Τότε ξαναβρήκα τον Νέμο για δεύτερη φορά. Κοινώς με βρήκε η πρωτοχρονιά αγκαλιά με το πορτοκαλί ψαράκι. Είχα δύο χρόνια να δω την ταινία (από τότε που πρωτοβγήκε δηλαδή) και μάλιστα δεν την είχα δει μεταγλωττισμένη και ούτε καν με υπότιτλους. Είχε αρκετό ενδιαφέρον για μένα να δω την ελληνική βερσιόν με τις φωνές του Θοδωρή Αθερίδη και της Δήμητρας Παπαδοπούλου. Βέβαια λογικό είναι οι ήρωες της ταινίας να ανοιγοκλείνουν το στόμα τους αλά Αγγλικά αλλά να ακούμε Ελληνικά, πράγμα που θύμιζε ώρες ώρες κάτι από Βραζιλιάνικη σαπουνόπερα.
Τελικά από όλες τις ταινίες Dysney νιώθω ότι αυτή είναι που με συγκίνησε περισσότερο. Είναι σίγουρα από εκείνες που απήλαυσαν όσοι γονείς συνόδευσαν τους μπόμπιρες τους στο σινεμά. Οι σχέσεις πατέρα και γιου, ο πρώτος υπερπροστατευτικός και δειλός, ο δεύτερος θαρραλέος με την δίψα των νιάτων του θέλει ν’ανακαλύψει τον ωκεανό.
Ο Νέμο, την πρώτη μέρα στο σχολείο «το σκάει» για λίγο από την «τάξη» με κάποιους συμμαθητές του για να ρίξουν μια ματιά στον ωκεανό. Εκεί που χαζεύουν μια «βράκα» (κατα το βάρκα) ένας δύτης εμφανίζεται από το πουθενά και παίρνει μαζί του τον Νέμο. Ο πατέρας του τρελαίνεται από την αγωνία και βάζει στόχο και σκοπό να βρει τον μονάκριβό του γιο. Έτσι, θέλοντας και μη πρέπει να νικήσει τους φόβους του, να διασχίσει τον ωκεανό και να φτάσει ως το Sydney.Απαραίτητος αλλά απρόσκλητος σύντροφος στο ταξίδι του αυτό, ένα μπλε ψάρι, η Ντόρι. Το κακό μαζί της είναι ότι έχει τη μνήμη του χρυσόψαρου! Το καλό για μας είναι το γέλιο που προκύπτει από μια σειρά παρεξηγήσεων.
Εγώ πάντως όντως βρήκα τον Νέμο πριν δυο χρόνια στον London Zoo. Μάλιστα βρήκα και τον πατέρα του μαζί με την Ντόρι, παρεούλα στην ίδια γυάλα!!! Δεν έχασα ευκαιρία και απαθανάτισα ευθύς αμέσως το θέαμα με την φωτογραφική του κινητού μου. (Σας «χαρίζω» αυτή τη στιγμή, η ανάλυση δεν είναι φοβερή αλλά η αυθεντικότητά της αξίζει περισσότερο!!! )
Αλήθεια, εσείς ποια ταινία είδατε την πρώτη μέρα του χρόνου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου