Αφιερωμένο

Την φωτογραφία που βλέπετε την τράβηξα με την ψηφιακή μου χθες. Αν παινεύομαι για κάποιες φωτογραφίες που έχω βγάλει ως σήμερα σίγουρα η συγκεκριμένη ανήκει σε αυτές.
Δεν την τράβηξα σε κάποιο θέατρο. Η νεαρά δεν είναι ηθοποιός που τσεκάρει να δει αν η πλατεία γέμισε για να υπολογίσει πότε θα ξεκινήσει η παράσταση. Δεν περιμένει το χειροκρότημα του κοινού με αγωνία. Αυτός που θέλει να εντυπωσιάσει δεν είναι καν εκεί και το μόνο της «κοινό» είμαι εγώ. Πίσω από την κόκκινη κουρτίνα βρίσκεται ένα αστραφτερό λευκό φόρεμα και αυτό είναι που κάνει το πρόσωπό της να χαμογελά. Κάθομαι σε ένα μαύρο καναπέ με τη μηχανή μου στο χέρι και κλέβω αθόρυβα τις στιγμές της…Περιμένω υπομονετικά ως καλή κουμπάρα να δω τη φίλη μου νύφη, σε μια από τις πρόβες νυφικού.
Το πιο πιθανό είναι η κουμπάρα μου να μη διαβάσει ποτέ το ποστ αυτό γιατί δεν ασχολείται με το internet. Πάντως της το αφιερώνω.

Το αφιερώνω στην Βάγια που γνώρισα το καλοκαίρι του 1998, μόλις είχα έρθει από το Σουδάν και αυτή από το Βέλγιο. Βρεθήκαμε τυχαία στο ίδιο φροντιστήριο στη Θεσσαλονίκη, να κάνουμε μαθήματα καλοκαιριάτικα στοχεύοντας σε μια σχολή ΑΕΙ, στη συμπρωτεύουσα. Υποψήφιες και οι δυο, κάναμε όνειρα για τη ζωή. Περάσαμε σε άλλες σχολές, σε άλλες πόλεις, κινητά δεν είχαμε ακόμη, αλλά παλέψαμε την επαφή. Πήρα μεταγραφή από Αθήνα και τυχαία βρεθήκαμε στην Πανεπιστημιούπολη του Α.Π.Θ. Ξανακάναμε παρέα, ατέλειωτες βόλτες, ταβέρνες, καφέδες-ποτά στην παραλία, κλάμπ, γνωριμίες, μια κλασική φοιτητική ζωή. Το 2003 πήρα το πτυχίο μου και έφυγα για μεταπτυχιακό, Αγγλία, εκείνη παρέμεινε Θεσ/νίκη. Θυμάμαι ένα βράδυ μου τηλεφώνησε από τη Χαλκιδική να μου πει ότι το Καζίνο όπου θα δούλευε δεν της άρεσε και φεύγει όπως όπως μέσα στη νύχτα. Μετά από δυο μήνες της τηλεφώνησα χαράματα από το Μακεδονίας να της πω ότι θα περάσω κατά τις 5 το πρωί να την δω. Πέρυσι τριήμερο του Αγίου Πνεύματος ήμασταν στη Λευκάδα και πηγαίναμε από παραλία σε παραλία για μπάνιο. Τον Αύγουστο ήρθε Κατερίνη και τη φιλοξένησα. Φέτος τα Χριστούγεννα μου είπε ότι αρραβωνιάστηκε, ήρθαν και με είδαν με τον αρραβωνιαστικό της. Από το ’98 λέγαμε ότι θα κουμπαρέψουμε, τελικά τα καταφέραμε!!! Ο γάμος θα γίνει τον Αύγουστο…