Τετάρτη, Μαρτίου 12, 2008

Έθνος χωρίς γυναίκες / A nation without women (2005)

Δεν ξέρω κατά πόσο αυτός ο τίτλος ακούγεται σαν καταδίκη στην ευρωπαϊκή μας κοινωνία, πάντως είναι μια πραγματικότητα στην Ινδία. Στη μακρινή τούτη χώρα, η γέννηση ενός κοριτσιού είναι ακόμη και στις μέρες μας πρόβλημα. Το γένους θηλυκού παιδί αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα στην επαρχία της Ινδίας, όπου οι άνθρωποι ζουν υπό συνθήκες εξαθλίωσης και ανύπαρκτο μορφωτικό επίπεδο. Πολλά νεογέννητα θανατώνονται ακόμη και σήμερα. Ωστόσο, παρόλο που τα κοριτσάκια είναι ανεπιθύμητα, τα αγοράκια επιθυμούν όταν μεγαλώσουν να παντρευτούν.
Το θέμα «γάμος» σε μια ανδροκρατούμενη επαρχία γίνεται αφορμή για τη δημιουργία της πρώτης ταινίας μεγάλου μήκους του Ινδού Μάνις Τζα. Μια οικογένεια με πέντε γιους βρίσκεται στο επίκεντρο της ιστορίας. Ο πατέρας τους προσπαθεί να βρει μια νύφη για το μεγάλο του γιο. Μετά από πολύ κόπο εντοπίζεται η πολυπόθητη γυναίκα. Πως μπορεί όμως ο γονιός να παντρέψει μόνο ένα από τα παιδιά του ενώ όλοι τους περιμένουν να αποκατασταθούν; Η λύση έρχεται απλά, η κοπέλα θα παντρευτεί και τους πέντε! Η όμορφη Κάλκι στην ουσία πουλιέται από τον πατέρα της σε έξι άνδρες για πολλά λεφτά και κάποιες αγελάδες. Από τη βραδιά του γάμου αναλαμβάνει το νοικοκυριό, ενώ οι μέρες τις εβδομάδας θα μοιραστούν δια του έξι γιατί και ο πατέρας θέλει μια γυναίκα στο κρεβάτι, και θα ζήσουν αυτοί καλά, αλλά αυτή; Ένας εφιάλτης ξεκινά για τη νεαρή Ινδή η οποία οφείλει να ικανοποιεί τις σεξουαλικές ορέξεις των συζύγων της χωρίς κανένα ενδοιασμό.
Η Κάλκι είναι η μοναδική γυναικεία παρουσία στην ταινία. Κάποιοι από τους άνδρες που την περιτριγυρίζουν είναι από αυτούς που στο παρελθόν σκότωσαν κάποιο νεογέννητο κορίτσι, δεν προέβλεψαν όμως ότι στο μέλλον δεν θα μπορέσουν να βρουν νύφη. Ανάμεσα σε ένα πλήθος ανδρών που τη βλέπουν ως σκεύος ηδονής, η κοπέλα παραμένει σιωπηλή. Δε βγάζει λέξη κυριολεκτικά σε όλη την ταινία ενώ υπομένει τον εξευτελισμό της μην έχοντας σε ποιον να στραφεί.
Με πρόσφατη την «ημέρα της γυναίκας» πραγματικά προβληματίζομαι για το παρόν και το μέλλον του φύλλου μου. Για ποια ισότητα μιλάμε τελικά; Η θέση της γυναίκας πόσο άλλαξε για το μεγαλύτερο κομμάτι της γης; Ακόμη και στο λεξιλόγιό μας ο άνδρας παραμένει «το ισχυρό φύλλο». Τι είναι τελικά αυτό που ΔΕΝ έχουμε καταφέρει ακόμη ούσες το «αδύναμο φύλλο»; Μιλάμε μήπως για μυική δύναμη; Ακόμη και στον κινηματογράφο σπανίζουν οι γυναίκες που τα έχουν όλα. Είναι κάτι στη φύση μας τελικά που μας στερεί το «πακέτο» που γεύεται ένας άνδρας;

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς η "μέρα της γυναίκας" μόνο ταμπέλα είναι. Στον μικρό πλέον πλανήτη μας οι γυναίκες παραμένουν κατώτερες.

Cinematia είπε...

to drteddy


Δυστυχώς...

dr.SeenG είπε...

Πολύ ενδιαφέρον το μπλογκ σου. Αν και δεν βλέπω τέτοιου είδους ταινίες, η συγκεκριμένη μου τράβηξε το ενδιαφέρον.
Αν μπορείς, κάνε ένα αφιέρωμα στην αγαπημένη μου ταινία Requiem for a dream.
Διάβασα το σχόλιο σου, σε ένα μπλογκ που δεν χρησιμοποίησα. Έχω κάνει καινούργιο. Καλοδεχούμενη :)

Cinematia είπε...

to kostas pavlou

Καλησπέρα!Χάρομαι που πέρασες!Γιατί όχι, να γράψω κάτι για το Requiem for a dream έχω χρονια βέβαια που την είδα και μέσα στο μεγάλο πλήθος ταινιών που έρχεται στα μάτια μου θα πρέπει να την ξαναδώ για να τη θυμηθώ.Τα συναισθήματά μου όμως είναι έντονα γι'αυτό το φιλμ.Αυτό το θυμάμαι καλά!Εις το επαναδιαβάζειν λοιπόν...

Ερατώ είπε...

Πολύ ωραίο μπλογκ.
Σαν φανατική φίλη του κινηματογράφου σε συγχαίρω.
Πολύ καλό υλικό και ενδιαφέρουσες ταινίες.

dr.SeenG είπε...

Που χάθηκες βρε ψυχή; Περιμένω κάτι που σου ζήτησα ε...
Με την ευκαιρία, έλα μια βόλτα από μένα... έκανα αλλαγές.
Νέο ξεκίνημα, νέος αγώνας ;)

Cinematia είπε...

to Ερατώ

Nα σαι καλά και να περνάς όποτε και όσο συχνα θες ;-)

to K.pavlou

Αχ ακόμα δεν πρόλαβα αυτό που μου είπες...Ωστόσο θα περάσω απο σένα γιατί μάλλον διαδυκτιακά θα τα λέμε :-Ρ

dr.SeenG είπε...

Πάλι χάθηκες πατριωτάκι...
Καλό Πάσχα και να περνάς καλά!!!

Cinematia είπε...

για dr.seeng

Χάθηκα, χάθηκα! Δίκιο έχεις. Θα αρχίσω όμως να γράφω πιο εντατικά ;-)
Χριστός Ανέστη!