The Imposter (2012)

O Βρετανός Bart Layton φέρνει στη μεγάλη οθόνη ένα ντοκιμαντέρ με πολλές πινελιές φιλμ νουάρ. Μια ταινία που θα αγγίξει τους οπαδούς του είδους αλλά και όλους όσους αρέσκονται απλά σε ταινίες με δόσεις μυστηρίου. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία του Γάλλου Frédéric Bourdin, (23 ετών τότε) ο οποίος προσποιήθηκε τον αγνοούμενο επι τέσσερα χρόνια, έφηβο γιο μιας οικογένειας του Τέξας και κατάφερε να πάρει τη θέση του δίχως καμία ένσταση ούτε καν απο τη μητέρα του άτυχου Νίκολας. 

Κατα τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ παρακολουθούμε μινι συνεντεύξεις τόσο των μελών της οικογένειας του αγνοούμενου Νίκολας, όσο του αδίστακτου Bourdin αλλά και του FBI που είχε αναλάβει την υπόθεση. Μεταξύ των συνεντεύξεων υπάρχουν αμέτρητα δραματοποιημένα flashbacks που μας βυθίζουν όλο και πιο πολύ στο μυαλό του "δράστη" και  μας εκθέτουν την έλλειψη που βιώνουν οι συγγενείς του αγνοούμενο.  Όσο εξελλίσεται η "δράση" τόσο βουτάμε στον ψυχισμό των ανθρώπων όσων εμφανίζονται στο ντοκιμαντέρ. Τι απέγινε ο πραγματικός Νίκολας; Γιατί η οικογένεια του αγνοούμενου παιδιού καλωσόρισε με ανοιχτές αγκάλες έναν νεαρό εφτά χρόνια μεγαλύτερο του Νίκολας παρόλο που διέφερε στα "χρώματα" απο τον πραγματικό; 

Ο Bourdin ψάχνει για μια νέα ταυτότητα, για ένα Αμερικανικό διαβατήριο και μια οικογένεια που ποτέ δεν είχε. Βρίσκει όσα ψάχνει. Τι ψάχνει όμως το απέναντι στρατόπεδο; Η αδερφή και η μητέρα του Νίκολας βρίσκουν τον αδερφό και γιο αντίστοιχα που τους είχε λείψει πολύ. Αφήνουν τις ερωτήσεις στην άκρη, παραδίδονται στη χαρά της επιστροφής...Τι έχουν ομως στην πραγματικότητα χάσει αυτές οι δύο γυναίκες είναι μια άλλη ιστορία...

Το ύφος και ο ρυθμός της ταινίας θα σας καθηλώσουν...Οι μινι συνεντεύξεις του Bourdin χάνουν την εικόνα και μεταμορφώνονται στη στιγμή σε voice over μπλέκοντας το παρόν με το παρελθόν, πολύ φυσικά. Ακούμε δηλαδή την "αφήγηση" του σημερινού Bourdin ενώ βλέπουμε σε κοντινό να κινούνται τα χείλη του νεαρού Bourdin στα λόγια του πρώτου. Ο Bourdin εμφανίζεται ο ίδιος στις συνεντεύξεις, πότε σκοτεινός, μια "φευγάτη" ύπαρξη, και πότε με το πιο αθώο βλέμμα του.