άλλος αγαπημένος μου συγγραφέας ο Μίλαν Κούντερα, τονίζει τον καθοριστικό ρόλο που παίζουν οι φίλοι στην διατήρηση των αναμνήσεών μας. Κατά τη γνώμη του ο πιο σημαντικός ρόλος των φίλων στη ζωή μας είναι ότι μας βοηθούν να κρατήσουμε τις αναμνήσεις μας ζωντανές. Αναλογιστήκατε ποτέ πώς θα ήταν αν τα μισά γεγονότα της ζωής σας τα είχατε περάσει μόνοι; Πιστεύετε ότι θα τα θυμόσασταν; Για μένα αμφιβάλω...

Οι φίλοι είναι εκείνοι που με την πρώτη ευκαιρία αρχίζουν τα ‘θυμάσαι πέρυσι τέτοιο καιρό που ήμασταν…’ κτλπ, και έτσι επανέρχονται στο μυαλό μας διάφορες καταστάσεις. Έτσι στην ουσία οι φίλοι μας είναι ο καθρέφτης των αναμνήσεών μας. Εγώ, παρόλο που δεν προσκολούμαι αποκλειστικά στο παρελθόν, το βρίσκω πολύ ευχάριστο να συναντιέμαι με καλούς φίλους και να σκαλίζουμε το κοινό μας παρελθόν. Να θυμόμαστε πρόσφατα ή παλαιότερα περιστάτικα... να αλληλοσυμπληρώνουμε το παρελθόν μας!!!Είναι ότι καλύτερο για να διασώσουμε τις μικρές ή μεγάλες μας στιγμές!!!!!!!!!