5 Πράγματα για μένα, the word is not enough

Μα πέντε είναι πολύ λίγα… Πως μπορώ να περιγράψω τον εαυτό μου μέσα από πέντε «πράγματα» mission impossible αλλά θα προσπαθήσω, σήμερα που είναι και η τελευταία μέρα του μήνα…

1ον : Όταν ήμουν μικρή (γύρω στα έξι) παρατήρησα ταξιδεύοντας με το αυτοκίνητο ότι ο ήλιος με ακολουθούσε όπου και αν πήγαινα. Είχα ενθουσιαστεί με την ιδέα ότι αυτή η φωτεινή μπάλα «έρχεται» μαζί μου γιατί είμαι κάτι ξεχωριστό. Μετά έμαθα από τη Φυσική την αλήθεια και απογοητεύτηκα : δεν ήμουν εγώ η εκλεκτή…
2ον : Δεν θυμάμαι (δυστυχώς) ποια ταινία πρωτοείδα στον κιν/φο, θυμάμαι όμως ότι ήταν σε μικρή ηλικία και πιθανότατα ήταν cartoon και Κυριακή πρωί. Έχω ακόμη νωπές τις μνήμες από προβολές (όταν ήμουν γύρω στα 10) όπου με συνόδευε η μάνα μου στη σκοτεινή αίθουσα για ταινίες όπως το «Χορεύοντας με τους Λύκους».
3ον : Στο δημοτικό, για κάθε σίριαλ που παρακολουθούσα (παρόλο που οι δικοί μου με κυνηγούσαν να μη βλέπω τηλεόραση) σκεφτόμουν και τη συνέχειά του, τι θα γίνει στο επόμενο επεισόδιο. Ποτέ δεν έπαψα να πλάθω ιστορίες, ποτέ δεν έπαψα να βλέπω όνειρα. Ποτέ δεν ξέχασα πότε ανακοίνωσα στη μαμά μου ότι θέλω να σπουδάσω κινηματογράφο. Ήμουν 23 ετών, στη Θεσσαλονίκη, στο «Δωμάτιο με θέα» επάνω από την Πλατεία Αριστοτέλους.
4ον : Δεν ξεχωρίζω τις ταινίες σε «ποιοτικές ή μη ποιοτικές». Δεν πιστεύω σε τέτοιους όρους. Ακόμη συγκινούμαι με κάποιες ταινίες και ας βλέπω μπροστά μου βήμα βήμα πως ο σκηνοθέτης με παρασύρει να δεθώ με χαρακτήρες φανταστικούς και να συμπάσχω.
5ον : Πιστεύω ότι είναι ευτυχία να μπορεί κανείς να κάνει επάγγελμα το χόμπι του. Εγώ, αν και απέκτησα MA in film studies, παραμένω μια δεινή οπαδός της τέχνης αυτής αλλά τα προς το ζην (προς το παρόν) κερδίζω από τη διδασκαλία Αγγλικών(με το πτυχίο της Αγγλικής). Δεν με ενοχλεί, σημασία έχει τι διάσταση δίνεις στην καθημερινότητά σου. Ανακάλυψα λοιπόν κάτι δημιουργικό στη διδασκαλία. Έδωσα μια άλλη διάσταση στη δουλειά μου, έδωσα αγάπη και μεράκι και κατάλαβα ότι μέσα από την τέχνη αλλάζω τον τρόπο με τον οποίο βλέπω τον κόσμο.

Υ.Γ Για όσους δεν αρκούνται να με δουν μόνο μέσα από 5 πράγματα, σας ικανοποιώ την περιέργεια

ΕΔΩ

United 93, Paul Greengrass

Για το United 93 έχω ξαναμιλήσει από αυτό εδώ το «βήμα». Ξαναέρχεται στη επικαιρότητα πέρα από το ότι κυκλοφόρησε σε DVD, λόγω των όσκαρ. Υποψήφιο για δυο όσκαρ (καλύτερης σκηνοθεσίας και καλύτερου μοντάζ) το United 93 ξεχωρίζει ανάμεσα στις υπόλοιπες ταινίες γύρω από την πτώση των δίδυμων πύργων. Ξεχωρίζει λόγω της σκηνοθεσίας της, των άσημων ηθοποιών και την ισορροπία «περιπέτειας» και «δράματος».
Μεγάλο μέρος της ταινίας διαδραματίζεται στον πύργο ελέγχου όπου πολλοί άνθρωποι αγωνιούσαν τις κρίσιμες εκείνες ώρες και προσπαθούσαν να αποτρέψουν το μοιραίο. Η πτήση αυτή της United ήταν η μοναδική πτήση υπό τον έλεγχο των τρομοκρατών που δεν βρήκε τον "προορισμό" της στις 11 Σεπτέμβρη. Ο στόχος της ήταν ο Λευκός Οίκος αλλά «χάθηκε» όταν οι επιβάτες του αεροπλάνου αποφάσισαν να μαζέψουν όλο το κουράγιο τους, να επιτεθούν στους τρομοκράτες, να εισβάλουν στο πιλοτήριο και να ρίξουν τελικώς το αεροπλάνο σε ένα χωράφι.
Το ντοκιμαντερίστικο στυλ του Paul Greengrass δίνει μια αληθοφάνεια στην ταινία και ένα ρυθμό που σε «δένει» με την ιστορία που διηγείται, χωρίς υπερβολές. Σκηνές ανθρώπινες καθώς οι επιβάτες ζούν τις τελευταίες τους στιγμές πριν τη σύγκρουση.
Πέρα από τελετές και βραβεία, είναι μια άλλη ματιά στα γεγονότα εκείνης της μέρας…

Let's get romantic...

Χθες ήταν Τρίτη και 13, για πολλούς πονοκέφαλος το άκουσμα...Μια τέτοια μέρα την υποδέχτηκε η Τετάρτη και 14ης Φεβρουαρίου.
Όλοι λένε πως δεν περιμένουν αυτή τη μέρα για να εκφράσουν την αγάπη τους. Όλοι όμως όσοι το λένε πέφτουν στη παγίδα(;) μιας μικρής έστω χειρονομίας αγάπης.
Βγαίνω απο την κρυψώνα μου και λέω μια δική μου εκδοχή...
"ΟΠΟΥ ΠΑΣ,ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ,ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ/Η ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ/Α Η'ΜΕ ΜΙΑ ΙΔΕΑ,Η ΜΕΡΑ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙ'ΑΓΑΠΗ,ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ!ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΟΠΟΙΑ ΜΟΡΦΗ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ!"
Οι περισσότερες τέχνες ύμνησαν τον έρωτα και τον ρομαντισμό. Για χάρη της αγάπης γράφτηκαν ποιήματα, πεζά, ζωγραφίστηκαν πίνακες μοναδικοί και γυρίστηκαν άλλες τόσες ταινίες.Αυτός ο μικρός φτερωτός θεός που χτυπά εκεί που δεν τον περιμένεις βρίσκεται παντού. Στον κινηματογράφο η "βασίλισα" του ρομαντισμού είναι και θα είναι η Meg Ryan. "Όταν ο Χάρυ γνώρισε τη Σάλυ" τίποτα δεν παρέμεινε ίδιο στο λευκό πανί.Η ιστορία τους άνοιξε ένα καινούργιο κεφάλαιο στο Romantic Comedies genre.Οι ρομαντικές ταινίες ξαναγύρισαν, φρέσκες (σαν "νέο" είδος) αλλά με πολλές πινελιές απο το παρελθόν, για να μαγέψουν και το πιο δύσπιστο κοινό.
Η μικροκαμομένη γαλανομάτα Meg συνέχιζε να ταυτίζεται με το είδος και βρέθηκε παρέα με τον "Άγρυπνο στο Σιάτλ". Τον εκεί πρωταγωνιστή της Τομ Χάνκς ξανασυνάντησε (γνωστή συνταγή) στο "Έχετε μήνυμα στον υπολογιστή σας". Έδωσε "French Kiss" και έγινε "Addicted to Love" σύντομα. Συνάντησε έναν άνδρα άλλης εποχής στο "Kate & Leopold" και έκανε πολλές γυναίκες δυστυχισμένες αφού δεν υπάρχουν τέτοιοι άνδρες πια...
Ο Χιου Γκραντ, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού χαμογελούσε με τη γοητεία ενός Άγγλου νεαρού με μαλλί φλου και φωτινά γαλάζια μάτια, παρεβρησκόμενος σε "Τέσσερις γάμους και μια κηδεία". Μετά βρέθηκε μια "Βραδιά στο Νότινγκ Χίλ" και δίδαξε ότι η ζωή είναι τα απλά καθημερινά πράγματα. Τρύπωσε στο "Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς" δύο φορές αλλά ήταν πολύ σκληρός για να είναι αληθινός. "Δυο βδομάδες προθεσμία" για τη Σάντρα Μπούλοκ ήταν αρκετές, το Χριστουγεννιάτικο όμως περιτύλιγμα του "Love Actually" συγκίνησε περισσότερες καρδιές...
Για να μην πάθετε overdose κλείνω εδώ.Δεν είναι οι μοναδικές ταινίες του είδους τους, είναι όμως αντιπροσωπευτικές και σίγουρα για τους φαν θα μείνουν κλασικές.
Φέτος σκεφτείτε ότι μπορείτε να πείτε πολλά με μια ταινία.Αφήστε το στόρυ να μιλήσει σε εσάς και τον αγαπημένο/η σας Για μένα παραμένει το καλύτερο δώρο σε ένα σκουφάκι, έξω απο την πόρτα μου...

Καλημέρα!

Μάλλον έχω χαθεί σε μια περίεργη γιορτή.Μέρες πολλές κρατάει και κάπου αλλού με πάει. Είμαι παντού και πουθενά, πέρα μακρυά!

Καλή βδομαδά!

Toy Story (1995)

Ιστορία παιχνιδιών για τη σημερινή Κυριακή… Πως θα ήταν ο κόσμος μικρών και μεγάλων αν τα παιχνίδια είχαν στόμα και φωνή, πυγμή και χαρακτήρα;
Μια ωραία μέρα, σε ένα γενέθλιο πάρτι προστίθεται στην κοινωνία των παιχνιδιών ένα νέο παιχνίδι. Ένα φανταχτερό διαστημόπλοιο με τον αστροναύτη του. Τα παιχνίδια, και κυρίως ο καουμπόης της παρέας Woody, φοβούνται πως ήρθε το τέλος τους. Στην ιδέα και μόνο ότι το συμπαθές αγοράκι, ο ιδιοκτήτης και φίλος τους, Andy, ενθουσιασμένος με το Buzz, ίσως να μην ασχοληθεί πλέον με τον Woody, ο καουμπόης αισθάνεται χάλια. Ο Woody δείχνει την δυσαρέσκειά του προς τον Buzz και σε ένα καβγά ο αστροναύτης κατά λάθος πέφτει από το παράθυρο, όλα όμως τα παιχνίδια τον κατηγουρούν για δολοφόνο. Ο Woody τώρα πρέπει να βρει τον Buzz και να αποδείξει ότι δεν τον σκότωσε. Έτσι Woody και Buzz ξεμένουν εκτός σπιτιού παρεούλα και περνούν διάφορες περιπέτειες μέχρι να ενωθούν με τα υπόλοιπα παιχνίδια και να λυθεί η παρεξήγηση.
Ο μυστικός κόσμος των παιχνιδιών επι της οθόνης, γοητεύει σαν ιδέα μικρούς και μεγάλους.Όσο για τους μικρούς, εξάπτει τη φαντασία τους ενώ για τους μεγάλους θεατές θυμίζει κάτι από τα παιχνίδια που κατά καιρούς κρατήσαμε στα χέρια μας.Τι θα λέγανε τα παιχνίδια μας κρυφά απο εμάς στο σκοτάδι;Τα κουράσαμε;Τα χαλάσαμε;Τα παραμελήσαμε;

Καλή Κυριακή!Εδώ στην Πιερία κάνει κρύο σήμερα, φυσάει και έχει μια συννεφιά που θυμίζει Αγγλία. Ας είναι, τόσος ήλιος μας ξεσήκωνε ως τώρα, έκαιγε τα πρόσωπά μας...ίσως χιονίσει και πάρουμε τα βουνά..! Τη βόλτα μας πάντως θα την κάνουμε, αναχώρηση κατα τις 5, προορισμός άγνωστος, ώρα επιστροφής άγνωστη και αυτή...

Υποψήφιοι της 79ης Απονομής Όσκαρ

Για το oscar

Α'Ανδρικού Ρόλου
Leonardo DiCaprio in “Blood Diamond”
Ryan Gosling in “Half Nelson”
Peter O’Toole in “Venus”
Will Smith in “The Pursuit of Happyness”
Forest Whitaker in “The Last King of Scotland”

Α' Γυναικείου Ρόλου
Penélope Cruz in “Volver”
Judi Dench in “Notes on a Scandal”
Helen Mirren in “The Queen”
Meryl Streep in “The Devil Wears Prada”
Kate Winslet in “Little Children”

Καλύτερης Σκηνοθεσίας
“Babel” (Paramount and Paramount Vantage) Alejandro González Iñárritu
“The Departed” (Warner Bros.) Martin Scorsese
“Letters from Iwo Jima” (Warner Bros.)Clint Eastwood
“The Queen” Miramax, Pathé and Granada)Stephen Frears
“United 93” Universal and StudioCanal) Paul Greengrass

Καλύτερης Ταινίας
“Babel”Alejandro González Iñárritu, Jon Kilik and Steve Golin, Producers
“The Departed”Martin Scorsese
“Letters from Iwo Jima”Clint Eastwood
“Little Miss Sunshine” David T. Friendly
“The Queen”Stephen Frears



















Β' Ανδρικού Ρόλου
Alan Arkin in “Little Miss Sunshine” (Fox Searchlight)
Jackie Earle Haley in “Little Children” (New Line)
Djimon Hounsou in “Blood Diamond” (Warner Bros.)
Eddie Murphy in “Dreamgirls” (DreamWorks and Paramount)
Mark Wahlberg in “The Departed” (Warner Bros.)

Β' Γυναικείου Ρόλου
Adriana Barraza in “Babel” (Paramount and Paramount Vantage)
Cate Blanchett in “Notes on a Scandal” (Fox Searchlight)
Abigail Breslin in “Little Miss Sunshine” (Fox Searchlight)
Jennifer Hudson in “Dreamgirls” (DreamWorks and Paramount)
Rinko Kikuchi in “Babel” (Paramount and Paramount Vantage)

Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου
“Babel”Guillermo Arriaga
“Letters from Iwo Jima”Iris Yamashita
“Little Miss Sunshine”Michael Arndt
“Pan’s Labyrinth” Guillermo del Toro
“The Queen”Peter Morgan

Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου
“Borat Cultural Learnings of America for Make Benefit Glorious Nation of Kazakhstan”
Sacha Baron Cohen & Anthony Hines & Peter Baynham & Dan Mazer
“Children of Men” Alfonso Cuarón & Timothy J. Sexton and David Arata and Mark Fergus & Hawk Ostby
”The Departed” William Monahan
“Little Children”Todd Field & Tom Perrotta
“Notes on a Scandal”Patrick Marber

Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας
“After the Wedding”Denmark
“Days of Glory (Indigènes)” Algeria
“The Lives of Others”Germany
“Pan’s Labyrinth”Mexico
“Water”Canada

Καλύτερης Φωτογραφίας
“The Black Dahlia” (Universal) Vilmos Zsigmond
“Children of Men” (Universal) Emmanuel Lubezki
“The Illusionist” (Yari Film Group) Dick Pope
“Pan’s Labyrinth” (Picturehouse) Guillermo Navarro
“The Prestige” (Buena Vista) Wally Pfister

Καλύτερων Κοστουμιών
“Curse of the Golden Flower” Yee Chung Man
“The Devil Wears Prada”Patricia Field
“Dreamgirls” Sharen Davis
“Marie Antoinette”Milena Canonero
“The Queen”Consolata Boyle

Καλύτερου Ντοκιμαντέρ
“Deliver Us from Evil”Amy Berg and Frank Donner
“An Inconvenient Truth”Davis Guggenheim
“Iraq in Fragments”James Longley and John Sinno
“Jesus Camp”Heidi Ewing and Rachel Grady
“My Country, My Country”Laura Poitras and Jocelyn Glatzer

Καλύτερου Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους
“The Blood of Yingzhou District”Ruby Yang and Thomas Lennon
“Recycled Life”Leslie Iwerks and Mike Glad
“Rehearsing a Dream”Karen Goodman and Kirk Simon
“Two Hands”Nathaniel Kahn and Susan Rose Behr

Καλύτερου Μοντάζ
“Babel”Stephen Mirrione and Douglas Crise
“Blood Diamond”Steven Rosenblum
“Children of Men” Alex Rodríguez and Alfonso Cuarón
“The Departed”Thelma Schoonmaker
“United 93”Clare Douglas, Christopher Rouse and Richard Pearson

Καλύτερου Makeup
“Apocalypto”Aldo Signoretti and Vittorio Sodano
“Click”Kazuhiro Tsuji and Bill Corso
“Pan’s Labyrinth” David Marti and Montse Ribe

Καλύτερης Μουσικής Επένδυσης
“Babel” Gustavo Santaolalla
“The Good German”Thomas Newman
“Notes on a Scandal” Philip Glass
“Pan’s Labyrinth”Javier Navarrete
“The Queen”Alexandre Desplat

Καλύτερου Τραγουδιού
“I Need to Wake Up” from “An Inconvenient Truth”
“Listen” from “Dreamgirls”
“Love You I Do” from “Dreamgirls”
“Our Town” from “Cars”
“Patience” from “Dreamgirls”

Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους (Animation)
“The Danish Poet”Torill Kove
“Lifted” Gary Rydstrom
“The Little Matchgirl”Roger Allers and Don Hahn
“Maestro” Geza M. Toth
“No Time for Nuts”Chris Renaud and Michael Thurmeier

Καλύτερων Οπτικών Εφέ
“Pirates of the Caribbean: Dead Man’s Chest”John Knoll, Hal Hickel, Charles Gibson and Allen Hall
“Poseidon”Boyd Shermis, Kim Libreri, Chas Jarrett and John Frazier
“Superman Returns”Mark Stetson, Neil Corbould, Richard R. Hoover and Jon Thum

Ο Τίγρης και το Χιόνι(La Tigre e la neve/2005)

Μια ιστορία αληθινής αγάπης που ξεκινά στην Ιταλία, μεταφέρεται στη Βαγδάτη και επιστρέφει πάλι στην Ευρώπη.
Ο Ατίλιο βλέπει κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο. Βλέπει να παντρεύεται τη Βιτόρια, αλλά που να βρει κανείς τον έρωτα της ζωής του; Η συνάντησή τους σε μια παρουσίαση βιβλίου γίνεται η αρχή. Όταν όμως η Βιτόρια πηγαίνει στην εμπόλεμη Βαγδάτη πληγώνεται και βρίσκεται σε κόμμα με εγκεφαλικό οίδημα. Μόλις ο Ατίλιο πληροφορείται το γεγονός προσπαθεί με κάθε μέσο να βρεθεί στην Βαγδάτη…πράγμα δύσκολο, όχι όμως ακατόρθωτο. Φτάνει στον προορισμό του και βρίσκει την αγαπημένη του σχεδόν νεκρή, σε ένα μισογκρεμισμένο νοσοκομείο. Από εκείνη τη στιγμή δεν φεύγει από κοντά της. Προσπαθεί να την «αναστήσει» με χίλια δυο γιατροσόφια αλλά παρόλο που εκείνη δεν φαίνεται να συνέρχεται δεν την εγκαταλείπει.
Σε μια εμπόλεμη ζώνη, στη Βαγδάτη του 2003, ο Μπενίνι εμπνέεται μια ιστορία που έχει πολλά να μας πει. Πολλά για την αγάπη, για την τρέλα των ανθρώπων να αλληλοσκοτώνονται, για τον ίδιο τον πόλεμο. Βλέπεται ευχάριστα, καθώς ο πόλεμος είναι το φόντο της ιστορίας και όχι η ιστορία η ίδια, δεν σημαίνει όμως ότι περνά και απαρατήρητος. H έλλειψη φαρμάκων και η ελλιπής ιατρική βοήθεια σατιρίζονται και κατακρίνονται. Ο χαμογελαστός αεικίνητος Μπενίνι με τη ζωντάνια του, το χιούμορ και την αισιοδοξία του ως Ατίλιο πιστεύει ότι όλα θα πάνε καλά, γι'αυτόν η αγάπη του θα ζήσει και ας μην δείχνει σημάδια ζωής.

Μεταφέροντας την αισιοδοξία του έρωτα στο θέμα του πολέμου ίσως μπορούμε να πιστέψουμε ότι κάποια στιγμή τα όπλα θα σταματήσουν να ηχούν, οι νάρκες θα εξουδετερωθούν και ας μην έχουμε ενδείξεις στο παρόν.

All the Invisible Children(2005)

Όλοι μας ήμασταν κάποτε παιδιά όμως φαίνεται να το έχουμε ξεχάσει. Υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ την ειρήνη, παιδιά που ζουν μέσα στην φτώχια και την εξαθλίωση. Παιδιά που χάνουν την παιδικότητά τους, που πρέπει να δουλέψουν για ένα πιάτο φαΐ. Παιδιά ορφανά δίχως στέγη. Παιδιά φορείς HIV,παιδιά που κρατούν όπλα, που ζουν σε αναμορφωτήρια. Παιδιά που κακοποιούνται.
Αυτά τα παιδιά σκέφτηκαν εφτά σκηνοθέτες και έφτιαξαν ένα παζλ εικόνων και ήχων που ακούει στο όνομα All the invisible children. Εφτά ταινίες μικρού μήκους, εφτά διαφορετικές ιστορίες, δοσμένες η κάθε μια από αξιόλογους σκηνοθέτες, μας μεταφέρουν σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη με ένα μόνο κοινό στοιχείο «το παιδί». Το παιδί που προσπαθεί να επιβιώσει στον σύγχρονο κόσμο, σε μια κοινωνία γεμάτη αντιθέσεις όπου το πιο ευάλωτο μέλος της είναι η ανήλικη ψυχή. Η εξαθλίωση των φτωχών χωρών και η ψεύτικη χρυσή βιτρίνα των εύπορων. Όλες οι ιστορίες έχουν κάτι να μας πουν γιατί δυστυχώς, παντού στον κόσμο υπάρχουν παιδάκια δυστυχισμένα.
Κλείνοντας αυτό το ποστ στέλνω μαζί μερικές ευχές…μακάρι η ταινία αυτή να ανταμώσει πολλά μάτια. Μακάρι να βρει και πολλές καρδιές. Μακάρι να δούμε πέρα από τον εαυτό μας. Μακάρι να ευαισθητοποιηθούμε. Μακάρι να μειώσουμε τα βουρκωμένα παιδικά μάτια...

Οι σκηνοθέτες Οι ιστορίες τους
Mehdi Charef "Tanza"
Emir Kusturica "Blue Gypsy"
Spike Lee "Jesus Children of America"
Kátia Lund "Bilu e João"
Jordan Scott "Jonathan"
Ridley Scott "Jonathan"
Stefano Veneruso "Ciro"
John Woo "Song Song and Little Cat"