Η μουσική μπορεί να υπογραμμίσει τη ψευδαισθητική φύση των κιν/φικών ταινιών και να παρασύρει το θεατή πιο βαθιά στην καρδιά αυτής της ψευδαίσθησης.
Lewis Jacobs
Η μουσική είναι ένας ολόκληρος κόσμος από μόνη της, πόσο μάλλον όταν συνδυάζεται με εικόνες, όταν συμπληρώνει αυτό που ονομάζουμε «κινηματογραφική ταινία». Μια εικόνα συναισθηματικά φορτισμένη από το σενάριο, ξυπνά περισσότερα συναισθήματα στο κοινό όταν αγκαλιάζεται με τη σωστή μουσική επένδυση. Τι γίνεται όμως όταν ένα σάουντρακ ακούγεται και ξανακούγεται από δώ και από κει χωρίς κανένα σεβασμό;
Τρανταχτό παράδειγμα η καημένη Αμελί! Και που δεν έχω ακούσει τη μουσική επένδυση της ταινίας αυτής. Στο ραδιόφωνο: ως σήμα έναρξης-λήξης εκπομπής, σε εκπομπή ως «γέφυρα», σε διαφήμιση. Στην τηλεόραση: σε ρεπορτάζ εκπομπών (πάρα πολλών), σε σίριαλ!!! Θα ήθελα πολύ να πιστέψω ότι δεν πρόκειται να ξανακούσω αυτό το σάουντρακ να φθείρεται δεξιά και αριστερά αλλά μάλλον δεν θα μου γίνει το χατίρι.
Πρόσφατα όμως ανακάλυψα ότι το σάουντρακ του Kill Bill vol.1 έχει και αυτό πέραση! Και που δεν το άκουσα! Στην τηλεόραση σε σίριαλ από κωμωδία μέχρι δράμα αλλά και σε εκπομπή (μόνο στις ειδήσεις δηλ. δεν το πήρε το αυτί μου…).Τι να μου πει εμένα ένα «κομμάτι» άρρηκτα συνδεδεμένο με το Kill Bill vol.1 όταν το ακούω σε μια κωμωδία; Γιατί; Ήξερα για το «τα αγαθά copies κτώνται» αλλά και στη μουσική επένδυση; Θα μου πεις μήπως δεν γνωρίζω τον πρωτοπόρο του είδους (βλ. Χ.Παπακαλιάτη); Όσο θυμάμαι ότι χρόνια τώρα ξεσηκώνει όλα τα σάουντρακ (Dracula, Arizona Dream, Notting Hill και βάλε…) η τρίχα μου κάγκελο. Βρε τόσα λεφτά παίρνεις για να μας βασανίζεις με τις ιδέες σου, βρες και κανένα συνθέτη για αυθεντικές καταστάσεις. Καλά, σε αυτή τη χώρα κανένας «άνθρωπος της τηλεόρασης» δε σκέφτεται το ενδεχόμενο να παρακολουθούν TV και σκεπτόμενα άτομα που κάτι ξέρουν και από σάουντρακ;
Η μουσική είναι ένας ολόκληρος κόσμος από μόνη της, πόσο μάλλον όταν συνδυάζεται με εικόνες, όταν συμπληρώνει αυτό που ονομάζουμε «κινηματογραφική ταινία». Μια εικόνα συναισθηματικά φορτισμένη από το σενάριο, ξυπνά περισσότερα συναισθήματα στο κοινό όταν αγκαλιάζεται με τη σωστή μουσική επένδυση. Τι γίνεται όμως όταν ένα σάουντρακ ακούγεται και ξανακούγεται από δώ και από κει χωρίς κανένα σεβασμό;
Τρανταχτό παράδειγμα η καημένη Αμελί! Και που δεν έχω ακούσει τη μουσική επένδυση της ταινίας αυτής. Στο ραδιόφωνο: ως σήμα έναρξης-λήξης εκπομπής, σε εκπομπή ως «γέφυρα», σε διαφήμιση. Στην τηλεόραση: σε ρεπορτάζ εκπομπών (πάρα πολλών), σε σίριαλ!!! Θα ήθελα πολύ να πιστέψω ότι δεν πρόκειται να ξανακούσω αυτό το σάουντρακ να φθείρεται δεξιά και αριστερά αλλά μάλλον δεν θα μου γίνει το χατίρι.
Πρόσφατα όμως ανακάλυψα ότι το σάουντρακ του Kill Bill vol.1 έχει και αυτό πέραση! Και που δεν το άκουσα! Στην τηλεόραση σε σίριαλ από κωμωδία μέχρι δράμα αλλά και σε εκπομπή (μόνο στις ειδήσεις δηλ. δεν το πήρε το αυτί μου…).Τι να μου πει εμένα ένα «κομμάτι» άρρηκτα συνδεδεμένο με το Kill Bill vol.1 όταν το ακούω σε μια κωμωδία; Γιατί; Ήξερα για το «τα αγαθά copies κτώνται» αλλά και στη μουσική επένδυση; Θα μου πεις μήπως δεν γνωρίζω τον πρωτοπόρο του είδους (βλ. Χ.Παπακαλιάτη); Όσο θυμάμαι ότι χρόνια τώρα ξεσηκώνει όλα τα σάουντρακ (Dracula, Arizona Dream, Notting Hill και βάλε…) η τρίχα μου κάγκελο. Βρε τόσα λεφτά παίρνεις για να μας βασανίζεις με τις ιδέες σου, βρες και κανένα συνθέτη για αυθεντικές καταστάσεις. Καλά, σε αυτή τη χώρα κανένας «άνθρωπος της τηλεόρασης» δε σκέφτεται το ενδεχόμενο να παρακολουθούν TV και σκεπτόμενα άτομα που κάτι ξέρουν και από σάουντρακ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου