Αλήθεια η ζωή μας κάνει κύκλους; Και αν ναι πόσους κύκλους δικαιούμαστε;
O Χούλιο Μεντεμ πειραματίζεται γύρω από την περίεργη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ της Anna και του Otto. Δυο παιδιά με αμφίδρομα ονόματα των οποίων οι δρόμοι διασταυρώνονται στο σχολείο συμπτωματικά, σε ηλικία οχτώ χρονών. Οι κύκλοι της ζωής τους τέμνονται όταν ο πατέρας του Otto συγκατοικεί με τη μητέρα της Anna. Τα παιδιά ανήκουν στην ίδια οικογένεια πλέον αλλά κανείς δεν γνωρίζει την έλξη που νιώθουν ο ένας για τον άλλο. Όταν το πάθος τους εκδηλώνεται, ο Otto αφήνει το σπίτι της μητέρας του και μετακομίζει στο σπίτι του πατέρα για να περνά αμέτρητες ώρες με την Anna. Οι δυο τους θα απομακρυνθούν όμως σύντομα, όταν η μητέρα του Otto πεθάνει και ο τελευταίος θεωρήσει τον εαυτό του υπεύθυνο επειδή την εγκατέλειψε.
Ο Otto αφήνει ξαφνικά την Anna, τη γεμάτη συμπτώσεις ζωή δίπλα της, το πάθος τους. Κανείς δεν μαθαίνει νέα του για πολύ καιρό. Στους ατελείωτους κύκλους της ζωής τους μια σύμπτωση είναι αυτή που θα ξαναφέρει τον ένα στο μυαλό του άλλου. Τη μεγαλύτερη όμως σύμπτωση θα την χάσουν, και ο κύκλος του Otto δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ.
Η ταινία είναι αρκετά ποιητική. Οι εσωτερικοί μονόλογοι των ηρώων μας φέρνουν πιο κοντά στους χαρακτήρες και το ίδιο το σενάριο ακολουθεί την ιδέα του κύκλου δένοντας τη «δομή» της ταινίας με το περιεχόμενο. Η ιστορία τελειώνει όπως άρχισε, στον Αρκτικό Κύκλο, εκεί που ο ήλιος δεν «κοιμάται» απλά κάνει βόλτες…σε κύκλους…
(Έτσι έκλεισε cinemaτικά για μένα το 2006, με αυτή την ταινία -- η αλήθεια όμως είναι ότι την είχα ξαναδεί :-P )
O Χούλιο Μεντεμ πειραματίζεται γύρω από την περίεργη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ της Anna και του Otto. Δυο παιδιά με αμφίδρομα ονόματα των οποίων οι δρόμοι διασταυρώνονται στο σχολείο συμπτωματικά, σε ηλικία οχτώ χρονών. Οι κύκλοι της ζωής τους τέμνονται όταν ο πατέρας του Otto συγκατοικεί με τη μητέρα της Anna. Τα παιδιά ανήκουν στην ίδια οικογένεια πλέον αλλά κανείς δεν γνωρίζει την έλξη που νιώθουν ο ένας για τον άλλο. Όταν το πάθος τους εκδηλώνεται, ο Otto αφήνει το σπίτι της μητέρας του και μετακομίζει στο σπίτι του πατέρα για να περνά αμέτρητες ώρες με την Anna. Οι δυο τους θα απομακρυνθούν όμως σύντομα, όταν η μητέρα του Otto πεθάνει και ο τελευταίος θεωρήσει τον εαυτό του υπεύθυνο επειδή την εγκατέλειψε.
Ο Otto αφήνει ξαφνικά την Anna, τη γεμάτη συμπτώσεις ζωή δίπλα της, το πάθος τους. Κανείς δεν μαθαίνει νέα του για πολύ καιρό. Στους ατελείωτους κύκλους της ζωής τους μια σύμπτωση είναι αυτή που θα ξαναφέρει τον ένα στο μυαλό του άλλου. Τη μεγαλύτερη όμως σύμπτωση θα την χάσουν, και ο κύκλος του Otto δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ.
Η ταινία είναι αρκετά ποιητική. Οι εσωτερικοί μονόλογοι των ηρώων μας φέρνουν πιο κοντά στους χαρακτήρες και το ίδιο το σενάριο ακολουθεί την ιδέα του κύκλου δένοντας τη «δομή» της ταινίας με το περιεχόμενο. Η ιστορία τελειώνει όπως άρχισε, στον Αρκτικό Κύκλο, εκεί που ο ήλιος δεν «κοιμάται» απλά κάνει βόλτες…σε κύκλους…
(Έτσι έκλεισε cinemaτικά για μένα το 2006, με αυτή την ταινία -- η αλήθεια όμως είναι ότι την είχα ξαναδεί :-P )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου