Την είδα στο ράφι του DVDclub στην κατηγορία "Νέες Κυκλοφορίες" και μάλιστα με περιθώριο μιας ημέρας. Είχα φυσικά ακούσει και διαβάσει κάποια σχετικά άρθρα τα οποία όμως η αλήθεια είναι πως δεν θυμόμουν καθόλου την ώρα που την επέλεγα για να περάσω μαζί της το απόγευμα εκείνης της μέρας.
Οι «Ανθισμένες Κερασιές» σε σκηνοθεσία Ντόρις Ντόρι, σίγουρα θ
α σε ταξιδέψουν. Θα σε ταξιδέψουν κυριολεκτικά, από το Βερολίνο στη Βαλτική, και από εκεί στο Τόκιο. Θα σε ταξιδέψουν επίσης μεταφορικά, από τη ζωή στο θάνατο και στη συνέχεια στην ίδια τη ζωή. Τα εισιτήρια δεν είναι ακριβά και οι αποσκευές θα είναι ελάχιστες!
Οι «Ανθισμένες Κερασιές» σε σκηνοθεσία Ντόρις Ντόρι, σίγουρα θ
α σε ταξιδέψουν. Θα σε ταξιδέψουν κυριολεκτικά, από το Βερολίνο στη Βαλτική, και από εκεί στο Τόκιο. Θα σε ταξιδέψουν επίσης μεταφορικά, από τη ζωή στο θάνατο και στη συνέχεια στην ίδια τη ζωή. Τα εισιτήρια δεν είναι ακριβά και οι αποσκευές θα είναι ελάχιστες! Ένα αγαπημένο ζευγάρι μεσήλικων αποφασίζει να επισκεφτεί τα παιδιά του στο Βερολίνο. Η απόφαση δεν είναι αθώα, η σύζυγος γνωρίζει πως ο άνδρας της δεν έχει πολλούς μήνες ζωής. Μη θέλοντας να του αποκαλύψει την αλήθεια για την υγεία του όμως ακόμη, τον προτρέπει να πάνε αυτό το ταξίδι. Κατά το ταξίδι, και σε λίγες μόνο μέρες οι γονεις συνειδητοποιούν πως τα παιδιά τους έχουν τις δικές τους ζωές και πως λίγα πράγματα γνωρίζουν οι μεν για τους δε πλέον. Ο προορισμός τους αλλάζει αλλά μια τεράστια ανατροπή θα κάνει τον Ρούντι, να επιστρέψει μόνος στο μικρό χωριό τους. Από εκεί, θα πάρει ο ίδιος την απόφαση να ταξιδέψει ξανά, αυτή τη φορά ως το Τόκιο όπου εργάζεται ο άλλος τους γιος. Πηγαίνοντας εκεί, θα κάνει το ταξίδι που πάντα ονειρεύονταν η γυναίκα του Τρούντι αλλά συνεχώς το ανέβαλαν.
Ένας μικρός ύμνος στην αγάπη, αλλά και στη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας οι άνθρωποι. Μια δύναμη που δεν θέλει και πολύ για να εκδηλωθεί, μια δύναμη που μας είναι απαραίτητη για να συνεχίσουμε. Απαραίτητη για να ξεπεράσουμε ένα θάνατο, απαραίτητη για να δεχτούμε άλλους, μικρότερους χωρισμούς. Ο Ρούντι κάνει την υπέρβαση και από ένας ήσυχος, άνθρωπος του σπιτιού, δουλειά-σπίτι, που δεν αρέσκεται στην περιπέτεια, «οργώνει» μόνος του το Τόκιο χωρίς να μπορεί καν να συνεννοηθεί για τα βασικά. Η ανάγκη του να αγαπιέσαι αλλά και να δέχονται οι άλλοι την αγάπη και το ενδιαφέρον σου είναι από τα μοτίβα που εμφανίζονται συχνά στο σενάριο. Ο Ρούντι ως ήρωας φαίνεται να σηκώνει στις πλάτες του πολλαπλά φιλοσοφικά ερωτήματα. Η ζωή όμως συνεχίζεται, και ακόμη και ο θάνατος, όταν κάποιος έχει τελειώσει με τις «υποθέσεις» του στη γη, ακόμη και αυτός, φαντάζει σαν μια καινούρια αρχή, κάπου μακριά, κάπου εκεί, στους πρόποδες του Φίτζι.
Ένας μικρός ύμνος στην αγάπη, αλλά και στη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας οι άνθρωποι. Μια δύναμη που δεν θέλει και πολύ για να εκδηλωθεί, μια δύναμη που μας είναι απαραίτητη για να συνεχίσουμε. Απαραίτητη για να ξεπεράσουμε ένα θάνατο, απαραίτητη για να δεχτούμε άλλους, μικρότερους χωρισμούς. Ο Ρούντι κάνει την υπέρβαση και από ένας ήσυχος, άνθρωπος του σπιτιού, δουλειά-σπίτι, που δεν αρέσκεται στην περιπέτεια, «οργώνει» μόνος του το Τόκιο χωρίς να μπορεί καν να συνεννοηθεί για τα βασικά. Η ανάγκη του να αγαπιέσαι αλλά και να δέχονται οι άλλοι την αγάπη και το ενδιαφέρον σου είναι από τα μοτίβα που εμφανίζονται συχνά στο σενάριο. Ο Ρούντι ως ήρωας φαίνεται να σηκώνει στις πλάτες του πολλαπλά φιλοσοφικά ερωτήματα. Η ζωή όμως συνεχίζεται, και ακόμη και ο θάνατος, όταν κάποιος έχει τελειώσει με τις «υποθέσεις» του στη γη, ακόμη και αυτός, φαντάζει σαν μια καινούρια αρχή, κάπου μακριά, κάπου εκεί, στους πρόποδες του Φίτζι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου