Αφιερωμένο

Την φωτογραφία που βλέπετε την τράβηξα με την ψηφιακή μου χθες. Αν παινεύομαι για κάποιες φωτογραφίες που έχω βγάλει ως σήμερα σίγουρα η συγκεκριμένη ανήκει σε αυτές.
Δεν την τράβηξα σε κάποιο θέατρο. Η νεαρά δεν είναι ηθοποιός που τσεκάρει να δει αν η πλατεία γέμισε για να υπολογίσει πότε θα ξεκινήσει η παράσταση. Δεν περιμένει το χειροκρότημα του κοινού με αγωνία. Αυτός που θέλει να εντυπωσιάσει δεν είναι καν εκεί και το μόνο της «κοινό» είμαι εγώ. Πίσω από την κόκκινη κουρτίνα βρίσκεται ένα αστραφτερό λευκό φόρεμα και αυτό είναι που κάνει το πρόσωπό της να χαμογελά. Κάθομαι σε ένα μαύρο καναπέ με τη μηχανή μου στο χέρι και κλέβω αθόρυβα τις στιγμές της…Περιμένω υπομονετικά ως καλή κουμπάρα να δω τη φίλη μου νύφη, σε μια από τις πρόβες νυφικού.
Το πιο πιθανό είναι η κουμπάρα μου να μη διαβάσει ποτέ το ποστ αυτό γιατί δεν ασχολείται με το internet. Πάντως της το αφιερώνω.

Το αφιερώνω στην Βάγια που γνώρισα το καλοκαίρι του 1998, μόλις είχα έρθει από το Σουδάν και αυτή από το Βέλγιο. Βρεθήκαμε τυχαία στο ίδιο φροντιστήριο στη Θεσσαλονίκη, να κάνουμε μαθήματα καλοκαιριάτικα στοχεύοντας σε μια σχολή ΑΕΙ, στη συμπρωτεύουσα. Υποψήφιες και οι δυο, κάναμε όνειρα για τη ζωή. Περάσαμε σε άλλες σχολές, σε άλλες πόλεις, κινητά δεν είχαμε ακόμη, αλλά παλέψαμε την επαφή. Πήρα μεταγραφή από Αθήνα και τυχαία βρεθήκαμε στην Πανεπιστημιούπολη του Α.Π.Θ. Ξανακάναμε παρέα, ατέλειωτες βόλτες, ταβέρνες, καφέδες-ποτά στην παραλία, κλάμπ, γνωριμίες, μια κλασική φοιτητική ζωή. Το 2003 πήρα το πτυχίο μου και έφυγα για μεταπτυχιακό, Αγγλία, εκείνη παρέμεινε Θεσ/νίκη. Θυμάμαι ένα βράδυ μου τηλεφώνησε από τη Χαλκιδική να μου πει ότι το Καζίνο όπου θα δούλευε δεν της άρεσε και φεύγει όπως όπως μέσα στη νύχτα. Μετά από δυο μήνες της τηλεφώνησα χαράματα από το Μακεδονίας να της πω ότι θα περάσω κατά τις 5 το πρωί να την δω. Πέρυσι τριήμερο του Αγίου Πνεύματος ήμασταν στη Λευκάδα και πηγαίναμε από παραλία σε παραλία για μπάνιο. Τον Αύγουστο ήρθε Κατερίνη και τη φιλοξένησα. Φέτος τα Χριστούγεννα μου είπε ότι αρραβωνιάστηκε, ήρθαν και με είδαν με τον αρραβωνιαστικό της. Από το ’98 λέγαμε ότι θα κουμπαρέψουμε, τελικά τα καταφέραμε!!! Ο γάμος θα γίνει τον Αύγουστο…

Transamerica (2005)

Καθώς έψαχνα να δω κάτι έξω από τα συνηθισμένα, βρήκα και το «Transamerica»! Αυτή η ταινία του 2005 απέδειξε ότι κάποιες «Νοικοκυρές σε απόγνωση» μπορούν να τινάξουν ρόλους κλισέ και να μεταμορφωθούν κυριολεκτικά. Ο λόγος για την αναγνωρίσιμη πλέον και στη χώρα μας (μέσα από το ρόλο της Lynette Scavo στο
“Desperate Housewives”) Felicity Huffman. H Huffman δεν δίστασε να αφήσει το ξανθό μαλλί και να υποδυθεί έναν άντρα τρανσέξουαλ στο στάδιο πριν την επέμβαση αλλαγής φύλου. Και αν αυτό δεν σας κάνει ιδιαίτερη αίσθηση σκεφτείτε πως μέσα στο προσωπικό του/της ανακάτωμα έχει να αντιμετωπίσει την ξαφνική είδηση ότι είναι πατέρας (ή μήπως μητέρα;) ενός νεαρού που πρόσφατα πέρασε την πόρτα της φυλακής. Η ψυχίατρός της την συμβουλεύει πριν την εγχείρηση να έρθει σε επαφή με τον γιο και να τακτοποιήσει αυτή την εκκρεμότητα. Μην έχοντας άλλη λύση, μπαίνει στην περιπέτεια αυτή, μια βδομάδα πριν την εισαγωγή της στην κλινική.
Το που καταλήγει η όλη ιστορία σας το φυλάω για έκπληξη. Πάντως η ηθοποιός είναι αγνώριστη με το μέικαπ και τον τόνο της φωνής της, τόσο που αν δεν ήξερα ότι πρωταγωνιστεί στην ταινία δύσκολα θα την καταλάβαινα. Η κυρία ήταν και υποψήφια για Α’ Γυναικείο ρόλο με τη συγκεκριμένη ταινία στα Academy Awards 2006!

Torremolinos 73, Μπέργκμαν & soft porn

Έψαχνα καιρό να βρω να δω κάτι έξω από τα συνηθισμένα! Ε τελικά νομίζω ότι το βρήκα! "Torremolinos 73" λέγεται η ταινία του Pablo Berger του 2003. Η πλοκή του είναι όντως κάτι το διαφορετικό!

Ο γνωστός μας από το Αλμοδοβαρικό "Μίλα της" Χαβιέ Καμάρα πρωταγωνιστεί σε ρόλο αποτυχημένου πλασιέ εγκυκλοπαίδειας. Παντρεμένος με την Κάρμεν,προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα. Η θέση του πλασιέ δεν έχει όμως μέλλον στις εκδόσεις Μοντόγια και ο Αλφρέδο αντιμετωπίζει την ανεργία εκτός και αν προσφέρει με άλλο τρόπο τις υπηρεσίες του στην εταιρία…Ποιόν;
Ο εκδότης προτείνει στους υπαλλήλους του να γυρίσουν ταινίες με θέμα την ανθρώπινη αναπαραγωγή! Χωρίς περικοπές και λογοκρισία για το καλό της επιστήμης! Οι ταινίες αυτές τους εξηγεί θα είναι προσφορά που θα συνοδεύει τις εγκυκλοπαίδειές τους σε Σκανδιναβικές χώρες. Όσοι δεχτούν να προσφέρουν με τις συζύγους τους τις υπηρεσίες τους θα έχουν βοηθήσει την επιστήμη και παράλληλα την τσέπη τους! Το ποσό είναι δελεαστικό συν τα μπόνους και ο πρωταγωνιστής μας δέχεται την προσφορά επιστρατεύοντας την σύζυγό του. Ο Αλφρέδο με σεμινάρια από ερασιτέχνης γίνεται επαγγελματίας σκηνοθέτης-κάμεραμαν, αφήνοντας με τις ταινίες του άφωνο τον εκδότη! Χρήμα και πολυτέλεια απολαμβάνει το ζευγάρι ενώ ο Αλφρέδο πωρώνεται με το σινεμά και τον Μπέργκμαν! Βλέπει τη μια ταινία μετά την άλλη και θέλει να σκηνοθετήσει και αυτός κάτι παρόμοιο αφήνοντας το porn. Γράφει το σενάριο του "Torremolinos 73", το συνεργείο όμως και ο εκδότης του επιφυλάσσουν μια έκπληξη!

Η ταινία βλέπεται ευχάριστα. Ο Καμάρα ενσαρκώνει με επιτυχία τον φτωχούλι σύζηγο που δυσκολεύεται ηθικά να προβάλει τα μυστικά της κρεββατοκάμαράς του στη Σκανδιναβία αλλά υποκύπτει στο χρήμα. Οι αναφορές στον Μπέργκμαν (σε όλη την ταινία) είναι απίστευτα τραγελαφικές διότι στην ουσία εκδότης & συνεργείο επικαλούνται το όνομα του για να καταφέρουν να γυρίσουν ταινίες πορνό! Ο κουλτουριάρης πλασιέ πέφτει στην παγίδα απο αγάπη προς το σινεμά και φιλοδοξία να πετύχει, κερδίζοντας έτσι τη συμπάθειά μας!

Μικρά θαύματα

Χθες η μέρα μου ήταν γεμάτη. Μέσα στα πολλά που έκανα βοήθησα και στο πλύσιμο του αυτοκινήτου. Μια βαρετή διαδικασία ώρες ώρες πόσο μάλλον όταν ήμουν ντυμένη για έξω και έπρεπε να προσέχω να μη βραχώ! Ξαφνικά όμως η φύση μεγαλούργησε και μου πρόσφερε ένα μικρό θαύμα. Είδα μπροστά στο λάστιχο με το οποίο έριχνα νερό-βροχή στο αμάξι, ένα ουράνιο τόξο! Ένιωσα σαν μικρός θεός εκείνη τη στιγμή, «έφτιαξα» χρώματα στο κενό σκέφτηκα. Έδωσα ζωή στον αέρα. Έκανα κάτι δημιουργικό. Δεν το είπα σε κανένα, το κράτησα για μένα, επιστράτευσα για μια ακόμη φορά την κάμερα του κινητού μου και ιδού!

Πριν δυο χρόνια, στην Αγγλία ξημερώματα, έξω από το παράθυρο της εστίας μας χάζευα ένα τεράστιο ουράνιο τόξο, το φωτογράφησα και έγραψα ένα μικροσκοπικό ποίημα:

The rainbow
I saw it first among the rest.
So many colours, such an image.
I felt so lucky I confess.

Μια μέλισσα (δροσίζεται) τον Αύγουστο

Θα μπορούσε ως τίτλο να έχει «Το θεατρικό που θέλησε να γίνει ταινία» ή «Η παράσταση που ονειρεύτηκε την μεγάλη οθόνη». Τελικά κράτησε τον ένα και μοναδικό της αρχικό τίτλο, (εκείνο του θεατρικού έργου) «Μια μέλισσα τον Αύγουστο». Τα γυρίσματα έχουν ήδη ξεκινήσει.
Αναλαμβάνοντας το σενάριο και την σκηνοθεσία της ταινίας του ο Θοδωρής Αθερίδης παλεύει το πέρασμα στην 7η τέχνη. Η ιδέα της «Μέλισσας» που μετρά δύο χρόνια επιτυχίας για τους θεατρόφιλους αναμένεται κινηματογραφικά σύμφωνα με τον δημιουργό της να είναι μια «κωμωδία-παραμύθι, μια περιπέτεια με εσωτερικές συγκρούσεις και κωμική ματιά» (ΤΑ ΝΕΑ).
The story: Αν δεν έχετε δει την παράσταση μάθετε ότι πρόκειται για την ιστορία του Χάρη (Θ.Αθερίδης) ο οποίος πηγαίνει διακοπές σε ερημικό νησί με την σύζυγό του και την ψυχίατρό του (Σ. Καρύδη) με την οποία διατηρεί παράνομο δεσμό! Το αμαρτωλό ζευγάρι «δραπετεύει» με βαρκούλα σε μια ερημική παραλία ως το ηλιοβασίλεμα. Εκεί συμβαίνει και το μοιραίο, μια μέλισσα τσιμπάει τον Χάρη που είναι αλλεργικός! «Αυτό το απλό τσιμπηματάκι γίνεται η αφορμή να ακολουθήσει μια εσωτερική πορεία ένας άντρας και να γνωρίσει τον εαυτό του. Γιατί θα τον κάνει να βρεθεί αντιμέτωπος με τον χειρότερο εφιάλτη του. Τον άλλο του εαυτό. Το παραμορφωμένο από την αλλεργία alter ego του - Αντώνης Λουδάρος - θα εγκατασταθεί ανάμεσα σ' αυτόν, τη γυναίκα του, στην ερωμένη του και στην ετεροθαλή αδελφή του - Βίκυ Βολιώτη -, ανακατεύοντας συναισθήματα, αποκαλύπτοντας μυστικά, σκορπώντας ανελέητα τον πανικό» τονίζει ο Θοδωρής Αθερίδης (ΤΑ ΝΕΑ)
Πρεμιέρα:Αναμένεται τον Ιανουάριο του 2007.

Ρώτα τον άνεμο (2006)

Ο Colin Farrell και η Salma Hayek για πρώτη φορά μαζί! Σε δημιουργία του Robert Towne δηλαδή στη μεγάλη οθόνη.

Το “Ask the Wind” είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα του John Fante και διηγείται την ιστορία του συγγραφέα Arturo Bandini (Collin Farrel), ενός Αμερικανού ιταλικής καταγωγής που αγωνίζεται για την καταξίωση στο Los Angeles του ’30 μετά το “Depression”. Ο εκδότης του, του έχει αναθέσει να γράψει ένα ερωτικό μυθιστόρημα αλλά το παρελθόν του με το ασθενές φύλλο δεν τον βοηθά. Για καλή του τύχη η μοίρα (;) φέρνει στον δρόμο του την εντυπωσιακή Camilla Lopez (Salma Hayek) εκ Μέχικο. Η σχέση τους όμως δεν είναι τόσο αρμονική. Η Camilla παλεύει να αλλάξει κοινωνική θέση, να παντρευτεί αγγλοσάξονα Αμερικανό και να πετάξει από πάνω της ότι θυμίζει την ταπεινή της καταγωγή. Θα νικήσει το πάθος, ο έρωτας και η αγάπη τις προσωπικές φιλοδοξίες;
Robert Towne έχει ήδη αφήσει στην ιστορία του κινηματογράφου το Chinatown το οποίο του χάρισε το Όσκαρ σεναρίου. H φετινή του ταινία εισπράττει καλά σχόλια ως προς τη φωτογραφία και τη σκηνοθεσία, όσο όμως για τη χημεία του πρωταγωνιστικού ζεύγους… ώρες ώρες δεν μας πείθει.

Υπάρχει σινεμά στή Σαουδική Αραβία;

Υπάρχει σινεμά στή Σαουδική Αραβία;

Απολογισμός (σχολικής) χρονιάς

ή απλά get to know me better (κάποτε σε comment η lemon μου είχε πει να συστηθώ όταν θελήσω,ήρθε η ώρα!)

Καθώς έρχεται το καλοκαίρι μου βγήκε να κάνω μια ανασκόπηση της χρονιάς. Μου έμεινε συνήθεια τα χρόνια μου να τα σκέφτομαι με "αφετηρία" τον Σεπτέμβρη και "τέρμα" τον Ιούνιο!

Από τον Οκτώβρη ως σήμερα δούλεψα στην εκπαίδευση ενηλίκων 385 ώρες και σε δημοτικά σχολεία 342 ώρες. Μόρφωσα 150 Έλληνες. Πάσχισα για ένα καλύτερο κόσμο μέσω αυτών και γέμισα με ελπίδες για το μέλλον. Αγαπήθηκα από 40 (τουλάχιστον) μαθητές ηλικίας 8-11 και είδα τον εαυτό μου μέσα από τα αθώα μάτια μικρών παιδιών. Χαμήλωσα αμέτρητες φορές για να μου δώσουν μια αγκαλιά μετά από δική τους επιμονή. Εκτιμήθηκα από 70 (τουλάχιστον) ενήλικες μαθητές μου, έγινα και φίλη με μερικούς από αυτούς. 'Εκανα καινούργιους φίλους και ένοιωσα τη χαρά νέων γνωριμιών.

Στις 18/12/2005 έκλεισα τα 25 μου. Έγινα μέλος της συντακτικής επιτροπής του

www.cineek.gr. Έγραψα γύρω στα 100 posts για τη cinematia μου. Δίδαξα 10 ώρες κινηματογράφο σε άτομα που έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον. Πήρα το ρίσκο 40ωρου σεμιναρίου «Η αισθητική στον κινηματογράφο». Έκλεισα συνεργασία με σύλλογο φιλολόγων αναλαμβάνοντας την επιμόρφωση συναδέλφων τους για το θέμα «σχέση λογοτεχνίας-κινηματογράφου». Συνεργάστηκα με τις εκδόσεις Αιγόκερως για ένα κινηματογραφικό βιβλίο. Έγινα με το Blog μου χορηγός του 8ου Διεθνούς Πανοράματος Ανεξάρτητων Δημιουργών Φιλμ & Βιντεο. Πήρα μέρος σε λογοτεχνικό διαγωνισμό.

Ουφ! Ήταν μια πολλή γεμάτη (σχολική) χρονιά!

Δείξε μου τον γραφικό σου χαρακτήρα

Τελικά δεν ξέρει κανείς τι μπορεί να βρει σε μια κούτα με πράγματα. Χθες έψαχνα μια βιντεοκασέτα και άνοιξα ένα χάρτινο κιβωτιάκι στο δωμάτιό μου. Βρήκα πάνω πάνω κάτι χαρτιά. Φυσικά και βιάστηκα να τα περιεργαστώ. Είδα μπροστά μου κάτι πολύ γνώριμο. Σημειωματάκια που ανταλλάσσαμε με μια καλή μου φίλη στη βιβλιοθήκη (αναγνωστήριο) του Α.Π.Θ, ούσες φοιτήτριες το 2003! Εκεί φυσικά έπρεπε να κάνουμε ησυχία αλλά ποιος ησύχαζε και κρατιόταν να μη μιλάει; Πότε με τα μάτια, πότε με νοήματα, πότε με σημειωματάκια επικοινωνούσαμε τρεις την ώρα με την φίλη μου. Τι πλάκα που είχαμε! Κοίτα να δεις πως μια σελίδα τετραδίου και πέντε σειρές με πήγαν τόσο πίσω! Φοιτητική ζωή, παρέες, φίλοι, ξενύχτια, έντονα συναισθήματα! Καταστάσεις αξέχαστες. Δυο ζωές που πορεύτηκαν σαν δυο παράλληλες γραμμές, κάποια στιγμή όμως συναντήθηκαν και χώρισαν. Κάπως έτσι τελείωναν τα "Ημερολόγια μοτοσικλέτας" θυμήθηκα και εγώ είχα φορτιστεί σκεπτόμενη τις δυνατές φιλίες που έχασα στο πέρασμα των χρόνων.
Τι σου είναι ο γραφικός χαρακτήρας… συγκινήθηκα! Την φίλη μου έχω να την δω από τον Αύγουστο, δεν πολύ-μιλάμε, χαθήκαμε. Όταν είδα χθες τα γράμματα της ήταν σαν να την είχα μπροστά μου, χάρηκα πολύ που τα κρατώ ακόμα. Δεν τα έχασα παρά την μετακόμιση.
Τελικά χθες συνειδητοποίησα ότι κρατώ αρκετά σημειώματα, ασήμαντα και σημαντικά.

Όταν έχασα τη γιαγιά μου τον Οκτώβρη, την επόμενη φορά που πήγα στο σπίτι της ήταν το Πάσχα. Τότε λοιπόν έψαξα τα πράγματά της. Με είχε πιάσει μια μανία, έψαχνα και έψαχνα χωρίς να ξέρω τι ζητώ. Κατάλαβα τι έψαχνα μόλις το βρήκα…ένα χαρτάκι σε μέγεθος απόδειξης όπου η γιαγιά μου είχε γράψει κάτι. Κάτι ασήμαντο, μια διεύθυνση, δεν έχει σημασία, είχε όμως τα γράμματά της επάνω, κάτι μοναδικό, κάτι ανεπανάληπτο. Δεν πήρα καμιά φωτογραφία της μαζί, μόνο ένα χαρτάκι έβαλα στην τσέπη μου.

Υ.Γ Αφιερώνω αυτό το ποστ στη φίλη της οποίας τον γραφικό χαρακτήρα εκθέτω. Σαν μια αιώνια έφηβος νιώθω ότι γράφω ένα μήνυμα που αφού το σφραγίσω σε ένα γυάλινο μπουκάλι το ρίχνω στη θάλασσα μήπως και βρει, μήπως και αγγίξει την καρδιά κάποιου αγαπημένου μου πρόσωπου.

Straight σε κόσμο gay;Αμαρτία!

Πως θα σας φαινόταν ο κόσμος εάν τριγύρω μας ήταν αποδεκτές μόνο οι σχέσεις μεταξύ ιδίου φύλου; Εάν έπεφτε το κατεστημένο και η ομοφυλοφιλία ήταν το «νορμάλ» ενώ η ετεροφυλοφιλία το «παράνομο»; Ο Βλαδίμιρος Κυριακίδης (σενάριο & σκηνοθεσία) σκαρφίστηκε τα παραπάνω, και ξεκίνησε τα γυρίσματα της ταινίας του «Straight story».
Είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή, κωμωδία βεβαίως, με τελείως ανατρεπτικές καταστάσεις. Βλέπουμε γονείς να σαστίζουν με τις straight σεξουαλικές προτιμήσεις των παιδιών τους και την αστυνομία να εισβάλει σε straight bar για έλεγχο! Η ερωτική ζωή της πλειοψηφίας των Ελλήνων up side down με λίγα λόγια! Και μέσα σε ένα gay κλίμα που λιθοβολεί τους straight, δυο νεαροί, η Σοφία και ο Γιάννης ερωτεύονται! Οι γονείς σοκάρονται, η γειτονιά τους κριτικάρει, η κοινωνία τους πολεμά!

Παίζουν:Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Άνθιμος Ανανιάδης, Κανελλίνα Μενούτη, Μένη Κωνσταντινίδου κ.α.

**Quiz:θυμάστε εσείς κάποια ταινία με τον ίδιο τίτλο; Για να δω, πόσο σινεφίλ είστε;

Μες τα θερινά τα σινεμά

Μια φορά και ένα καιρό η σκοτεινή αίθουσα έκλεισε λόγω καλοκαιριού.Οι εικόνες στο πανί όμως δεν έφυγαν απο τη ζωή μας!Μετακόμισαν απλά στα θερινά σινεμά..!Με σκέπη μας τον ουρανό, με θέα το φεγγάρι,με μυρωδιά γιασεμί και αίσθηση δροσιάς,σποράκια και αναψυκτικά. Θερινός κινηματογράφος,μια μοναδική εμπειρία!

Tο σινεμά δεν γνωρίζει φραγμούς, είναι σαν μια κορδέλα ονείρου

To 8o Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών περιμένει τις αιτήσεις σας!
H περίοδος υποβολής των συμμετεχόντων σκηνοθετών έχει ξεκινήσει επίσημα. Η Οργανωτική Επιτροπή του φετινού Πανοράματος που θα πραγματοποιηθεί στην Πάτρα, καλεί κάθε ανεξάρτητο δημιουργό, που ενδιαφέρεται να προβάλλει το έργο του, να δηλώσει συμμετοχή..
Μέχρι σήμερα έχουν δηλώσει συμμετοχή 60 σκηνοθέτες από 38 χώρες! Αναμένεται λοιπόν και φέτος ρεκόρ συμμετοχών.

<---Τι πρέπει να ξέρεις--->

Μπορείς να υποβάλεις αίτηση:
έως 12 Ιουλίου 2006

Που;Πως;
η συμμετοχή μπορεί να κατατεθεί είτε μέσω της ηλεκτρονικής σελίδας του Πανοράματος είτε στο fax 2109594936

Προϋποθέσεις συμμετοχής:
α) Ντοκιμαντέρ μέχρι 60΄ λεπτά
β) Οι ταινίες να έχουν πραγματοποιηθεί μέσα στα τελευταία χρόνια ( 2004-2005)
γ) Στις μεγάλου μήκους 1η ταινία ή 2η του Σκηνοθέτη.
δ) Διάρκεια των μεγάλου μήκους μέχρι 90’
ε) Διάρκεια μικρού μήκους μέχρι 25’ λεπτά
ζ) Οι ταινίες προαιρετικά να είναι υποτιτλισμένες στα Αγγλικά
η) Φορμά DVD, BETA SP, 35mm, DVC PRO, VHS
θ) Για animation, video art και πειραματικές ταινίες δεν υπάρχει κανένας περιορισμός διάρκειας
Να σημειωθεί ότι είναι ξεχωριστά το Ελληνικό και το Διεθνές διαγωνιστικό τμήμα.
Θα περιλαμβάνονται οι εξής κατηγορίες: μεγάλου και μικρού μήκους ταινίες, ντοκιμαντέρ, animation, video art, video clip.

Πληροφορίες στο τηλ. 2109594931 ή στο e-mail info@independent.gr

H cinematia αγκαλιάζει ανεξάρτητους δημιουργούς

Το blog cinematia στηρίζει το "8ο Διεθνές Πανόραμα Ανεξαρτήτων Δημιουργών Φιλμ και Βίντεο".
"Έπειτα απο έξι χρόνια δημιουργικής πορείας στη Θεσσαλονίκη, το Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών Φιλμ και Βίντεο, μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Αποτελεί ένα πανόραμα κινηματογράφου χωρίς προκριματική επιτροπή και δίχως ανταγωνισμούς, φιλοδοξώντας να παρουσιαστεί ένα μωσαϊκό από εικόνες και ήχους,που ευνοούν την πολυσυνθετότητα και τη διαφορετικότητα .
Καλλιτέχνες, σκηνοθέτες, φωτογράφοι, επαγγελματίες ή ερασιτέχνες καλούνται να καταθέσουν τα δικά τους έργα. Νέα φαινόμενα, τάσεις, εμπειρίες που δοκιμάζονται, ένα μεγάλο ανοιχτό εργαστήρι εικονοπλασίας. Η τέχνη, η βιομηχανία του θεάματος, η ψυχαγωγία, συνισταμένες που συγκλίνουν ή αποκλίνουν.
Το Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών είναι το κινηματογραφικό τοπίο που εξασφαλίζει πολυφωνία και πλουραλισμό, εξωστρέφεια, ισορροπία και ποιότητα, ιδιότητες που συμβάλλουν στην προβολή μιας αληθινά διαφορετικής σύγχρονης ταυτότητας. Αξιοσημείωτες θα είναι και οι παράλληλες εκδηλώσεις που θα συνοδεύσουν το Πανόραμα.
Το περσινό Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών με προβολή πάνω από 144 ταινίες από 45 χώρες, απέδειξε πως λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος πολιτισμών και παρουσίασης νέων τάσεων στην 7η τέχνη.
Το 8ο Διεθνές Πανόραμα Ανεξάρτητων Δημιουργών πραγματοποιείται φέτος στην Πάτρα με σκοπό να προτείνει μια εναλλακτική πρόταση για την επιστροφή στον θεσμό ενός φεστιβάλ που δεν καθοδηγείται αλλά γιορτάζει την ανανέωση του κινηματογραφικού τοπίου ώστε να μας δώσει τη χαρά να ονειρευτούμε ξανά μαζί το δικό μας πανόραμα στην δική μας σκοτεινή αίθουσα με πρωταγωνιστές όλους εσάς…"

Η cinematia φροντίζει για την ενημέρωσή σας σχετικά με το "Πανόραμα" καθώς έχει δημιουργήσει τη στήλη "Cinematia Supports" όπου μπορείτε να βρείτε ενδιαφέροντα links.(επάνω δεξιά)

Ξερετε καλά αυτό που βλέπετε;Quiz on cinema!

1) Πότε γεννήθηκε επίσημα ο κινηματογράφος;
α) το 1900
β) το 1885
γ) το 1767

2) Πότε πέρασε ο κινηματογράφος από τεχνική σε τέχνη;
α) όταν η μηχανή λήψης κινήθηκε για πρώτη φορά.
β) όταν γεννήθηκε η ομιλούσα ταινία.
γ) όταν καθιερώθηκε το σενάριο.

3) Τι είναι πλάνο;
α) η μικρότερη φιλμική έκφραση. Εξαρτάται από την διαδοχή & δομή άλλων
πλάνων για να αποκτήσει την πλήρη του σημασία.
β) η οργάνωση και σύνθεση του περιεχομένου της εικόνας.
γ) η σκηνή.

4) Το μοντάζ μπορεί να κάνει μια αργή ταινία γρήγορη;
α) ναι.
β) όχι.
γ) μόνο όταν η διάρκεια της ταινίας δεν ξεπερνά τις δύο ώρες.

5) Η γωνία λήψης είναι:
α) το close up.
β)Η ακριβής θέση της μηχανής από την οποία θα καταγράψει την
αντικειμενική πραγματικότητα δίνοντας όμως τη δυνατότητα στον
σκηνοθέτη να δώσει μια προσωπική ερμηνεία του κόσμου.
γ) Η γωνία στο στούντιο όπου τοποθετείται πάντα η μηχανή λήψης.

6) Μια εικόνα έχει πάντα ένα νόημα;
α) όχι. Μια εικόνα μπορεί πέρα από το άμεσο νόημα να συμβολίζει και να
εκφράζει αφηρημένες έννοιες.
β) ναι. Η εικόνα στον κινηματογράφο εννοεί πάντα το προφανές (αυτό που
δείχνει).
γ) μόνο σε ταινίες του Γαλλικού κινηματογράφου.

(Αφήστε τις απαντήσεις σας με comment!)

Σύντομη ματιά στην ιστορία του κινηματογράφου

Όταν εφευρέθηκε η φωτογραφία, ο πολιτισμένος κόσμος είχε στα χέρια του ένα σχεδόν τέλειο αντίγραφο μιας στιγμής. Η επόμενη σκέψη ήταν πως αυτή η στιγμή μπορεί να ζωντανέψει.
Το να δοθεί κίνηση σε κάτι το στατικό (μια φωτογραφία) ήταν μια ιδέα που ενθουσίασε πολλούς. Έτσι η πρώτη «μηχανή λήψης» γεννήθηκε από την ανάγκη του ανθρώπου να καταγράψει την πραγματικότητα γύρω του, αλλά αυτή τη φορά συμπεριλαμβάνοντας την κίνηση. Ξεκίνησε λοιπόν σαν μια εφεύρεση που μπόρεσε να «πιάσει» για πρώτη φορά την κίνηση στη φύση και στον άνθρωπο. Ο κινηματογράφος όμως όταν γεννήθηκε ήταν τεχνική και όχι τέχνη.
Πολλοί εφευρέτες και άνθρωποι της επιστήμης ασχολήθηκαν με το «πρόβλημα» της καταγραφής της κίνησης, ανάμεσά τους και ο Βρετανός Thomas Edison μαζί με τον βοηθό του Dickson. Πατέρας όμως του κινηματογράφου θεωρείται ο Γάλλος Luis Lumière, γιός του Antoine Lumière, ενός από τους πιο πετυχημένους φωτογράφους. Ο Luis εφεύρε και κατασκεύασε σε μια νύχτα τον κινηματογράφο. Η συσκευή που επινόησε ήταν ταυτόχρονα και κάμερα και μηχανή προβολής. Κατά το έτος 1885 οι αδερφοί Lumiere οργάνωναν ημι-ιδιωτικές προβολές αλλά στις 28 Δεκεμβρίου άνοιξαν τις πόρτες τους στο ευρύτερο κοινό του Παρισιού. Σε ένα υπόγειο στο Grand Café, με εισιτήριο ένα φράγκο, έλαβε χώρα η πρώτη δημόσια κινηματογραφική προβολή παγκοσμίως. Φυσικό ήταν να προκαλέσει αίσθηση. Γρήγορα έγινε το θέμα συζήτησης στην πόλη του φωτός, και πολύ σύντομα σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο.
Καθημερινά, το νέο αυτό μέσο ψυχαγωγίας κέρδιζε έδαφος και οι Lumière γινόταν όλο και πιο γνωστοί παγκοσμίως. Όπου και αν ταξίδευαν, είτε οι ίδιοι είτε το καλά εκπαιδευμένα συνεργεία τους, ο κόσμος ανταποκρίνονταν στο κάλεσμά τους, και η φήμη τους εξαπλώθηκε γρήγορα (Βιέννη, Γενεύη, Βελιγράδι, Νέα Υόρκη). Παράλληλα, συνεργεία με κάμεραμεν συνέλεγαν πλάνα από χώρες όπως την Αίγυπτο, Ινδία, Ιαπωνία κάνοντας έτσι τον κόσμο πιο μικρό αφού εξασφάλιζαν πλάνα που προβάλλονταν σε χώρες μίλια μακριά.
Οι πρώτες ταινίες διαρκούσαν ελάχιστα λεπτά και η ποιότητα τους ήταν πολύ «φτωχή». Παρόλα αυτά ο κόσμος συνέρεε στις αίθουσες γιατί η αίσθηση της κινούμενης εικόνας ήταν κάτι μοναδικό. Η επίδειξη όμως φωτογραφιών που ζωντάνευαν για ένα λεπτό δεν ικανοποιούσε τους δημιουργούς. Άρχισαν να πειραματίζονται, και ευτυχώς έγινε σύντομα αντιληπτή η εκφραστική δυνατότητα αυτού του μέσου. Έτσι, ξεκινώντας από την απλή αναπαράσταση της πραγματικότητας, ο κινηματογράφος έγινε μέσο αφήγησης και κοινοποίησης ιδεών. Ως τέχνη, ο κινηματογράφος γεννήθηκε την ημέρα που οι σκηνοθέτες είχαν την ιδέα να μετακινήσουν τη μηχανή λήψης κατά τη διάρκεια της ίδιας σκηνής. Ταυτόχρονα, εκείνη τη στιγμή διαχωρίστηκε για πάντα ο κινηματογράφος από το θέατρο διότι η μηχανή λήψης διώχνοντας την ακινησία έφερε τον θεατή πιο κοντά στο θέαμα.
Σήμερα κανείς δεν αμφισβητεί ότι ο κινηματογράφος είναι μια τέχνη και ας είναι η πιο νέα από τις άλλες. Στην εποχή μας μιλάμε για βιομηχανία κινηματογράφου ενώ περισσότερο από έναν αιώνα πριν ο Lumière είχε πει: «Ο κινηματογράφος είναι μια εφεύρεση χωρίς μέλλον». Πόσο λάθος έκανε.. η τέχνη αυτή όχι μόνο επιβίωσε αλλά πήρε και εμπορικό χαρακτήρα. Τα χρήματα που απαιτούνται για τη δημιουργία μιας ταινίας κάποιες φορές την καθιστούν υποχείριο του «χρηματοδότη» της. Η βιομηχανία δημιούργησε και εξακολουθεί να δημιουργεί αστέρες και είδωλα, που είτε γράφουν την δική τους ιστορία στη μεγάλη οθόνη είτε σβήνουν, αφήνοντας πίσω τους κάτι από τη στιγμιαία λάμψη ενός αστεριού που πέφτει.

H cinematia διοργανώνει..!

Η cinematia καλωσορίζει το καλοκαίρι διοργανώνοντας για τους (κρυφούς-φανερούς) φίλους της online "διαλέξεις" περι κινηματογράφου...!
Περάστε άυριο για το πρώτο "μάθημα" :-)