Το Ταξίδι του Αυτοκράτορα (2005)

Αν έχετε διάθεση για κάτι διαφορετικό μη χάσετε αυτή την ταινία-ντοκυμαντέρ!

Είναι η ιστορία του Αυτοκρατορικού Πιγκουίνου. Η ζωντανή απόδειξη οτι μπορεί να υπάρξει ζωή στην Ανταρκτική, στους -40 C! Οι πιγκουίνοι όχι μόνο επιβιώνουν εκεί αλλά παλεύουν να συνεχίσουν το είδος τους! Ανακαλύψτε πόσο στοργικοί είναι και οι 2 γονείς των συμπαθητικών φτερωτών. Δείτε τους αρσενικούς πιγκουίνους σε ένα ρόλο τρυφερό και ευαίσθητο. Αρσενικά και θηλικά κάνουν τα πάντα για να δούν τον απόγονό τους να σκάει απο το αυγό. Υπομονή, ορθοστασία, πείνα (2 μήνες χωρίς φαγητό) και πολλές θυσίες! Θα καρποφορήσουν άραγε οι προσπάθειες; Ποιό θα είναι το αποτέλεσμα του ταξιδιού;
Η φύση σε όλο της το μεγαλείο. Η νοημοσύνη των πιγκουίνων ξεπερνά κάθε φαντασία, η φωτογραφία είναι καταπληκτική και η αίσθηση που μας αφήνει ευχάριστη! Πάρτε μια γεύση απο τις φωτό! Το είδα σήμερα και έφυγα με τις καλύτερες εντυπώσεις!(March of the Penguins)

Να μας ζήσουν!

Να σκάσετε Τατιάνα,Χριστίνα,Κατερίνα!Μπορεί να είστε πρώτες στο κουτσομπολιό αλλά σας την έφερα! Η cinematia τι blog σινεμαικό θα ήταν αν δεν εξασφάλιζε πρώτο μόνο για εσάς τις φωτογραφίες της χρονιάς;;;
Με πολύ κόπο, τρέξιμο και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε το έκανα για να απολαύσετε πρώτοι γαμπρό τον Brad και νυφούλα την Τζολί!Επι τέλους πόζες φυσικές, ερασιτεχνικές φωτό από μιά όμορφη και απλή τελετή!
Να ζήσετε και να ευτυχήσετε παιδιά! (γιατί η cinematia ειναι παντού και γνωρίζει και τα κοσμικά... αφήστε τους άλλους να ψάχνονται για έγκηρη ενημέρωση στα μεσημεριανά!> είπατε κάτι;;)

Million Dollar baby (2004)

Σκηνοθεσία:

Clint Eastwood
Πρωταγωνιστούν:

Hilary Swank

Morgan Freeman

Clint Eastwood

Αυτές τις χιονισμένες μέρες είδα το "Million Dollar Baby" και κάτι θυμήθηκα...Δεν ξέρω αν θυμάστε και εσείς τα σχόλιά μου για το "Kill Bill" (1&2) σε παλαιότερο post. Τελικά ποιά είναι η θέση της γυναίκας στη σημερινή "Χολλυγουντιανή κοινωνία";H Maggie Fitzgerald, φιλόδοξη, φτωχή νεαρή θέλει να γίνει boxer. Ο Frankie της λέει οτι δεν προπονεί γυναίκες, την υποτιμά αλλά στην πορεία την αναλαμβάνει και την μεταμορφώνει σε αστέρι του box. Εκεί που ζεί το όνειρο όμως, η πρωταγωνίστρια απο την μια στιγμή στην άλλη πέφτει στην κόλαση! Σοβαρό χτύπημα σε αγώνα, της κλέβει κάθε δόξα και απο το ρινγκ περνά στο παγωμένο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Την συνέχεια είναι κρίμα να σας την αποκαλύψω...! Το δράμα όμως είναι ότι η Maggie είναι μια ακόμη γυναίκα που προσπάθησε να ξεφύγει απο τα gender roles που μια επαρχιακή Αμερικάνικη κοινωνία της έριξε στους ώμους, αλλά τελικά δεν τα καταφέρνει. Τιμωρείται όπως οι περισσότερες ηρωίδες της μεγάλης οθόνης που δοκιμάζουν κάτι έξω απο τα standards. Όσο και αν η Maggie γίνεται μια δυνατή "φιγούρα" πάνω στο ριγκ, που δεν τραβάει το βλέμμα του άνδρα θεατή λόγω γυναικείου αισθησιασμού αλλά περιέργειας ("τι μπορεί να κάνει μια γυναίκα;") τόσο ταπεινώνεται με την ήττα της! Η super ηρωίδα μένει αβοήθητη. Ξεπέρασε τα όριά της και πρέπει να τιμωρηθεί...! Υπαρχουν τελικά female superheroes στην 7η τέχνη; Μη μου πείτε Lara Croft...! Ο Ταραντίνο φάνηκε να δείνει τα φτερά στην ηρωίδα του στο Kill Bill αλλά της τα πήρε πίσω με την μητρότητα (ύπουλο χτύπημα...). Ο Clint, τι θέλει να μας πει;;;

I beg your pardon...!

I beg your pardon! I've never promised u a rose garden! Among with the sunshine,there's gotta be a little rain sometimes ;-)
Αυτό το άσμα άκουγα καθώς περιπλανιόμουνα στη χιονισμένη πόλη μας!Κατάλληλο σκέφτηκα αν αντι για rain έλεγε snow!Προς τι ο πανικός; Στη Βόρεια Ελλάδα ζούμε!Αν δεν χιονίσει και λίγο πως θα νοιώσουμε χειμώνα. Εγώ αφού σιγούρεψα το οτι δεν δουλεύω σήμερα,επωφελήθηκα του καιρού> βγήκα στις 10 το πρωί και γύρισα σπίτι στις 7 το απόγευμα!Χαλάρωσα με το λευκό τοπίο και έβγαλα φωτο απο το κέντρο της πόλης!Σας τις χαρίζω σε περίπτωση που δεν είδατε χιόνι... ακόμα...

Γιατί Αρέσει το "Παρα Πέντε";

Δηλώνω φαν της σειράς, σας το λέω να μην αναρωτιέστε!Είχα χρόνια να δώ σίριαλ που να με κάνει πραγματικά να γελώ. Το σενάριο είναι ασυζητητί πολύ έξυπνο και ακόμη περισσότερο...πρωτότυπο!
Να που ήρθε επιτέλους η στιγμή να κάνει θραύση ένα σίριαλ που δεν πραγματεύεται το κλασικό κυνηγητό μεταξύ ανδρών-γυναικών, δεν μιλά για τον έρωτα αλλά για την φιλία,δεν έχει ερωτικές σκηνές αλλά εναγκαλιασμούς μεταξύ φίλων!Εάν ήμουν παραγωγός θα ήμουν σκεπτική στο άκουσμα των παραπάνω και αν ήμουν κανάλι θα έλεγα "μα θα τραβήξει κόσμο;θα κάνει νούμερα μια σειρά δίχως έρωτα;"Και όμως το κοινό με εξέπληξε!Ανταποκρίθηκε και μάλιστα με την πρώτη ματιά! Η σειρά απέκτησε φανατικό κοινό από όλες τις ηλικίες με μιας! Μα ποιά είναι η συνταγή;;;

Στην ουσία 5 μοναχικοί άνθρωποι, άγνωστοι μεταξύ τους, γίνονται μια γροθιά προκειμένου να εξιχνιάσουν έναν (άδικο) θάνατο...Αυτή είναι η πλοκή .Δεν είναι όμως παρα μόνο η αρχή του "Παρα Πέντε". Οι χαρακτήρες δεν μένουν στάτικοι αλλά αναπτύσσονται, δίνοντας μας και μια έκπληξη κάθε φορά! Το πιο γερό χαρτί όμως αδιαμφισβήτητα είναι η φιλία που αναπτύσσεται μεταξύ τους!
Η σειρά μας θύμισε φέτος πόσο ωραίο είναι να ανήκεις σε μια ομάδα, να αποτελείς σημαντικό μέλος μιας παρέας και να νιώθεις χρήσιμος και απαραίτητος!Να νιώθεις οτι σε αγαπούν και να αγαπάς χωρίς ανταγωνισμό!Το "Παρα Πέντε" έφερε στην επειφάνεια την ανάγκη του κόσμου για επαφή, για μια καλή φιλία, μια καλή παρέα, ένα καλό γέλιο!Σε κάποιους θύμισε μια τέτοια περέα από το παρελθόν. Μίλησε όμως και στις καρδιές εκείνων που εύχονται να γίνει κάτι συναρπαστικό στη ζωή τους που θα τους λυτρώσει απο την μοναξιά και θα τους βγάλει έναν άλλο ευατό, πιο γενναίο, πιο τολμηρό!

Rebirth!

Όχι δεν θα σας μιλήσω για ταινία σήμερα! Σήμερα είναι μια ξεχωριστή μέρα για το blog μου γιατί απέκτησε χρώμα & περισσότερο στύλ. Παιδεύτηκα για να φτιάξω κάτι που να ευχαριστεί τα μάτια σας περισότερο απο το παλιό style αυτού του Blog και ελπίζω να τακατάφερα(περιμένω σχόλια...).
Όχι τίποτα άλλο αλλά το πάλεψα για αρκετή ώρα...Δεν μπορώ όμως να μην ευχαριστήσω το blog http://blogs.gr/persefoni/ για τις χρήσιμες οδηγίες που δίνει!Thank u!

Something's Gotta Give (2003)

Για να μιλήσω γι'αυτή την ταινία πρώτα απ'όλα θα αναφερθώ στο πόσο δύσκολο μου ήταν τελικά να βρώ μια φωτογραφία απο την ταινία (το πόστερ ήθελα αλλά, anyway..).Ένα μεγάλο παράπονό μου προς τα movie sites>δεν είναι και τόσο τραγικό να μην κλειδώνετε τις φωτογραφίες!Στο κάτω κάτω διαφήμιση της ταινίας κάνουμε όλοι μαζί!Αφήστε και εμάς τα ανεξάρτητα bloggάκια να στολίσουμε το λόγο μας με εικόνες!
«Κάλιο αργά παρά ποτέ» ο ελληνικός της τίτλος (πως λέμε καμία σχέση η μετάφραση...για άλλη μια φορά). Μια χαριτωμένη κομεντί που έμελλε να γίνει η 2η ταινία που είδα το 2006. Πήγα στο DVD club (και όχι Video Club πλέον). Σκέφτηκα δεν θέλω κάτι βαρύ αλλά ας μην πάρω το ‘Wimbledon’, ας πάρω αν μην τι άλλο Jack Nicholson και Diane Kitton και Keanu Reeves! Κάπως έτσι κατέληξε το DVD στο σπίτι μου και είδα μια ακόμη συμπαθητική ρομαντική (μπορώ να το πω και αυτό) κομεντί.
Συμπαθητική ως προς το θέμα της. Ο Harry 60+ («ώριμος» άνδρας) έχει δεσμό με κατά 30 έτη μικρότερη κοπελιά! Οι δυο τους πηγαίνουν στο εξοχικό της μαμάς της για ένα χαλαρό Σαββατοκύριακο και ανακαλύπτουν ότι δεν είναι μόνοι. Η μαμά (Kitton)και ιδιοκτήτρια του εξοχικού, πετυχημένη συγγραφέας αλλά με εποχικό mental block είναι εκεί με την αδερφή της.
Η συνάντηση του Harry με το «σόι» της μικρής είναι για γέλια. Μαμά και «γαμπρός» δεν συμπαθιούνται με τίποτα, παρόλο που είναι συνομήλικοι. Έλα όμως που ένα καρδιακό επεισόδιο απαγορεύει στον Harry κάθε μετακίνηση! Έτσι δεν μένει παρά να συνεχίσει να φιλοξενείται στο αφιλόξενο εξοχικό by the sea. Ο δεσμός του Harry εντωμεταξύ λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων αφήνει την εξοχή και ο Harry πέφτει στη βοήθεια της «πεθεράς». Θα τα βρούνε; Την συνέχεια μάλλον την μαντεύετε. Ο Keanu πάντως είναι ο γιατρός που κουράρει τον Harry και ποθεί την μεγαλύτερή του συγγραφέα. Ο Harry πάντως ωριμάζει και συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να είναι ένας αιώνιος play boy, και να τρέχει πίσω από πιτσιρίκες (ιδίως τώρα που η καρδιά του είναι αδύναμη). Τελικά αλλάζει ο άνθρωπος και δη ο άνδρας;;;;

Finding Nemo on New Years Day!

Τότε ξαναβρήκα τον Νέμο για δεύτερη φορά. Κοινώς με βρήκε η πρωτοχρονιά αγκαλιά με το πορτοκαλί ψαράκι. Είχα δύο χρόνια να δω την ταινία (από τότε που πρωτοβγήκε δηλαδή) και μάλιστα δεν την είχα δει μεταγλωττισμένη και ούτε καν με υπότιτλους. Είχε αρκετό ενδιαφέρον για μένα να δω την ελληνική βερσιόν με τις φωνές του Θοδωρή Αθερίδη και της Δήμητρας Παπαδοπούλου. Βέβαια λογικό είναι οι ήρωες της ταινίας να ανοιγοκλείνουν το στόμα τους αλά Αγγλικά αλλά να ακούμε Ελληνικά, πράγμα που θύμιζε ώρες ώρες κάτι από Βραζιλιάνικη σαπουνόπερα.
Τελικά από όλες τις ταινίες Dysney νιώθω ότι αυτή είναι που με συγκίνησε περισσότερο. Είναι σίγουρα από εκείνες που απήλαυσαν όσοι γονείς συνόδευσαν τους μπόμπιρες τους στο σινεμά. Οι σχέσεις πατέρα και γιου, ο πρώτος υπερπροστατευτικός και δειλός, ο δεύτερος θαρραλέος με την δίψα των νιάτων του θέλει ν’ανακαλύψει τον ωκεανό.
Ο Νέμο, την πρώτη μέρα στο σχολείο «το σκάει» για λίγο από την «τάξη» με κάποιους συμμαθητές του για να ρίξουν μια ματιά στον ωκεανό. Εκεί που χαζεύουν μια «βράκα» (κατα το βάρκα) ένας δύτης εμφανίζεται από το πουθενά και παίρνει μαζί του τον Νέμο. Ο πατέρας του τρελαίνεται από την αγωνία και βάζει στόχο και σκοπό να βρει τον μονάκριβό του γιο. Έτσι, θέλοντας και μη πρέπει να νικήσει τους φόβους του, να διασχίσει τον ωκεανό και να φτάσει ως το Sydney.Απαραίτητος αλλά απρόσκλητος σύντροφος στο ταξίδι του αυτό, ένα μπλε ψάρι, η Ντόρι. Το κακό μαζί της είναι ότι έχει τη μνήμη του χρυσόψαρου! Το καλό για μας είναι το γέλιο που προκύπτει από μια σειρά παρεξηγήσεων.
Εγώ πάντως όντως βρήκα τον Νέμο πριν δυο χρόνια στον London Zoo. Μάλιστα βρήκα και τον πατέρα του μαζί με την Ντόρι, παρεούλα στην ίδια γυάλα!!! Δεν έχασα ευκαιρία και απαθανάτισα ευθύς αμέσως το θέαμα με την φωτογραφική του κινητού μου. (Σας «χαρίζω» αυτή τη στιγμή, η ανάλυση δεν είναι φοβερή αλλά η αυθεντικότητά της αξίζει περισσότερο!!! )
Αλήθεια, εσείς ποια ταινία είδατε την πρώτη μέρα του χρόνου;

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΟΥ ΒΗΜΑΤΑ!
ΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΕΤΕ ΜΕ ΥΓΕΙΑ Κ ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ...