Ένας κύκνος μπορεί να μην φέρνει την άνοιξη μα πιθανόν να φέρει ένα OSCAR στα λεπτεπίλεπτα χεράκια της Natalie Portman. Αφορμή της υποψηφιότητας στην κατηγορία Α’ Γυναικείου Ρόλου στάθηκε για την νεαρή ηθοποιό ο ρόλος της στην ταινία «Μαύρος Κύκνος». Πολυσυζητημένη, πολυδιαφημισμένη έφτασε και στα δικά μου μάτια μπροστά….a must see, ειδικά από τότε που ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες.
Η νεαρή πρωταγωνίστρια ακούει στο όνομα Νίνα. Είναι μια μπαλαρίνα αφοσιωμένη στη δουλειά της τηρώντας τις πρόβες, ακολουθώντας συγκεκριμένη διατροφή και αποκλείοντας τις καταχρήσεις. Στην προσπάθειά της να αναδειχθεί στο χώρο, βοηθάει η μητέρα της, πρώην χορεύτρια. Η Νίνα επιλέγεται να ενσαρκώσει τον κεντρικό, Λευκό κύκνο, στη μοντέρνα εκδοχή της «Λίμνης των Κύκνων». Όμως ο σκηνοθέτης της παράστασης (Vincent Cassel) της προσφέρει μια ακόμη πρόκληση, να υποδυθεί στην ίδια παράσταση και τον Μαύρο κύκνο, το alter ego της. Στις πρόβες, η Νίνα τα καταφέρνει άψογα στο ρόλο του Λευκού κύκνου, ως ένα κοριτσάκι αγνό και γίνεται η επιτομή της κομψότητας στη σκηνή, δεν μπορεί όμως να «ενσαρκώσει» πειστικά τον Μαύρο κύκνο. Της λείπει το πάθος, ο αυθορμητισμός, η ενέργεια του «κακού» τύπου. Όμως η Νίνα θέλει οπωσδήποτε να πρωταγωνιστήσει στην παράσταση και θα προσπαθήσει να τα καταφέρει και ως Μαύρος κύκνος. Η προσπάθειά της, θα δυσκολευτεί περισσότερο μετά τη γνωριμία της με την Λίλη, μια μπαλαρίνα που πολύ θα ήθελε να της πάρει τον ρόλο.
Μπορεί να συνυπάρξουν σε μια οντότητα και το καλό και το κακό; Μπορεί ένα σώμα να νιώθει ερωτική έλξη και για την μπαλαρίνα και για τον σκηνοθέτη της; Το άσπρο με το μαύρο ταιριάζουν ή το καθένα θα έπρεπε να πορεύεται μόνο.
Ο Aronofski σκηνοθετεί με έναν μοναδικό, δικό του τρόπο, την αγωνία της Νίνα, ισορροπώντας συνεχώς μεταξύ πραγματικού και φανταστικού. Στα χέρια του η Portman, από το λεπτεπίλεπτο κοριτσάκι της μαμάς, ανοίγει τα φτερά της προς την άλλη πλευρά, εκείνη την πιο σκοτεινή. Παρακολουθούμε μέσα σε μια ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη τον αγώνα της Νίνα να πετύχει στη δουλειά της αλλά και να βάλει κάποια πράγματα μέσα της σε μια σειρά. Η ηρωίδα βρίσκεται σε μια γενικότερη σύγχυση, ο αρμονικά πλασμένος κόσμος της μπαλαρίνας γκρεμίζεται στο λεπτό. Η μπαλαρίνα μας εδώ γίνεται σταδικά σκοτεινή, βίαιη, και ξεπερνά κάθε ταμπού. Ποια είναι η Νίνα και τι θέλει από τη ζωή; Η Νίνα ζει μονάχα όταν χορεύει, όταν κατεβαίνει από τη σκηνή δεν έχει φίλους, δεν έχει ερωτική ζωή, δεν έχει καν αποφασίσει για το αν την ενδιαφέρουν οι άνδρες ή οι γυναίκες. Σε πλάνα και λήψεις τις περισσότερες φορές με φόντο γκρι (μάλλον γιατί η αλήθεια της ταινίας είναι κάπου στη μέση) ο κύκνος λυγίζει. Κάτω από την πίεση της πρεμιέρας, η Νίνα χάνεται στα θέλω της, ψάχνει το εγώ της και τρόπους για να ξυπνήσει μέσα της τον «Μαύρο Κύκνο» και να λάμψει στην παράσταση. Ταξιδεύει σε φαντασιώσεις σκάζοντας κάθε ταμπού. Δεν είναι ούτε λευκός, ούτε μαύρος ο κύκνος, γιατί και η ίδια η ζωή δεν είναι τίποτα από τα δύο. Με αρκετές πινελιές καθαρού θρίλερ, μοιραζόμαστε την αγωνία της Νίνα μέχρι το τέλος. Δεν λείπουν επίσης οι σκηνοθετικές υπερβολές του Aronofski (βλ.κόκκινα βαμπιρίσια μάτια) αλλά ευτυχώς δεν μονοπωλούν την ταινία.
Η νεαρή πρωταγωνίστρια ακούει στο όνομα Νίνα. Είναι μια μπαλαρίνα αφοσιωμένη στη δουλειά της τηρώντας τις πρόβες, ακολουθώντας συγκεκριμένη διατροφή και αποκλείοντας τις καταχρήσεις. Στην προσπάθειά της να αναδειχθεί στο χώρο, βοηθάει η μητέρα της, πρώην χορεύτρια. Η Νίνα επιλέγεται να ενσαρκώσει τον κεντρικό, Λευκό κύκνο, στη μοντέρνα εκδοχή της «Λίμνης των Κύκνων». Όμως ο σκηνοθέτης της παράστασης (Vincent Cassel) της προσφέρει μια ακόμη πρόκληση, να υποδυθεί στην ίδια παράσταση και τον Μαύρο κύκνο, το alter ego της. Στις πρόβες, η Νίνα τα καταφέρνει άψογα στο ρόλο του Λευκού κύκνου, ως ένα κοριτσάκι αγνό και γίνεται η επιτομή της κομψότητας στη σκηνή, δεν μπορεί όμως να «ενσαρκώσει» πειστικά τον Μαύρο κύκνο. Της λείπει το πάθος, ο αυθορμητισμός, η ενέργεια του «κακού» τύπου. Όμως η Νίνα θέλει οπωσδήποτε να πρωταγωνιστήσει στην παράσταση και θα προσπαθήσει να τα καταφέρει και ως Μαύρος κύκνος. Η προσπάθειά της, θα δυσκολευτεί περισσότερο μετά τη γνωριμία της με την Λίλη, μια μπαλαρίνα που πολύ θα ήθελε να της πάρει τον ρόλο.
Μπορεί να συνυπάρξουν σε μια οντότητα και το καλό και το κακό; Μπορεί ένα σώμα να νιώθει ερωτική έλξη και για την μπαλαρίνα και για τον σκηνοθέτη της; Το άσπρο με το μαύρο ταιριάζουν ή το καθένα θα έπρεπε να πορεύεται μόνο.
Ο Aronofski σκηνοθετεί με έναν μοναδικό, δικό του τρόπο, την αγωνία της Νίνα, ισορροπώντας συνεχώς μεταξύ πραγματικού και φανταστικού. Στα χέρια του η Portman, από το λεπτεπίλεπτο κοριτσάκι της μαμάς, ανοίγει τα φτερά της προς την άλλη πλευρά, εκείνη την πιο σκοτεινή. Παρακολουθούμε μέσα σε μια ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη τον αγώνα της Νίνα να πετύχει στη δουλειά της αλλά και να βάλει κάποια πράγματα μέσα της σε μια σειρά. Η ηρωίδα βρίσκεται σε μια γενικότερη σύγχυση, ο αρμονικά πλασμένος κόσμος της μπαλαρίνας γκρεμίζεται στο λεπτό. Η μπαλαρίνα μας εδώ γίνεται σταδικά σκοτεινή, βίαιη, και ξεπερνά κάθε ταμπού. Ποια είναι η Νίνα και τι θέλει από τη ζωή; Η Νίνα ζει μονάχα όταν χορεύει, όταν κατεβαίνει από τη σκηνή δεν έχει φίλους, δεν έχει ερωτική ζωή, δεν έχει καν αποφασίσει για το αν την ενδιαφέρουν οι άνδρες ή οι γυναίκες. Σε πλάνα και λήψεις τις περισσότερες φορές με φόντο γκρι (μάλλον γιατί η αλήθεια της ταινίας είναι κάπου στη μέση) ο κύκνος λυγίζει. Κάτω από την πίεση της πρεμιέρας, η Νίνα χάνεται στα θέλω της, ψάχνει το εγώ της και τρόπους για να ξυπνήσει μέσα της τον «Μαύρο Κύκνο» και να λάμψει στην παράσταση. Ταξιδεύει σε φαντασιώσεις σκάζοντας κάθε ταμπού. Δεν είναι ούτε λευκός, ούτε μαύρος ο κύκνος, γιατί και η ίδια η ζωή δεν είναι τίποτα από τα δύο. Με αρκετές πινελιές καθαρού θρίλερ, μοιραζόμαστε την αγωνία της Νίνα μέχρι το τέλος. Δεν λείπουν επίσης οι σκηνοθετικές υπερβολές του Aronofski (βλ.κόκκινα βαμπιρίσια μάτια) αλλά ευτυχώς δεν μονοπωλούν την ταινία.
1 σχόλιο:
καλή νέα κινηματογραφική σεζόν!
Δημοσίευση σχολίου