Άλεξ / Alex, (Όταν η αναπηρία γίνεται ευκαιρία)

Ενόψει του 10ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, η cinematia έλαβε ένα e-mail από τους δημιουργούς της ταινίας «Άλεξ» . Η ταινία θα προβληθεί 12 Μαρτίου στις 19:30, και 15 Μαρτίου στις 14:30 στην αίθουσα ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΡΝΕΣ. Επειδή το θέμα με άγγιξε ιδιαίτερα θεώρησα σκόπιμο να αφιερώσω λίγο από το χώρο του blog μου για να γίνει το θέλημα των Αλέξανδρου Παπανικολάου και Έμιλυς Γιαννούκου .

Ο Άλεξ είναι εικοσιπέντε χρονών. Είναι τετραπληγικός ύστερα από ένα ατύχημα στη
θάλασσα πριν από τέσσερα χρόνια. Από τότε κολυμπάει για να ξεπεράσει τον εαυτό του και για να μετατρέψει την αναπηρία του σε ευκαιρία, ενώ λαμβάνει μέρος στους Παραολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004. Στο κολυμβητήριο, η προπονήτρια του η Μαρία, τον προπονεί σκληρά πρωί και βράδυ. 'Έχει αγωνία και συγκινείται εύκολα όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με κάποιες καταστάσεις, θέλει όμως να πιστέψει σε ένα μετάλλιο. Ο Άλεξ πιο συγκρατημένος, είναι ρεαλιστής. Η οικογένεια αλλά και οι φίλοι του, είναι πάντα στο πλάι του, τον βοηθάνε και τον υποστηρίζουν. Θα καταφέρει, να κατακτήσει το μετάλλιο που όλοι περιμένουν;

Ο Άλεξ είναι ένας σύγχρονος μαχητής. Πριν το ατύχημα ήταν αυτόνομος, ανεξάρτητος, αισιόδοξος, έβλεπε τη ζωή με χιούμορ και αυτοσαρκασμό. Προσπαθούσε πάντα να κάνει την υπέρβαση, να ξεπεράσει τον εαυτό του και να μετατρέπει τις δυσκολίες σε ευκαιρίες. Παρόλο το ατύχημα και την αναπηρία, όλα τα στοιχεία του χαρακτήρα του, δεν παρέμειναν απλά και μόνο άθικτα, αλλά ενδυναμώθηκαν. Ο Άλεξ κατάφερε να ενισχύσει την προσωπικότητα του και να εστιάσει την ενέργειά του στον αθλητισμό.
Η ταινία διηγείται την περίοδο προετοιμασίας του Άλεξ για την Παρολυμπιάδα του 2004. Οι δημιουργοί της υπογραμμίζουν τον πυρήνα της ταινίας «Με κεντρικό νήμα της ιστορίας τον αθλητισμό, θα διηγηθούμε από τη μία, πως ένας άνθρωπος μετά από ένα τόσο καθοριστικό ατύχημα μπορεί να καταφέρει να μετατρέψει την αναπηρία του σε ευκαιρία και από την άλλη πώς ο Άλεξ θα ξαναδώσει μία νέα κοινωνική διάσταση στη ζωή του.» Ο Άλεξ όμως έχει ανάγκη από φίλους και κοινωνική ζωή γι’αυτό η κάμερα δεν απομονώνει αυτό το κομμάτι αλλά αντίθετα τον ακολουθεί στις εξόδους και τις εκδρομές του.
Ένα παράπονο του Άλεξ είναι όμως ότι όλες οι σύγχρονες ταινίες με θέμα την τετραπληγία, ( Million dollar baby και Mar adentro/ Η Θάλασσα μέσα μου), τελειώνουν με ευθανασία. Ο ίδιος όμως, καθαρά και με επιμονή δηλώνει ότι θέλει να ζήσει.

* Βραβευμένη στο Παλέρμο της Ιταλίας για καλύτερη σκηνοθεσία.

Καλή επιτυχία σε αυτή την πολλή ανθρώπινη ιστορία και συγχαρητήρια στους ανθρώπους που μάχονται καθημερινά αψηφώντας τα όποια εμπόδια. Τελικά μπορεί ο ανθρώπινος νους να μετατρέψει μια ατυχία σε κάτι άλλο…να υπερισχύσουν η δημιουργικότητα και η θετικότητα που είναι δυο ισχυρά κίνητρα για να συνεχίσει κανείς την πορεία του.

Ερωτευμένη Τζέιν / Becoming Jane (2007)

Μετά από αρκετές τηλεοπτικές και κινηματογραφικές μεταφορές των βιβλίων της Jane Austen, βρήκε το δρόμο για τις αίθουσες και το μικρό μας σαλόνι (πλέον) μια ταινία για την ίδια.
Το “Becoming Jane” είναι ένα έργο που αποκαλύπτει μια λιγότερο γνωστή πλευρά της διάσημης συγγραφέως, εκείνη της «άγουρής» της περιόδου και της πρώτης νιότης. Η παρεξηγημένη μέχρι πρότινος γεροντοκόρη της Αγγλικής λογοτεχνίας παίρνει τη ρεβάνς. Τα ανεκπλήρωτα πάθη που περιγράφει με την πένα της δεν ήταν απλά δημιούργημα της φαντασίας της ή «σπουδή» στις σχέσεις των άλλων. Η ίδια της, μόλις 20 ετών είχε ζήσει ένα μεγάλο έρωτα με τον Ιρλανδό δικηγόρο Τομ Λεφρόι. Αυτά αποκάλυψε μια καινούρια βιογραφία της και αυτό το κομμάτι της ζωής της παρακολουθούμε με πρωταγωνίστρια την Αν Χάθαγουει.
Η νεαρή Jane ζει και κινείται στην Αγγλική επαρχία σε μια πολυμελή οικογένεια όπου η αποκατάσταση των κοριτσιών της είναι το μείζων θέμα. Αρνείται να παντρευτεί τον ανιψιό μιας αριστοκράτισσας γιατί πιστεύει στο γάμο από έρωτα και όχι σε ένα κοινωνικό συμβόλαιο. Η μοίρα φέρνει κοντά της το Λεφρόι με τον οποίο φλερτάρει διακριτικά. Είναι στη φάση της ζωής της που κάτι μέσα της έχει σκιρτήσει, πέρα από τον έρωτα, η καρδιά της έχει αποκτήσει την ευαισθησία του δημιουργού και αποτυπώνει στο χαρτί ιστορίες και συναισθήματα. Όταν το φλερτ τους γίνεται πόθος οι δυο τους προσπαθούν να βρουν τρόπο για να ενώσουν τις ζωές τους. Η ερωτευμένη όμως Τζέιν θα πονέσει, και αυτό ίσως ο θεατής το ξέρει εξ αρχής.
Στο κλίμα πάντα της εποχής, λίγο πριν από τις αρχές του 1800, φορεσιές, πάρτι, χοροί, το πρωτόκολλο της εποχής, οι Αγγλικοί τρόποι και η εξοχή δεσπόζουν και σε αυτή την ταινία όπως σε κάθε μεταφορά κάποιου βιβλίου της. Από τις τόσες ταινίες-μεταφορές στην αρχή μου ήταν δύσκολο να ξεχάσω ότι αυτό που βλέπω δεν είναι ακόμη ένα βιβλίο αλλά η "ίδια" η Jane. Νόμιζα ότι από κάπου θα φανεί η Emma ή ο Mr. Darcy. Τελικά κανείς τους δεν ήρθε, έμειναν μόνο να κάνουν παρέα στη Jane τα ήσυχα βράδια της ζωής της και να χαρίζουν σε εμάς εικόνες από έναν κόσμο που μόνο μέσα από τη γραφή της απολαμβάνουμε.

Διάβασε επίσης, δια χειρός cinematia :

Περαιτέρω για Jane Austen
και

Pride and Prejudice(2006)

Τα παιδιά ενός κατώτερου θεού/Children of a lesser God (1986)

"Love has a language all of its own."

Ο νεαρός καθηγητής κωφάλαλων James, ξεκινάει με διάθεση τη σχολική χρονιά σε καινούριο σχολείο. Με μεγάλες προσδοκίες και πίστη στους μαθητές του αγωνίζεται να τους μάθει τη νοηματική αλλά και να τους πείσει να βγάζουν παράλληλα λεξούλες-κραυγές. Μέσα σε αυτή του την καθημερινότητα, ο James γνωρίζει τη Sarah, μια πρώην μαθήτρια που εξακολουθεί να μένει στο σχολείο απασχολούμενη ως καθαρίστρια. Ο James γοητεύεται από τον εκρηκτικό της χαρακτήρα αμέσως. Επιθυμεί να μάθει τα πάντα γι'αυτή αλλά και να την βοηθήσει να διαβάζει τα χείλη. Tίποτα όμως δεν είναι εύκολο μπροστά στο πείσμα της Sarah. O James την ερωτεύεται αλλά αρχικά η Sarah αντιστέκεται να πέσει στην αγκαλιά του.
Οι πρωταγωνιστές του Mark Medoff σε σκηνοθεσία Randa Haines, ζούνε σε δυο διαφορετικούς κόσμους. Η Sarah βιώνει τον κόσμο της σιωπής ενώ ο James απολαμβάνει τη μουσική, τις λέξεις και τις φωνές των ανθρώπων γύρω του. Τα αισθήματα είναι δυνατά αλλά θα βρούνε τελικά ένα κόσμο συνάντησης οι δυο τους;
Οι σκηνές μέσα στο νερό είναι άκρως ποιητικές και θα μας "έλεγαν" περισσότερα αν διαρκούσαν και άλλο. Μέσα στο υγρό στοιχείο η ακοή του James μειώνεται και πλησιάζει περισσότερο τον κόσμο της Sarah. Αξίζει μια ματιά η ταινία για την ιστορία, αλλά και από περιέργεια για το κατά πόσο η αγάπη και ο έρωτας υπερνικά τις όποιες αντιξοότητες.

Η ποίηση του Φεβρουαρίου

Η cinematia γεννήθηκε για να μιλήσει για cinema. Παρόλα αυτά αναφέρθηκε και στην τέχνη της ποίησης. Πιο συγκεκριμένα στα λόγια του D.H Lawrence. Και αυτό γιατί πιστεύω ότι οι τέχνες δεν έχουν και τόσο ξεκάθαρα όρια. Μια ταινία μπορεί να περιέχει πολλά ποιήματα ή στοιχεία-χαρακτηριστικά της ποίησης και της λογοτεχνίας. Επίσης λογοτεχνικά μοτίβα έχουμε "διαβάσει" σε αρκετές ταινίες όπως έχει πέσει στα χέρια μας και λογοτεχνία με κινηματογραφική δράση.

Σήμερα επανέρχομαι με ένα ακόμη ποίημα. Αυτή τη φορά μιλάμε για Έλληνα και δεν είναι άλλος από τον Καβάφη.

Όσο μπορείς

Και αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολύ συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντας την,
γυρίζοντας συχνά και εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινή ανοησία,
ώσπου να γίνει σαν μια ξένη φορτική.

Τα σχόλια δικά σας.

Ο Ρατατούης / Ratatuille (2007)

Καλησπέρα!

Ξέρω ότι έχω μέρες πολλές να περάσω από δω αλλά είμαι αποφασισμένη να επανορθώσω.

Επιστρέφω σε αυτό εδώ το βήμα για να μιλήσω για κάτι τρυφερό που απευθύνεται τόσο σε μικρά, όσο σε μεγάλα παιδιά. Ο λόγος για την ταινία «Ο Ρατατούης» που είδα πρόσφατα.
Μη ξεγελιέστε από τον τίτλο. Το συμπαθές τρωκτικό ονομάζεται Ρεμί και ζει και κινείται στο Παρίσι. Το όνομα Ρατατούη είναι κάτι άλλο στην ιστορία αλλά δεν θα σας αποκαλύψω το μυστικό. Ο ποντικομικρούλης της ταινίας είναι ένα πλασματάκι που σίγουρα διαφέρει από τα υπόλοιπα του είδους του. Τη διαφορά κάνει η όσφρησή του αλλά και η ικανότητά του να μπορεί να συνδυάζει μυρωδιές και γεύσεις. Η τύχη (;) , οι συγκυρίες (;), προσγειώνουν τον Ρεμί στην κουζίνα ενός από τα πιο φημισμένα εστιατόρια της Γαλλικής πρωτεύουσας το οποίο όμως εκείνη την περίοδο πάσχει από φαντασία. Οι γκουρμέ γεύσεις σύντομα θα αλλάξουν και υπεύθυνος θα είναι ο Ρεμί. Ο Ρεμί όμως λόγω της φύσης και της ταπεινής καταγωγής του δεν μπορεί να εμφανίζεται στην κουζίνα. Δημιουργεί λοιπόν δίνοντας με τον τρόπο του «διαταγές» στον Λιγκουίνι, έναν νεαρό ατάλαντου μάγειρα.
Μια ευχάριστη ιστορία και πρωτότυπη ιστορία. Μια ιστορία για τη φιλία, την έμπνευση, το ταλέντο και την ουσία της κριτικής (ο μονόλογος του Ίγκω προς το τέλος της ταινίας).

Καλό Σαββατοκύριακο!