Λευκό άλογο σ’ανθισμένο κάμπο

Ήταν τελείως ξαφνικό. Είχα την πλάτη μου γυρισμένη προς αυτό και χάζευα τηn Λευκαδίτικη φύση τριγύρω. Με πλησίασε χωρίς να το καταλάβω και με το κεφάλι του μου έδωσε μια κεφαλιά και μ’έριξε κάτω. Έπεσα πάνω σε κάτι κομμένα ξύλα, έτοιμα από τώρα για να ζεστάνουν τις χειμωνιάτικες μέρες. Έγδαρα το χέρι μου πέφτοντας και χτύπησα χαμηλά στην πλάτη.
Η αλήθεια είναι ότι όταν το σώμα μου έγινε ένα με τη γη, περίμενα από το άλογο τη χαριστική βολή. Έγιναν όλα τόσο γρήγορα και ξαφνικά, που δεν πρόλαβα να φοβηθώ! Σε δευτερόλεπτα έπεσα κάτω, και επειδή πάντα στη ζωή μου βάζω στο νου μου το χειρότερο (γιατί έτσι αν έρθει το κακό ή το μέτριο τότε δεν σ’ενοχλεί και τόσο…) σκέφτηκα ότι το άλογο με τον τρόπο του θα με αποτελειώσει για λόγους δικούς του, μιας και μόλις εκείνη τη μέρα το γνώρισα και δεν του είχα κάνει τίποτα!!! Αλλά το άλογο (ο Μάκης!!!) όπως είπαν αργότερα τ’αφεντικά του, με προστάτευσε και με άφησε να σηκωθώ με την ησυχία μου…
Μπορεί να είναι και έτσι, μπορεί όμως και να τρόμαξε από την ηρεμία μου (σωριάστηκα χωρίς φωνές και υστερίες). Όπως έπεσα, έτσι σηκώθηκα λοιπόν…και μάλιστα βάλθηκα να φωνάζω «καλά είμαι, καλά είμαι!» γιατί όσοι είδαν το σκηνικό κόντεψαν πρώτα να λιποθυμήσουν και έπειτα να σκοτώσουν τ’άλογο!
Βέβαια αν και γλίτωσε το σκότωμα, την τιμωρία δεν την απέφυγε. Το κλίσανε σε ένα πολύ μικρό χώρο με τέσσερα καρφιά να προεξέχουν από τον τοίχο…Δε κατάλαβα τη χρησιμότητα των καρφιών. Πάντως όσο κακιά και αν φαίνομαι χάρηκα για τον κατά στάβλον περιορισμό του. Να μάθει να μην το ξανακάνει! Από ότι έμαθα είναι ζωηρός ο Μάκης, συχνά πυκνά τρέχει και κυνηγά και μηχανάκια, πράγμα πολύ επικίνδυνο.
Τώρα που ξεπέρασα το σοκ, κάτι άλλο με απασχολεί. Την ώρα που αναποδογύρισαν όλα και έπεσα, το μυαλό μου ήταν κενό! Δεν έκανα ούτε flashback ούτε fastforward στη ζωή μου. Εν ολίγοις δεν βίωσα αυτό που λένε «πέρασε η ζωή μπροστά απ’τα μάτια μου». Για μένα αυτή μου η αντίδραση σημαίνει δύο πράγματα α) είτε το ότι είμαι έτοιμη χωρίς τύψεις να «φύγω» ανά πάσα στιγμή β) είτε ότι υποσυνείδητα, από διαίσθηση ένιωσα ότι θα ΖΗΣΩ!