Οι ώρες / The hours (2002)

Όταν ο Michael Cunningham συνάντησε τη Virginia Woolf ο συνδυασμός έμελλε να είναι πετυχημένος…

Για να κατανοήσει κανείς το πόσο άρτιο είναι το βιβλίο και κατ’επέκταση η ταινία βοηθάει πολύ το να έχει διαβάσει το βιβλίο “Mrs Dalloway” και βεβαίως τη βιβλιογραφία της (ή έστω να γνωρίζει στοιχεία της). Επειδή όμως το δύο στα δύο είναι λίγο δύσκολο ξεκινάμε.

Η ταινία, βασισμένη στο βιβλίο του Michael Cunningham αλλά μεταφερμένη στην οθόνη με τα χέρια του Stephen Daldry, μας μεταφέρει σε τρεις χρονολογίες άσχετες μεταξύ τους. Οι γυναικείοι χαρακτήρες όμως που πρωταγωνιστούν σε κάθε μια από αυτές έχουν αρκετά κοινά σημεία που γεφυρώνουν αρμονικά τη χρονική μεταξύ τους απόσταση.
Γυναικείοι χαρακτήρες με δυναμισμό αλλά και αδυναμίες ταυτόχρονα, έτοιμες για μεγάλες αποφάσεις αλλά και δειλές να τις πραγματοποιήσουν. Σκαμπανευάσματα της γυναικείας ψυχολογίας ή πικρή αλήθεια του ανθρώπινου είδους;

Η Κλαρίσσα του 2002 είναι μεγαλο-εκδότρια, συγκατοικεί αρκετά χρόνια με την ερωμένη της Σάλλυ αλλά η σχέση τους είναι προβληματική. Σε μια άλλη εποχή, η Λώρα Μπράουν, μια έγκυος νοικοκυρά και ήδη μητέρα ενός αγοριού ζει ένα τελειωμένο γάμο και προσπαθεί να αφήσει πίσω την οικογένειά της, να ελευθερωθεί από τα δεσμά. Στο ακόμα πιο μακρινό παρελθόν, η Virginia Woolf κάτω από μεγάλη ψυχολογική πίεση προσπαθεί να εκφράσει τις σκέψεις της στο χαρτί, να γεννήσει καινούργιους ήρωες και νέες ιστορίες. Την παρακολουθούμε να γράφει τις πρώτες σειρές από το βιβλίο της «Η Κυρία Ντάλλαγουεη».

Αυτό είναι και το παρατσούκλι της Κλαρίσσα του σήμερα. Η κ.Ντάλλαγουη του βιβλίου μας βάζει στη ζωή της για μια μέρα, το ίδιο και η ταινία, διηγείται μια μέρα στη ζωή τριών γυναικών. Αγωνίες, πάθη, έρωτας, ανεκπλήρωτες επιθυμίες και η ανάγκη για συντροφιά και προσωπική έκφραση. Η κ.Ντάλλαγουέη δια χειρός Virginia Woolf ανακαλεί μνήμες ενός φιλιού που είχε δώσει στη φίλη της Σάλλυ. Η Λώρα στην ταινία φιλάει την φίλη της, η Κλαρίσσα συζεί με την Σάλλυ. Η σεξουαλικότητα της Virginia Woolf πέρασε στην ιστορία ως αμφιλεγόμενη.

Το «μπλέξιμο» των ιστοριών τελικά πετυχαίνει εδώ σε πολλά επίπεδα, και το δέσιμο τους έχει κάτι περισσότερο από το εμφανές.

Υπόθεση Παραντιν/Paradine Case (1947)

Μια ταινία που ξεκίνησα να βλέπω διστακτικά αλλά άλλαξα γνώμη γρήγορα.
Το 1946, μια γυναίκα κατηγορείται για τον δηλητηριασμό του τυφλού εύπορου άνδρα της. Φυσικά αρνείται κάθε ανάμειξη. Ο γοητευτικός παντρεμένος δικηγόρος Τομ, αναλαμβάνει την υπόθεση. Απο τα πρώτα λεπτά της ταινίας ο θεατής γατζώνεται απο το θέαμα τόσο σκηνοθετικά όσο σεναριακά. Είναι ένοχη τελικά η κ. Παραντιν, σκότωσε τον σύζηγό της ή απλά ταλαιπωρείται λόγω του αμφιλεγόμενου παρελθόντος της; Θα αφήσει τη γυναίκα του ο Τομ γοητευμένος απο τη σαγηνευτική χήρα; Το σασπένς σε δυο επίπεδα και τα πλάνα του Χίτσκοκ μοναδικά. Τολμηρά φιλιά (για την εποχή) και όταν η γυναικεία ψυχολογία απειλείται απο μια άλλη θηλική παρουσία, οι μάσκες της "αριστοκρατίας' πέφτουν.

Εδώ είμαι!

Λατρευτοί μου αναγνώστες!Ξέρω ότι λείπω εδώ και 10 μέρες...

Δεν είναι ο δαίμονας του τυπογραφίου, στην περίπτωσή μου το πρόβλημα ακούει στη λέξη virus!To laptop μου αδυνατεί να ανταποκριθεί στις συγγραφικές μου ανάγκες πλέον και η μαγεία της θάλασσας δεν μου δείνει τον απαιτούμενο χρόνο για φορμάτ.Παραμένω στη βάση μου αλλά αυτή τη φορά χωρίς δουλειά, παραδομένη στον όμορφο ήχο της λέξης "καλοκαίρι" συμπλήρωσα ήδη δεκα μπάνια στις καταγάλανες ακτές του νομού μου...

Σύντομα ξανά κοντά σας, με φορμαρισμένο μηχάνημα >> γι'αυτό δεν σταματώ να μαζεύω κινηματογραφικές εμπειρίες ;-)

21 Grams(2003)

Τρεις ιστορίες ή μια; Ο χρόνος εχθρός ή σύμμαχος; Τι σημασία έχει;

Αν υπάρχει μια τέχνη που σπάει με μεγάλη επιτυχία την έννοια του χρόνου, αυτή είναι η 7η. Ο Alejandro González Iñárritu μπλέκει τόσο φυσικά τρεις ήρωες, σε μια ιστορία ενός καρδιοπαθή,μιας γυναίκας που θρηνεί άνδρα και παιδιά και ενός πρώην κατάδικου που στέρησε τη ζωή άθελά του σε τρεις ανθρώπους. Όλα αυτά μπλέκονται σε βάθος χρόνου, εκεί που όμως η ευθεία γραμμή του χρόνου καταργείται. Παρελθόν και παρόν μπερδεύονται, δημιουργώντας ένα παζλ εικόνων που συνθέτουν μια δυνατή ιστορία.
Η ηθική, ο οίκτος, η αγάπη, η ανασφάλεια, η εκδίκηση και το νόημά της, η συγχώρεση και οι τύψεις. Τι μας βαραίνει πιο πολύ; Πόσο είναι το βάρος της ψυχής μας τελικά; Τι κάνει τη ζωή μας πιο υποφερτή ή πιο ανυπόφορη; Ίσως όλα τα παραπάνω να είναι απλά η ίδια η ζωή και τόσο αναπόφευκτα όσο και απαραίτητα για την ίδια μας την ύπαρξη.

Γράψαμε τ'όνομά μας

Στο περιγυάλι το μικρό, τ'άσπρο σαν περιστέρι

γράψαμε τ'όνομά μας.

Ωραία που φύσηξε ο Μπάτης και έμεινε η γραφή ;-)

Ελληνικό σινεμά στα μέτρα σας!

Η cinematia με χαρά υποστηρίζει μια αξιόλογη προσπάθεια.Την προώθηση της γνώμης του ελληνικού σινεφίλ κοινού.
Οι περισσότεροι κινηματογραφόφιλοι της χώρας μας παραπονιούνται για το επίπεδο του εγχώριου κινηματογράφου. Καιρός λοιπον να αναλάβουν δράση...
Απο σήμερα μέσω του Blog http://newgreekcinema.wordpress.com" (και τους υποστηρικτές του) δίνεται η ευκαιρία σε όσους επιθυμούν κα εκφράσουν τη γνώμη τους ή να καταθέσουν τις ιδέες τους για εναν καλύτερο ελληνικό κινηματογράφο, να "μιλήσουν". Αυτό το βήμα λόγου αποτελεί μια επανάσταση προς τη βιομηχανία του ελληνικού κινηματογράφου και τους ανθρώπους της, καθώς οι απόψεις και τα σχόλια θα σταλούν αυτούσια στην Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών,στην Ένωση Σεναριογράφων,στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου,στο Υπουργείο Πολιτισμού,στο Υπουργείο Παιδείας,αλλά και στις σχολές κινηματογράφου της χώρας μας.
Μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε τον Ελληνικό Κινηματογράφο!

Summertime

Κάνοντας το δεύτερο μου μπάνιο σήμερα αναρωτήθηκα, αν το ελληνικό καλοκαίρι ήταν ταινία, ποια θα ήταν;
Θα ήταν κάποια από τις πολλές κλασσικές δικές μας ταινίες γυρισμένες σε κάποιο ελληνικό θέρετρο ή κοσμοπολίτικο νησί, με καντούνια στενά και γαλάζιες παραλίες. Μπορεί και να μην ήταν μια ταινία, αλλά πολλές μαζί, με πρωταγωνιστές που φορούν σκιαθάκια και θηλυκά που περιφέρονται με φέτες καρπούζι.
Και αν ήταν ταινία, θα είχε λέτε αρχή και τέλος; Δύσκολο νομίζω…Και τι πλοκή να είχε το καλοκαίρι μας; Μια ιστορία ή πολλές μαζί; Ντόπιους ή αλλοδαπούς στο προσκήνιο;
Παραλία πάντως θα είχε σίγουρα.
Πάντως η φωτογραφία αυτή θα μπορούσε να είναι ένα πλάνο από αυτή την ταινία. Πλαισιωμένο με τη μουσική που ο καθένας μας θέλει να ακούει όταν βρίσκεται παραθαλάσσια. Α! έχοντας δίπλα του την παρέα που θέλει!

Ο κύριος Disney και η αυτοκρατορία του

Οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε με τα κινούμενα σχέδια του κυρίου Walt Disney. Πολλοί από εμάς εξακολουθούμε να τα βλέπουμε αν και «μεγάλοι» πλέον.

Αστείες μα και συγκινητικές ιστορίες που γεννήθηκαν από την εταιρεία Disney και ταξίδεψαν ανά τον κόσμο, μαγεύοντας πολλές παιδικές και όχι μόνο καρδιές.

Πόσα γνωρίζετε για την ιστορία του παιδικού σας παραμυθά Disney και των ταινιών του;

1) Το “Lion King” είναι η πιο επιτυχημένη ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney.
a. Ναι b. Όχι
2) H πρώτη μεγάλου μήκους animation ταινία του Walt Disney ήταν το “Beauty and
the Beast”
a. Ναι b. Όχι
3) O Mickey Mouse ήταν το πρώτο καρτούν που δημιούργησε ο Walt Disney.
a. Ναι b. Όχι
4) Η φωνή του Mickey Mouse ανήκει στον ίδιο τον Walt Disney.
a. Ναι b. Όχι
5) Ο Walt Disney ήθελε αρχικά να ονομάσει τον Mickey Mouse, Mortimer Mouse.
a. Ναι b. Όχι
6) Walt Disney κέρδισε τα περισσότερα όσκαρ από οποιονδήποτε άλλο.
a. Ναι b. Όχι
7) Ο Walt Disney έχτισε το πρώτο του theme park στη Φλόριντα.
a. Ναι b. Όχι
8) Το γνωστό τραγούδι “When you sing upon a star” είναι από την ταινία «Πινόκιο»
a. Ναι b. Όχι

Καλώς το καλοκαίρι!

Και να που ήρθε!
Καμαρωτό, ζεστό και πάντα στην ώρα του.
"Καλοκαίρι"
και μόνο που το λες, και μόνο που το γράφεις, και μόνο που το διαβάζεις χαίρεσαι!
"Καλοκαίρι"
Μια λέξη, 4 συλλαβές μα τόσες σκέψεις!

Καλό μήνα!