Θα μπορούσε να είναι τίτλος ταινίας ή μυθιστορήματος.
Πως είναι να συναντά κανείς ότι πιο αναπάντεχο;
Τι να σημαίνει μια πεταλούδα σε ένα σταθμό του μετρό;
Σαν σκηνή από ταινία ήταν εκείνο το μεσημέρι όταν περιμένοντας το Μετρό προς Σύνταγμα, στο Χαλάνδρι, είδα ξαφνικά κάτι να κινείται στο κενό των γραμμών. Η κίνηση δύο λευκών φτερών μου τράβηξε αμέσως την προσοχή. Με μια δεύτερη ματιά διέκρινα μια λευκοκίτρινη πεταλούδα να ίπταται σε μαύρο φόντο (το σκοτάδι της σήραγγας).
Το θέαμα ήταν τόσο ασυνήθιστο που τράβηξε αμέσως την προσοχή μου. Κοίταξα γύρω μου αλλά δυστυχώς κανείς δεν την είχε προσέξει. Γύρισα το βλέμμα μου στην πεταλούδα και σκέφτηκα ότι για μια ακόμη φορά, άλλη μια ευχάριστη λεπτομέρεια της καθημερινότητας για τους γύρω μου περνά απαρατήρητη.
Ακολούθησα με τα μάτια μου το πρώην κουκούλι…Μια πεταλούδα στη φύση είναι ότι πιο οικείο, μια πεταλούδα όμως στο Μετρό; Τόσα μέτρα κάτω από τη γή, χωρίς τροφή ανάμεσα σε σίδερα και μάρμαρα, η πεταλούδα έφερε ξαφνικά την άνοιξη ακόμη και μέσα στο Μετρό.
Σε δύο λεπτά το τρένο θα είναι στον σταθμό. Η τεχνολογία θα κλέψει την ‘παράσταση’ της φύσης. Κάτι όμως μαγικό έχει συμβεί… Πριν γεμίσει ο σταθμός με τον ήχο του τρένου, σκέφτομαι πως τελικά τίποτα δεν ξεφεύγει από την αλλαγή των εποχών. Ούτε καν οι κρύες μαρμάρινες επιφάνειες ενός σταθμού του Μετρό. Η άνοιξη είναι παντού, έχει ΄νικήσει’, ήρθε ακόμη και εδώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου