Καλησπέρα!
Ξέρω ότι έχω μέρες πολλές να περάσω από δω αλλά είμαι αποφασισμένη να επανορθώσω.
Ξέρω ότι έχω μέρες πολλές να περάσω από δω αλλά είμαι αποφασισμένη να επανορθώσω.
Επιστρέφω σε αυτό εδώ το βήμα για να μιλήσω για κάτι τρυφερό που απευθύνεται τόσο σε μικρά, όσο σε μεγάλα παιδιά. Ο λόγος για την ταινία «Ο Ρατατούης» που είδα πρόσφατα.
Μη ξεγελιέστε από τον τίτλο. Το συμπαθές τρωκτικό ονομάζεται Ρεμί και ζει και κινείται στο Παρίσι. Το όνομα Ρατατούη είναι κάτι άλλο στην ιστορία αλλά δεν θα σας αποκαλύψω το μυστικό. Ο ποντικομικρούλης της ταινίας είναι ένα πλασματάκι που σίγουρα διαφέρει από τα υπόλοιπα του είδους του. Τη διαφορά κάνει η όσφρησή του αλλά και η ικανότητά του να μπορεί να συνδυάζει μυρωδιές και γεύσεις. Η τύχη (;) , οι συγκυρίες (;), προσγειώνουν τον Ρεμί στην κουζίνα ενός από τα πιο φημισμένα εστιατόρια της Γαλλικής πρωτεύουσας το οποίο όμως εκείνη την περίοδο πάσχει από φαντασία. Οι γκουρμέ γεύσεις σύντομα θα αλλάξουν και υπεύθυνος θα είναι ο Ρεμί. Ο Ρεμί όμως λόγω της φύσης και της ταπεινής καταγωγής του δεν μπορεί να εμφανίζεται στην κουζίνα. Δημιουργεί λοιπόν δίνοντας με τον τρόπο του «διαταγές» στον Λιγκουίνι, έναν νεαρό ατάλαντου μάγειρα.
Μια ευχάριστη ιστορία και πρωτότυπη ιστορία. Μια ιστορία για τη φιλία, την έμπνευση, το ταλέντο και την ουσία της κριτικής (ο μονόλογος του Ίγκω προς το τέλος της ταινίας).
Καλό Σαββατοκύριακο!
2 σχόλια:
Μέχρι τα Όσκαρ έφτασε ο Ratatouille, δεν είναι απλώς ένα ακόμη animation...
to estelle
Σωστή η παρατήρηση και η παράληψη δική μου ;-)
Δημοσίευση σχολίου