Δεν έχω τι να τραγουδήσω τι να πω…

Κάπως έτσι θα τα έλεγα αν τραγουδούσα αντί να γράφω. Το μυαλό μου έχει αδειάσει αυτή την περίοδο. Ίσως είναι ο Αύγουστος με τις μεγάλες μέρες, που πλησιάζει,με τη ζέστη που σε ακινητοποιεί. Ας είναι, κάθε ένας μας έχει ανάγκη από μια τέτοια απραξία, από λίγη τεμπελιά. Γιατί και η τεμπελιά μπορεί να είναι πολύ εποικοδομητική. Γίνεται βάση για αυτοκριτική, για αυτογνωσία, αλλά ταυτόχρονα είναι ευκαιρία για να «καθαρίσει» ο νους. Μακριά από τις έγνοιες του προηγούμενου χειμώνα ο Αύγουστος όσο καυτός και αν είναι τόσο φαντάζει μια όαση. Εξάλλου ο μήνας αυτός είναι μια ανάσα από τον Φθινόπωρο, ότι έχει απομείνει από τις ηλιόλουστες μας μέρες. Είναι δικαίωμά μας να τεμπελιάσουμε όσο μπορούμε περισσότερο ως τον Σεπτέμβρη λοιπόν.